PRCH.ME
Glava u torbi
Njegošev stih,"Francuskoga da ne bi brijega aravijsko more sve potopi", izgleda neće preživjeti današnju stvarnost. Aravijci(Arapi) su odavno građani Francuske u velikom broju i ako je nijesu potopili. Mjestimično je dave terorom nečim izazvanim. Ako pokušate da upoznate Pariz koristeći njhegov čuveni metro prepoznaćete da podzemna željeznica u prvcu zapada Šanzelize, Konkord,Tijumfalna kapija, Nei, Defans itd. ima luksuzniji metro od onih koji voze na suprotnu stranu prema arondismanima nižeg staleža sa pretežno arapskim stanovništvom. Uglavnom od Trga Republike granaju se razlike u raznim pravcima, zavisi đe obrnete.
Isto vam je ako se sa Grand Central stanice u Njujorku ukrcate na sabvej (podz. želejznicu). Kad se vozite Menhetnom kao da plovite podzemnim Nilom. Ako krenete prema Bruklinu i Kvinsu još je pristojno; a prema Bronksu proćićete čistilište getoiziranog crnog Harlema. Viši stalež se nikada ne spušta u podzemlje. Oni i podzemlje obavlja na zemlji u tzv.’’dobrim kvartovima’’ đe uši zuje od obezbjeđenja. Bogati ipak diskretno prznaju krivicu. Tako imućni gradili su bazene za rekreaciju na prostranim krovovima svojih nebodera da im se bogatstvo vidi iz aviona. Od kad su ih gađali iz aviona spuštaju se pod zemlju đe se ništa ne vidi. Jednom sam doživio da i to provjerim u (WTT) World Tramp Tower, te da se okupljem u bazenu njegova bildinga u kome je živio jedan ugledni Crnogorac, neuropsihijatar. Bazen je četiri kata pod zemlju bez obzira što mu je adresa UN plaza, tj. Plac Ujedinjenih Nacija ”carstvo ravnopravnih” na Ist riveru, ali ne pomaže voda majko.
Vozeći se jednom prilikom u večernjim satima gradskim prijevozom u Rimu, San Đovani-Parioli (elitni kraj), primijetio sam da u autobusu gotovo nema Italijana; Filipinci, Arapi, Latino Ameri, sve najamnici bogatog staleža.
Uglavnom ništa kao javni prijevoz ne klasifikuje društvo. U skorojevićkoj Podgorici to je čak izrazitje nego drugđe. Gradski saobraćaj je u očajnom stanju i na nivou ’’lamina’’ a njime se prevozi samo sirotinja ’’i bogu si teška’’. Elita je u džipovima ili državnim liuzinama. Oni ne denjaju s pukom ništa zajedničko.
Najluksuzniji metro sam video u Moskvi. Rusi su prvo pobili elitu u oktobru 1918. a onda napravili elitni socijalistički raj pod zemljom; našto poput soc-realističkog versaja. To je bio zadnji elitizam poniženih i uvrijeđenih ali se i tamo komunist-elita zadržala na zemlji, njet andergraund.
Dolazi vrijeme naplate. Sirotinja bira najkraći put do revanša i bezumlja a religija im ga osvještava do raja. Vrijeme odmazde teče odavno i nikakve mjere zaštite nijesu garancija. Ali odmazde najčešće pogađaju obične,nevine ljude. U njujorškim blizancima nije stradala elita nego njeni činovnici. Prema tome, i onima koji im služe, glava je u torbi…često na panju. Odrubljivanje je takođe elitna kategorija. Najugledniji glavosječe potiječu sa Dalekog istoka, iz Japana, od elitnog viteškog reda, samuraja. Odande, peko velike i Male Azije, usječenije glava je preko Bosvora stiglo u Evropu i priješlo Lamanš i stanilo se u kraljevstvu lordova; mada ga je elitna Evropa od ranog srednjeg vijeka upražnjavala. U Parizu je kulminiralo kao oruđe revolucije iz 1789. Tu je mesje Giljoten projektovaobrend po svom imenu, giljotinu. Kako je brid sječiva bio lučan uvijek je odrubljena glava visila o parčetu kože. Naručilac giljotine je tražio da se sječivo koriguje te da glava sigurno odleti. Prema legendi na naručiocu je oprovano korigovano sječivo. Legende su ponekad metafore života! Po jednoj drugoj skaski jedan od posljednjih osuđenika na giljotinu zatražio je da gleda u sječivo dok mu radi o glavi. Toliko je bio kivan na vlastiti život. Kivni se svete svakome!
Može se reći da današnje zločine francuskog ’’tipa’’ čine nekultivisani ljudi. Može se reći koješta, ali teško je kultivisati one koje varaš. A nekultivisani hoće život u kešu. Oni nemaju zaliha da plaćaju karticama.
Prijeti li odnarođenom, globalnom svjedskom poretku, u kome živimo neka savremena giljotina ili neka njena metafora. Ne znamo! Ali glave već lete. U vremenu pobrkanih kriterijuma vrijednosti nepravda je kud i kamo dostižnija od pravde. Svjedoci smo.
P.S. Đe se radi po pravilima, svaka ima određenu korist. Moćni izigravaju pravila, inače ne bi bili moćni. I tome smo svjedoci.
( Prch.me )