Omaž oboisti Dejanu Krdžiću: Lijepa, čista i spontana emocija
Upečatljiv i eklektičan je Krdžićev stil, fakture i sadržaja koji posve originalno i raznovrsno tretira boje i mogućnosti instrumenta kojem se posvećuje, sa naročitim akcentom na ljepotu djela pisanih za holc
Na Velikoj sceni podgoričkog KIC-a preksinoć je pred ispunjenim gledalištem održan koncert kakav zasigurno nije priređivan na domaćem prostoru, budući da je lajtmotiv za sve koji su u njegovoj organizaciji učestvovali bila ona čista, lijepa i spontana emocija i ljubav prema Dejanu Krdžiću, prerano preminulom oboisti i kompozitoru iz Podgorice.
Upravo je o tom Dejovom “nedosanjanom snu” u uvodu večeri kratko, no posvećeno govorio violinista Marko Simović, koji je uz klavirskog pedagoga prof. Lidiju Skender realizovao “Omaž Dejanu Krdžiću” kako je nazvan program u čijem je učešću Krdžićeva djela sviralo dvadesetak umjetnika iz Crne Gore i Makedonije.
Dejan Krdžić je crnogorski oboista koji je među prvim generacijama upisao studije muzike na tek osnovanoj Akademiji Podgorici, početkom osamdesetih; svestran i muzikalan, upisuje i studije kompozicije, bavi se pedagogijom, svira, komponuje…pamti se i njegov diplomski ispit u klasi prof. Ljubiše Petruševskog na kojem je, uz obavezni program izveo i sopstvenu kompoziciju; omiljen medju kolegama, duhovit, spontan, mudar, osjetljiv, prerano napušta ovaj svijet u avgustu 2013. godine, ostavivši skoro dvije stotine opusa kao rafinirani zavjet i trag sopstvenog (i divnog) bića.
Na koncertu u KIC-u izvedeno je trinaest kompozicija u kojima su Krdžićev nesporni talenat i vještinu svojim interpretacijama predstavili Vili Ferdinandi, Nadica Ristić, Vesna Djokić, Marko Simović, Nikola Vučković, Žana Lekić , Oleksij Molčanov, Zorana Latković, Antonio Nasevski, Marija Vujanović, Bojana Brajović, Stefan Pavićević, Jelena Krivokapić, Ana Dulović i Mira Živković- Kurdadze sa ženskim horom “Vox mirus”.
Od uvodne Balade za obou i klavir, preko Mađarske igre za violinu i klavir, solo pjesama, igara za gitaru, sonatina za flautu, klarinet, obou, violinu, violončelo, komada za klavir solo, do dva ronda (za fagot i klavir, te trio violina-oboa-klavir) i tri horske kompozicije za kraj koncerta, gotovo unisoni su bili i profesionalni muzičari i oni “prosječni(ji)” koji, prosto, uživaju u njoj - to je dobra muzika, kako god je opisivali i tumačili.
To je muzika u kojoj svi koji su znali Dejana Krdžića mogu da ga osjete i prepoznaju, u predivnim nostalgičnim i decentnim, nimalo jednostavnim solima oboe, kantilenama klarineta, bojama i registrima flaute, fagota, glasa…
Upečatljiv i eklektičan je Krdžićev stil, fakture i sadržaja koji posve originalno i raznovrsno tretira boje i mogućnosti instrumenta kojem se posvećuje, sa naročitim akcentom na ljepotu djela pisanih za holc.
Omaž Dejanu Krdžiću uvjerio nas je u neke lijepe stvari koje samo muzika može da pruži, uz poštovanje prijatelju koji je kroz svoja djela i dalje tu, sa nama.
( T. Jovović )