Pozitivna burleska

Krajnje je vrijeme da se u CG osnuje partija ili NVO koja bi branila vitalni interes države - zdravi razum, naime. Da to ne radi samo policija. Ideja je donekle ismijana i potrošena popularnom serijom “Bela lađa”. Ali to ne znači da ju treba zanemariti. Naprotiv, da je zdravi razum ugrožen i napadnut od strane vladajuće klase, taman je pa očigledno. Uobičajilo se da nam koze čuvaju kupus, da komunisti veličaju kapitalizam i vrše privatizaciju društvene imovine. Novobogataši su najnapredniji i najpošteniji dio pučanstva u obnovljenoj nam državi. Njihov patriotizam radosno druguje za rasprodajom narodne imovine i porastom državnog duga.

Pozivaju se, onako okomiti, na moral i evropske standarde. Glorifikuju nezavisnost države čija je ekonomija za njihove vladavine pala u ruke stranih vlasnika i domaćih trabanata. Od evropskih običaja i vrijednosti, najvidljivija je zakonska obaveza učesnika u saobraćaju, da danju drže upaljena svjetla na automobilima. Da se bolje vidimo na ljetnom žaropeku i suncu. Tako nam je domaća kompraderija zorno predočila evropske vrijednosti.

Domovino, ti si kao zdravlje

Zdravstvo nam je najslabije u Evropi ali, objašnjava sedmostruki prvi ministar i sluga narodni, to je samo stoga, što napredujemo po svim parametrima; dok drugi rade to isto - ali brže. Vraćaju nam se i obnavaljaju zaboravljene bolesti, koje idu i izviru sa siromaštvom, ali - opet će višestruki - liječimo i nove bolesti kojih ranije nije bilo. Ovo drugo je jasan znak osebujnog napretka. Kao što priliči novopečenom neoliberalu i vodećem kompradoru, i tu kao lijek preporučuje privatizaciju. Zdravlje je inače privatna stvar svakog građanina. Privredu smo predali i ozdravili prodajom, promptno naći kupca i strateškog partnera za Zdravstvene ustanove. Tu su vrijedni placevi ali i od bolesti može lijepo da se živi i zarađuje - pacijenti su obnovljiv resurs. Bolest je vječna. Smanjiti i potrošnju ljekova. Ne trebaju ljekovi onom ko će ozdraviti, a ko neće, njemu ni ljekovi neće pomoći.

Kancer pozitivan - provincijalna javnost

Nakon što je predjednik DPS-a po običaju, odlučno i “odgovorno” ustvrdio da je sa njim ka’ i vazda sve u najboljem redu, a ko bi u to posumnjao, može golub da padne ali to je druga priča, pokazao je razumijevanje prema “intrigama unutar jedne provincijalne javnosti koja, nažalost, dominira i koja jako voli da se bavi time ko kome šta piše“. Uz napomenu da nije dobio nikakva pisma, a o toj pisaniji je riječ, priču o golubu valja shvatiti kao izraz literarnih sklonosti predsjednika DPS-a, prezentiranih tijekom premijerskog sata.

Šta se to događa sa našim komunistom, biznismenom, literatom i narodnim tribunom, srpskim i crnogorskim plemenikom - uposlenikom krupnog kapitala i vodećim kompradorom - pa je počeo opanjkavati “provincijalnu javnost”. Bunar iz koga pije, rodno mjesto, izvornu filosofiju svoju, koja ga sustopice prati kroz sve njegove revolucije?!

Još ovaj put

Da mu nije tajne podrške “provincijalne javnosti”, dvoglavi orao AB i neoliberalne revolucije ne bi ga majci uzletio. Ne smeta “provincijalna javnost”, moralna bijeda palanke i patrijahalnog društva kad se kupuju četiri glasa po cijeni jednog. Ne smetaju ni lične karte za 50 eura, sve odreda iz “domaćinskih porodica” koje u “provincijalnoj javnosti” važe za odane i “od svoga posla”. Provincijalna javnost nije samo jeftina za otkup - nego će glasati i besplatno, iz pakosti i zluradosti. Ukratko, obnovljivi državotvorac ne bi sastavio ni četvrtinu jednog mandata bez vjerne svoje “provincijalne javnosti”. Nego, zanago zasmeta, kad provincija počne da šuška da je Car go. Ali bez brige, gospodo kompradori, odgovorno tvrdimo, da će vas glasati i ovaj put. Slično se sličnom raduje. Glasala vas je “provincijalna javnost” kao komuniste i nakon pada Berlinskog zida. A ovđe je samo jedan golub pao.

( Ratimir Vujačić )