Tragedija i nada

Najkraći opis crnogorske tragedije je sadržan u sljedećih pet istina.

Crna Gora je država koja divljački razara i rasprodaje najljepše djelove svoje teritorije.

Crna Gora je država koja uništava poljoprivredno zemljište i proizvodnju hrane; građani mirno prihvataju da se truju sa pola milijarde uvezene nekvalitetne hrane, a imamo sve uslove da nam proizvodnja zdrave hrane po vrijednosti bude veća od potrošnje.

Crna Gora je država koja je svoje građane i teritoriju prepustila na milost i nemilost najsurovije vrste kapitalizma i dozvolila da nas ekonomski okupiraju domaći i belosvjetski tajkuni.

Crna Gora je država koja zaduživanjem na državnom nivou i na nivou opština vodi državu i građane u dužničko ropstvo.

Crna Gora je država koja je već četvrt vijeka raj za organizovani kriminal; država im mnogo ne smeta da rade a moguće da su tačne priče da je država često saučesnik kriminala. Ako jednog dana dođe predsjednik Vlade koji zaista želi da u Crnoj Gori suzbije organizovani kriminal, realno će i on i njegovi ministri i njihove porodice i brojni pripadnici policije biti u životnoj opasnosti. Bojim se da će biti proliveno mnogo nevine krvi prije nego masovni organizovani kriminal bude pobijeđen, pogotovo ako smo, a izgleda da jesmo, postali teritorija značajna za poslove inostrane mafije.

Najkraće rečeno, Crna Gora je na pragu suštinskog nestajanja, a rezultati vlasti (uvijek naglašavam rezultati a ne namjere, jer o namjerama ne mogu da sudim) su ravni veleizdaji države. Katastrofalno loše vođenje Crne Gore ugrožava dugovječnost naše države mnogo više od manjinskih protivnika njenog postojanja.

Postoje samo dva miroljubiva i demokratska načina odbrane Crne Gore, odbrane naše budućnosti i budućnosti naših potomaka: smjena vlasti na izborima u oktobru 2016 i direktno odlučivanje građana po ugledu na izuzetno uspješne švajcarske referendume koji su temelj dobro poznatog kvaliteta te države.

Svi zajedno

Zamislite da se na izbornom listiću u oktobru nađu samo dvije liste, lista vlasti i lista opozicije. Na taj način bi se izbori sveli na pitanje da li ste za promjenu vlasti ili za opstanak vlasti; time bi DPS šanse bile svedene na minimum, što opozicija može da provjeri ispitivanjem javnog mnjenja. Prema tome, potrebno je da kompletna opozicija formira predizbornu koaliciju, dakle jedinstvenu izbornu listu „Svi zajedno“.

Sve sem „Svi zajedno“ povećava šanse DPS-u, a ukoliko opozicija ostane usitnjena i podijeljena kao što je sada, ubjedljiva pobjeda DPS-a i njegovih satelita je garantovana. Sve sem „Svi zajedno“ znači da lideri opozicije lične i partijske interese i netrpeljivosti stavljaju ispred interesa Crne Gore. Ukoliko ne naprave listu „Svi zajedno“, kao građanin pitam lidere opozicije otkud im pravo i drskost da nas građane stavljaju u drugi plan i propuštanjem izborne pobjede postanu krivci i saučesnici u ubistvu Crne Gore. I opoziciji i građanima treba da je jasno: ukoliko DPS ostane na vlasti, biće dovršeno razaranje i otuđivanje teritorije i privrede; ukoliko opozicija osvoji vlast u oktobru 2016 naslijediće Crnu Goru kao teškog bolesnika, a 2020 kao mrtvaca.

Naivno je očekivati da odmah poslije izbora dobijemo izuzetno sposobnu Vladu, ali je realno da dobijemo časnu Vladu koja će zaustaviti razaranje i rasprodaju privrede i teritorije, suprotstaviti se tajkunima i mafiji, a prije svega usvojiti princip da su u Crnoj Gori dozvoljene jedino društveno odgovorne investicije (socially responsible investing) o kojima sam već mnogo pisao.

Direktno odlučivanje građana

Nezavisno od bilo kojih izbora, građanima mora biti omogućeno direktno odlučivanje, koje je garantovano članom 2 Ustava ali je, vjerovali ili ne, zaboravljeno u daljem tekstu Ustava i nigde nije precizirano na koji način se ostvaruje direktna vlast građana. Zbog toga sam i pokrenuo inicijativu (koja je već ušla u skupštinsku proceduru) da Skupština Crne Gore ukloni ovaj neshvatljiv propust pisca Ustava. Ako se predlog usvoji, postaće obavezno raspisivanje i održavanje državnog referendum na zahtjev najmanje 25.000 građana sa pravom glasa, a na opštinskom nivou na zahtjev najmanje 5% građana sa pravom glasa. Naravno brojke (25.000 i 5%) mogu biti modifikovane u skupštinskoj proceduri, ali bi odbijanje suštine, a to je obavezan referendum na zahtjev građana, bilo grubo kršenje člana 2 našeg Ustava.

Direktno odlučivanje je dalo odlične rezultate u svim državama u kojima postoji. Pored moći građana da zaštite prirodna, ekonomska i druga bogatstva države, obavezan referendum na zahtjev građana je moćno oružje protiv samovolje bilo koje vlasti i protiv uvijek mogućeg privrednog kriminala i korupcije, jer počinioci uvijek moraju uzeti u obzir nepredvidljivu inicijativu i volju građana. Da je bilo obezbijeđeno poštovanje Ustava, građani bi tokom deset godina od obnove državnosti, prije svega na lokalnim a i na par državnih referenduma, spriječili mnoga razaranja i rasprodaje privrede i teritorije. Sem toga, umjesto malodušnih građana koji ne vjeruju da mogu da bilo šta promijene, imali bi građane pune samopouzdanja koji znaju da je njihova sudbina u njihovim rukama; građane koji su kao izvor ideja i barijera samovolji ove i bilo koje druge vlasti, neophodna osnova za početak preporoda Crne Gore.

Treba obezbijediti dovoljno prostora u novinama i na televiiji da građani shvate vrijednost direktnog odlučivanja; u državi dokazano loše vlasti i dokazano loše opozicije, izuzetno je značajno da sudbina građana uvijek bude u rukama građana.

Da na kraju kažem da me ne interesuje nikakva politička funkcija. I poslije izbora ću ostati običan građanin koji se, pogotovo ako bude ostvareno pravo direktnog odlučivanja, energično bori protiv uništavanja bogatstva, šarma i ljepote naše Crne Gore.

( Dragan Hajduković )