Cjeline koje plijene jednostavnošću
Umjetnica u svom radu sublimira nepretenciozne, ali veoma ubjedljive reljefne cjeline
Centar savremene umjetnosti Crne Gore, maja ove godine, priredio je u Perjaničkom domu u Podgorici, drugu samostalnu izložbu najnovijih skulptorskih ostvarenja crnogorske umjetnice Nikoline Zuber (Nikšić, 1972). Zuber je diplomirala (1996) vajarstvo u klasi profesora Pavla Pejovića. Do sada je učestvovala na više kolektivnih izložbi, član je ULUCG od (1996), zaposlena je kao kustos u CSUCG, živi i stvara u Podgorici. Aktuelnu izložbu prati kolorni katalog sa uvodnim tekstom istoričarke umjetnosti, Milice Bezmarević.
U atraktivnom izložbenom prostoru, veoma profesionalno i efektno, prezentirano je devet skulptura i pet reljfnih cjelina, pod nazivom “Buketi”, ostvarenih u kolorisanoj terakoti, a radovi su nastali u periodu od 2010. do 2016. Nikolina Zuber je i u svojim recentnim vajarskim ostvarenjima, ostala dosljedno vezana za osnovni skulptorski materijal, zapravo za glinu, odnosno pečenu zemlju-terakotu. U supstituisanju svojih prethodnih radova, osim gline, ona je upotrebljavala, drvo i kamen, takođe dva iskonska, prirodna materijala, koristeći se njihovim specifičnim osobenostima. U najnovijim eksplikatima, u funkciji je isključivo sušena i pečena glina, zapravo terakota, koja je naknadno mjestimično posno i mat glazirana.
Nikolina Zuber je za svoja najnovija skulpturana ostvarenja, inspirativne poticaje pronašla u svom neposrednom okruženju, a to su prevashodno abiotički izdanci, brojni cvjetni egzemplari, habitusne krošnje, atmosfra i opšte pojave. Zapravo, ona optikalizujući anticipira stvarnost, da bi potom na sublimatoran način izrazila snažan emotivano-energetski naboj. Iako katkada konkretnim formama, hromatikom i naslovljavanjem, želi da bliže sugeriše asocijativnost, njeni biološki izdanci i pojave, ostaju u nivoima univerzalnih i globalnih odrednica. To se sasvim bjelodano očituje u skulptorskim ostvarenjima, “Drvo” i “Proljeće”, a osobito u izuzetnom eksplikatu “Oblačak”. Nikolina Zuber, vrlo znalački kontrapunktno suprotstavlja, gornji, krunasto-obličasti, i univerzalističko-nabubreni segment biološkog izdanka, sa donjim, nosećim djelom skulpture, koji je kubusno simplificiran, ili je pak oblikovno definisan kao utilitarna posuda.
U recentnoj eksplikaciji, posebno se izdvajaju izvrsni i moćni reljefni eksplikati, koji predstavljaju udarnu poentu postavke i, u kojima Nikolina Zuber iskazuje svoje veoma visoke kreativno-likovne potencijale. Nonšalantno, opušteno i lako, gotovo poigravajući se, ona u potpuno apstraktnom opsegu, sublimira nepretenciozne, ali veoma ubjedljive reljefne cjeline, koje plijene kreativnom jednostavnošću i vizuelnom cjelovitošću. Nakon detaljnog uvida i ukupnog sagledavanja izloženog materijala, stiče se utisak da je riječ o umjetnici sa mnogo većim iskustvom, zapravo da je u fokusu zbivanja izuzetno bogata skulptorska cjelina, koja zavređuje, moguće je i neke drugačije i značajnije prezentirajuće ambijente, upravo poput onih dalekih venecijanskih.
Kreativni zanos i poetika
Glina, taj arhaičan i zasigurno vječni materijal, izuzetno je podoban i gotovo nezaobilazan u skulpturskom izražaju. To je podatna materija, dozvoljava brze i ekspresivne promjene i, što je izuzetno specifično i bitno, neposredno prima i bilježi, fizičke i energetsko-mentalne otiske i intervencije umjetnika koji u zanosu u njoj stvara. Upravo, ti i takvi tragovi, veoma su vidni i veoma karakteristični na ostvarenjima Nikoline Zuber. Iz njih se naposredno osjeća i iščitava kreativni zanos, senzibilitet, poetika i likovni diskurs umjetnice, a oni su odista na zavidnom profesionalnom nivou.
( Slobodan Slovinić )