Miloš Pejović: Klasici su uvijek aktuelni i vanvremenski
“Gluma je uvijek gluma, igra je uvijek jedna te ista. Samo što se u filmu koriste drugačija sredstva od onih u pozorištu”
“Volio bih da igram Šekspira na engleskom jeziku”, kaže Miloš Pejović koji je na nedavno završenom XXIV Festivalu kamernog teatra “Risto Šiškov” u Strumici, osvojio nagradu za najboljeg mladog glumca. Glumio je u predstavi “Adam i Eva” koju je po tekstu Miroslava Krleže režirao Slobodan Milatović. U julu je ova predstava dobila Grand Prix na festivalu pozorišta “Glumac Evrope” u Prespi u Makedoniji.
“To mi je prva nagrada i veoma sam ponosan na nju. Tim prije jer sam je osvojio u jakoj konkurenciji, a o kakvom festivalu je riječ, možda najbolje govori činjenica da je ove godine nagradu za najboljeg glumca - Grand Prix dobio Zijah Sokolović”, kaže Pejović, ističući da je nagrada potvrda da je dobar u onome što radi. Glumac je Dramsku akademiju na Cetinju završio 2013. u klasi profesora Branislava Mićunovića.
Predstavu “Adam i Eva”, koja je imala premijeru u Herceg Novom, vidjela je i podgorička publika na FIAT-u i još nekim gradovima u Crnoj Gori, a dobili su i poziv za gostovanje na prestižnom teatarskom festivalu SKAMPA u Elbasanu, kao i u Tirani.
Ova godina bila je plodonosna za mladog glumca, jer je počelo i prikazivanje filma “Ispod mosta, među stijenama” reditelja Pavla Simonovića, u kojem Pejović igra jednu od glavnih uloga - inspektora Ratimira, za koju je dobio odlične kritike. Film je premijerno prikazan na ovogodišnjem 30. Filmskom festivalu - Montenegro film festivalu u Herceg Novom na kome je dobio specijalno priznanje za nov i intrigantan pristup žanru, te izuzetno originalnu ideju čiji potencijal inspiriše. Film je dobitnik i nagrade Fedeora-Federacije filmskih kritičara Evrope i Mediterana “zbog snage sa kojom je u žanr kriminalističkog trilera unio društveni angažman, zbog rediteljske vještine s kojom je ideju sproveo do kraja i zaokružio originalnu i svježu priču uz sjajnu glumačku podršku i kvalitetnu produkciju”.
“Ovaj film mi mnogo znači, jer je to moja prva velika filmska uloga u dugometražnom filmu. Nepretenciozno smo ušli u projekat u kome je od početka vladala kohezija i pozitivna energija koja je bila inspirativna. Bili smo kompaktna ekipa koja je dobro sarađivala u što se mogu uvjeriti i gledaoci”, ističe Pejović. Našalio se konstatacijom da je prilikom snimanja sve išlo toliko dobro, da su se u jednom trenutku zabrinuli, plašeći se da to neće dobro završiti.
Pejović je glumio i u filmu “Izlet” studenta Cetinjske akademije Ivana Čojbašića koji je njegov diplomski rad. Film je dio omnibusa, odnosno projekta koji je umrežio Akademije sa Cetinja, iz Sarajeva, Beograda, Zagreba i Skoplja.
Početkom oktobra odlazi u Zagreb gdje će početi pripreme za predstavu “Medeja” po tekstu Ljubomira Đurkovića sa elementima Euripida u režijiBranka Brezovca koja se radi u koprodukciji Zetskog doma i Eurokaza. “Nije riječ o klasičnoj grčkoj tragediji”, konstatuje Pejović. Kaže da ne voli kada se u pozorištu “otkriva topla voda”, pokušaji da se od komada napravi nešto drugo.
“Ali se uvijek može napraviti moderno čitanje: stavljajući likove i događaje u drugi kontekst, može se drugačije pročitati neko djelo. Zato su klasici uvijek aktuelni i vanvremeni”, uvjeren je Pejović. On ističe da je svako pozorište angažovano, ako se predstave prave kako treba, ističući da pri tome ne misli da mora da se bave trenutnim dnevno političkim temama.
“U Adamu i Evi govorimo o odnosima među ljudima, o muško ženskim odnosima, otuđenju i određenom vidu autodestrukcije… Mislim da je i to angažovano pozorište”.
Pejović je ostvario brojne i zapažene pozorišne uloge u predstavma “Njegoš vatre” (režija Radmila Vojvodić i Paolo Mađeli) , Ulcinjski gusar (režijaMilan Karadžić), Ribarske svađe (režija Ana Vukotić), Žabar (režija Lidija Dedović), San na božić (režija Lidija Dedović), Četvrta sestra (režija Ana Vukotić), Everyman Đilas (režija Radmila Vojvodić), Tri sestre (rezija Slobodan Milatović, Ana Vukotić), Opera za tri groša (rezija Tomi Janežić), Bilo jednom u maju (režija Goran Bulajić), Hasanaginica (režija Jagoš Marković).
Iako nastavlja da glumi u pozorištu koje voli, kaže da je sada “raspoloženiji” za filmske uloge.
“Gluma je uvijek gluma, igra je uvijek jedna te ista. Samo što se u filmu koriste drugačija sredstva od onih u pozorištu. U pozorištu ulogu, koju igraš često, pokušavaš da nadogradiš, da pronađeš nešto što bolje i upečatljivije dočarava lik. Dešava se da se 'nešto otvori' tek nakon 20 igranja predstave. U pozorištu je istraživanje konstantno. Film zato ima neku drugu vrstu adrenalina, jer zahtijeva brzu reakciju,'da se uhvatite za partnera čim vidite da ste na pravom putu za rješavanje neke scene.”
Poslije uloga u serijama “Budva na pjenu od mora” u kojoj glumi lik Aleka, “Montevideo, Bog te video”, Pejović igra i u seriji “Božićni ustanak” koja bi trebalo da se prikazuje naredne godine.
“Glumim Nika, tragičnog junaka tog ustanka, koji nije politički i ideološki obojen. On se priključuje ustanicima ubijeđen da na taj način najbolje štiti porodicu. Lijepa uloga.”
Dobio je poziv i za snimanje u seriji “Santa Maria della Salute” o jednom od najvećih srpskih pjesnika Lazi Kostiću u režiji Zdravka Šotre.
Šekspir ima posebnu melodiju i zvuk i posebnu moć
“Volio bih da igram Šekspira na engleskom koji dobro govorim. Naravno da nemam nativni engleski naglasak, ali mogao bih da se snađem i da to probam. Šekspir ima posebnu melodiju i zvuk i posebnu moć. Znalački prevedeni stihovi na naš jezik zvuče dobro, ali za mene to nije ni približno dobro kako to zvuči na engleskom. Svaki jezik nosi svoje vrijednosti . Tako se ni Njegoš ne može, ni na jednom drugom jeziku, osjetiti tako moćno, kao na crnogorskom.”
Nemam glumačke uzore u klasičnom smislu, ali me Al Paćino inspiriše
Nemam glumačke uzore u klasičnom smislu”, ističe Pejović, ali kaže da su mu inspirativni glumci koji stalno istražuju kao Al Paćino i Danijel Dej Luis - englesko irski glumac koji je jedini osvojio tri Oskara u kategoriji najbolji glavni glumac. Poznat je po svojoj posvećenosti poslu i dobrom pripremanju za uloge koje obuhvataju istraživanje o liku i učenje novih vještina.
“Al Paćinov dokumentarac 'U potrazi za Ričardom' u kojem s poznatim glumcima raspravlja o Šekspirovim dramama za mene je posebno poučan. Al Paćinova biografija u kojoj se, između ostalog, vidi koliki je on zaljubljenik u pozorište i istraživač pozorišnog izraza imala je veliki uticaj na mene. Ta vječita želja, da se spozna, nauči i straži nešto novo, koja je karakteristična za Al Paćina i Dej Luisa, za mene su uzor”, kaže Pejović.
( Slavica Kosić )