Kriza evropskog sporta
Od specijalnog izvještača "Vijesti"
Baku - Evropske igre u Bakuu su najmasovnija sportska manifestacija između dva olimpijska ciklusa, a test spremnosti za mnoge takmičare sa Starog kontinenta pred Olimpijske igre u Riju, koje se održavaju u avgustu naredne godine.
Za razliku od nas, koji Olimpijske igre posmatramo isključivo kroz sportove u kojima naši predstavnici znače nešto i imaju neke šanse za dobar rezultat, te kroz glamurozne turnire u košarci ili tenisu, veliki broj zemalja ima svoje heroje u sportovima koji nisu medijski i marketinški atraktivni, osim baš na Igrama. Primjer iz komšiluka – Milica Mandić je od anonimne postala glamurozna sportistkinja u Srbiji, nakon osvajanja zlatne medalje u Londonu u tekvondu.
Zbog toga sportski stručnjaci smatraju da su premijerne Evropske igre prava uvertira za Rio 2016. Evropski analitičari i statističari, kao i bivši sportisti, smatraju da takmičari sa Starog kontinenta na ovaj način stiču ogromno iskustvo pred nastup na Olimpijskim igrama.
"Mnogi od sportista koji će nastupiti u Riju do sada nisu imali takmičenje slično Olimpijskim igrama. Sve je potpuno drugačije nego na šampionatima na kojima učestvuju inače – od smještaja, ishrane, transporta... Evropske igre su, zbog toga, ključne za razvoj sporta na našem kontinentu – kazao je Sergej Bubka, proslavljeni atletičar, a sada član Izvršnog odbora MOK-a i potpredsjednik Međunarodne atletske federacije (IAAF).
Jedan od razloga „ujedinjenja“ evropskih sportista bio je i taj da se poboljšaju njihovi rezultati u nadmetanjima sa takmičarima sa ostalih kontinenata. Analize su pokazale da Stari kontinent nije više sportski dominantan u odnosu na „ostatak svijeta“, naprotiv – razlika se smanjuje drastično.
Brojke to pokazuju. Na Olimpijskim igrama u Londnu, Evropljani su osvojili 348 medalja, što je čak 105 manje nego u Pekingu 2008. godine. Pad u broju olimpijskih odličja je očigledan iz ciklusa u ciklus – rekordne 504 medalje Evropa je imala u Sidneju 2000, a četiri godine kasnije u Atini bilo ih je 487. Dakle, za 12 godina i tri Olimpijade, razlika je u čak 156 medalja!
Brojka od 348 odličja iz Londona najmanja je još od 1992. godine i Seula, ali tada je posljednji put nastupio Sovjetski savez, kao zajednica nezavisnih država, sa manjim brojem učesnika nego kada se saberu učesnici iz država koje su nastale njegovim raspadom.
"To su zabrinjavajući podaci i mi moramo da uradimo sve da pomognemo sportistima iz cijele Evrope da se što bolje pripreme i donesu što više medalja iz Rija, Tokija i svih narednih Olimpijskih igara", rekao je Bubka.
Simonović: Igre imaju perspektivu
Kakva je perspektiva Evropskih igara, nakon što je Azerbejdžan postavio visoke standarde u organizaciji, Holandija odustala od organizacije 2019. godine i ukoliko najjače sportske federacije – poput atletske, plivačke, košarkaške – ne usklade kalendare takmičenja sa ovom manifestacijom.
"Mislim da evropska sportska priča ima perspektivu. Svi olimpijski komiteti su, itekako, zainteresovani da se nastavi, a mislim da će se naći i organizator narednih Igara, i to veoma brzo. Postoji interesovanje ozbiljnih zemalja i gradova – poput Istanbula, Sočija i Kazanja, i Minsk se interesuje... Činjenica je da je novac ograničavajući faktor, ali je i činjenica da se naredne dvije Olimpijske igre održavaju u Južnoj Americi i Aziji, tako da bi za evropski sport bilo sjajno da se ova priča nastavi", kaže predsjednik COK Dušan Simonović.
( Aleksandar Radović )