Bićemo prvaci svijeta!
U planu se navodi da treba da poveća broj fudbalskih akademija za mlade, i to desetostruko, tako da bi do 2025. godine trebalo da postoji 50.000 škola za djecu. Fudbal će da postane i obavezan predmet u obrazovnom sistemu
Kinesko nastojanje za fudbalskom dominacijom ogleda se u najvećoj transfer moći (bar ovog zimskog prelaznog roka), ali i nedostatkom glavnog "sastojka" u fudbalu - domaćih igrača iz svoje škole.
Proteklih nedjelja kineski klubovi su bili najveći potrošači na fudbalskoj pijaci, potrošivši rekordnu sumu novca na obeštećenja i ugovore talentovanim stranim fudbalerima, navodi "Ekonomist".
Čak i kineska štampa smatra da su klubovi "izgubili nit zdravog razuma" prilikom pojedinih transfera.
Džingsu Suning, klub koji se nalazi u vlasništvu istoimenog maloprodajnog lanca, platio je 31 milion eura za Ramireša, brazilskog veznog fudbalera Čelzija. U tom trenutku to je bio rekord kineske lige, koji oboren poslije sedam dana kada je Guanžu riješio da za Džeksona Martineza izdvoji 40 miliona eura.
Čelnicima Guanžua nije smetalo što je Kolumbijac u očajnoj formi, i što je u Atletiko Madridu postigao samo dva gola za polusezonu.
Poslije nedjelju dana rekord je ponovo oboren, Džingsu je za fudbalera Šahtiora Aleksa Teikširu dao 48 miliona eura.
Do kraja prelaznog roka (koji je u Kini trajao do 26. februara), kineski timovi su potrošili skoro 300 miliona eura samo na transfere. To je više nego kombinovano sve lige "petice" Evrope (pet najjačih fudbalskih liga).
Koliko su Kinezi trošili najbolji je podatak da je kineska Druga liga na trećem mjestu potrošača, globalno gledano, sa potrošenih 53 miliona eura.
Kineski predsjednik, Si Đinping ipak nije našao za shodno da se osvrne na trošenje ogromnih svota novca, što je mnoge začudilo, kako prenos "Ekonomist".
Đinping se uhvatio u koštac sa borbom protiv korupcije, načinom oživljavanja usporene ekonomije, ali ipak ne osvrće se na velike transfere i plate za strane fudbalere u kineskoj fudbalskoj ligi.
Predsjednik Kine je komisiju zaduženu za nadgledanje opsežnih ekonomskih i socijalnih reformi okrenuo na oblast koja izaziva veliku zabrinutost u naciji koja voli fudbal: svoj sumoran učinak u igri.
Komitet, na čijem čelu se nalazi sam Đinping, odobrio je iz komunističke stranke prvi put u istoriji plan za "fudbalska reforme" (sa "kineskim karakteristikama", naravno).
Reforme su usmjerene na okončanje dosadašnjeg stanja u kineskom fudbalu i pomaganje zemlji da dostigne "san o sportskoj slavi".
U planu se navodi da treba da poveća broj fudbalskih akademija za mlade, i to desetostruko, tako da bi do 2025. godine trebalo da postoji 50.000 škola za djecu. Fudbal će da postane i obavezan predmet u obrazovnom sistemu.
Fudbal dakle ima posebno mjesto u srcu prvog čovjeka Kine. Si Đinping je zaljubljenik u fudbal još od ranog djetinjstva.
Nedugo nakon što je došao na poziciju prvog čovjeka Kine, prilikom posjete Irskoj, Điping se slikao dok je žonglirao loptu.
Fudbalske reforme Đipinga imaju cilj da povećaju patriotizam među stanovnicima, stvarajući kolekitvan duh.
Reforma ima podršku biznis sfere, pa su tako četiri velike kompanije kupile svoje timove u kineskoj Super ligi.
U oktobru China Media Capital (CMC) je za milijardu eura otkupila prava na prenošenje utakmica Super lige u narednih pet sezona.
U decembru 2015. godine, CMC je kupio 12 odsto dionica Mančester Sitija, dok je Van Džianling, najbogatiji Kinez, kupio 20 odsto dionica Atletiko Madrida.
Dalian Vanda, firma u vlasništvu Džianlinga svake godine potroši milione eura, kako bi školovala 180 kineskih dječaka u najboljim španskim fudbalskim akademijama, navodi se u pisanju "Ekonomista".
I dok se strani fudbaleri često preplaćuju enormnom količinom novca, Kineska super liga regrutuje i bivše trenere engleskih i brazilskih nacionalnih timova.
Gvanžu plaća na desetine trenera Real Madrida, kako bi držali treninge i kampove za preko 3.000 polaznika juniorske akademije.
Uz ogromne plate, kojima privlače strane fudbalere, Super liga bi brzo mogla da uzme primat od američke MSL lige, kao destinacija za igrače.
Sji Điping, na fudbal gleda kao na odlično diplomatsko sredstvo. Njegove posjete stranim zemljama su često povezane i sa nekim fudbalskim mečevima.
Iako su još daleko da preuzmu i "glamur" najjačih evropskoh liga, kineski predsjednik jasno naglašava da "ima san o Kini kao pobjedniku Mundijala".
Galerija
( Vijesti online )