Izložba Josipa Benkovića: Poscećenost ljudskoj figuri
Među Benkovićevim radovima ima onih koji su nastali u svrhu vježbe (crteži ruke), raznih portreta i studentskih radova kojima je tema muški/ženski akt
Izložba slika i crteža Josipa Bepa Benkovića biće otvorena sjutra veče u Starom gradu u hercegnovskoj galeriji koja nosi njegovo ime, u 19 sati. Povod za izložbu je 110 godina od rođenja poznatog umjetnika i antifašiste i 50 godina od osnivanja galerije.
Benković je u Makarskoj završio osnovnu i građansku školu, a poslije smrti oca 1921. godine, sa majkom i dvije sestre, nastanio se u Herceg Novom, u kući svog djeda Eduarda Sagera. Nižu gimnaziju je završio u Herceg Novom, a višu u Kotoru. Uporedo je završio pravni fakultet i umjetničku školu, u klasi profesora Ljuba Ivanovića. Govorio je italijanski, ruski, francuski i njemački jezik. Sa Andrejevićem Kunom, Mirkom Kujačićem, Borom Baruhom i drugim, formirao je umjetničku grupu “Život“. Pisao je za tada za progresivne časopise “Stožer” i “Naša Stvarnost”. Jedan je od prvih organizatora naprednog radničkog pokreta u Herceg Novom. Za vrijeme Drugog svjetskog rata kao ilegalac je uhapšen i mučen u specijalnoj policiji, a zatim je prebačen u logor na Banjici gdje je, kao rodoljub i antifašista, strijeljan u noći između 18. i 19. februara 1943. godine.
“Josip Bepo Benković je bio veoma senzibilna umjetnička duša, što takođe nalazimo među redovima istoričara umjetnosti. Iza sebe je ostavio veliki opus radova, slijedeći istodobno pravila akademskog umjetničkog obrazovanja i svoje nastojanje da ostvari sopstveni 'zvuk' u djelima i da u pogledu likovnog stvaranja sustigne savremene tokove u umjetnosti svoga doba”, ocijenila je u katalogu za izložbu istoričarka umjetnosti Jasmina Žitnik.
Među Benkovićevim radovima ima onih koji su nastali u svrhu vježbe (crteži ruke), raznih portreta i studentskih radova kojima je tema muški/ženski akt. U portretima se ogleda zapažanje ne samo detalja fizionomije, već i duha, karaktera, kao i 'hvatanje' ekspresije lica u nekom trenutku. Neki crteži imaju gotovo karakter žanra (Žena koja plače, Žena koja se češlja).
Od 1966. godine, kada je osnovana galerija sa imenom Josipa Benkovića, priređene su tri veće izložbe u njegovu čast u matičnoj galeriji. Danas se umjetnikovo ime može naći na tri spomen-ploče u Beogradu: u ULUS-ovom paviljonu, u Glavnoj pošti i na mjestu gdje je nekada bila organizacija Botić.
Svojim testamentom Ana Benković, majka Josipa Benkovića, svu svoju pokretnu i nepokretnu imovinu ostavila je Opštinskom udruženju Saveza boraca NOR-a u Herceg Novom. Na 15. decembar 1966. godine, poslije zatvaranja Umjetničke škole u Herceg Novom, umjetnici i dobronamjerni građani osnivaju umjetničku galeriju pod okriljem Saveza boraca. Galerija dobija naziv po Josipu Bepu Benkoviću
( Slavica Kosić )