Budvu promovišu falš legende i besmislice, čak i grb grada je plagijat

Grb Opštine Budva, legenda od nastanku grada o nesretnoj ljubavi Marka i Jelene, naziv Ričardova glava popularne gradske plaže, veliko zvono uz gradske bedeme, kao jedna od turističkih atrakcija, samo su neki u nizu brojnih primjera istorijskih paradoksa, besmislica, koje su proklamovane, a nemaju utemeljenja ni u istoriji, a još manje u zdravom razumu.

Nažalost, metropola turizma, grad koji bilježi dva i po milenujuma dugu istoriju, danas u brojnim svojim brošurama, promotivnim kampanjama, baštini falš istorijske priče, podatke i eksponate, koji zauzimaju primat nad onima koji zaista imaju utemljenje.

A prvi u nizu svakako je grb grada Budve, na kome se nalaze tri šestokrake zvijezde. Malo ko zna da su upravo ove zvijezde, uzete sa grba mletačke porodice Kverini koja je kao upravljala grado prije gotovo četiri vijeka.

Arheolog mr Jovan J. Martinović navodi da je unutar luka starih Kopnenih vrata Starog grada, uzidan barokni reljef lava Svetog Marka, a ispod njega štit sa patricijskim grbom mletačke porodice Querini.

"Grb u gornjoj trećini ili takozvanoj glavi štita ima tri osmokrake srebrne zvijezde, dok je ostatak štita crvene boje. Nema nikakve sumnje da je grb postavio jedan od budvanskih rektora baroknog perioda, sasvim sigurno Antonio Querini, koji se pominje kao upravitelj grada 1684. godine. Porodica Querini je krajem XII vijeka bila jedna od najmoćnijih u Veneciji, ali su se nešto kasnije brojni članovi roda umiješali u takozvanu Tiepolovu urotu protiv Republike, pa su bili zauvijek isključeni iz časti za izbor dužda kao i prisiljeni da promijene svoj izvorni porodični grb, do tada raščetvoren u alterniranim bojama crvenoj i srebrnoj. Rod je okrenuo svoju djelatnost na posjede van Venecije, posebno u lokalitetu Papozza blizu Ferrare u kome su se ustalili od 1255. godine, pa je jedan član porodice postao biskup Ferrare. Od XIV do početaka XV vijeka postepeno vraćaju pozicije i imanja u Republici i grade veliki broj palata u manjim mjestima izvan Venecije, a u samoj Veneciji gradi svoju velelepnu palatu bočna grana ovoga roda Querini-Stampalia, u čijem grbu su na zlatnom štitu tri crvena stilizovana krinova cvijeta. Gore opisana budvanska varijanta grba porodice Querini, odnosno njegove tri to šestokrake zvijezde su u novije vrijeme prihvaćene kao savremeni grb Opštine Budva, iako se u ovom slučaju radi o proizvoljnoj, laičkoj pozajmici iz mletačke heraldike”, ističe Martinović.

Marko i Jelena VS Kadmo i Harmonija

Istoričarka umjetnosti i muzejski savjetnik mr Lucija Đurašković ističe da dok srednjovjekovni bedemi Stare Budve, besomučno ranjeni poklon-okovom DNK svjetski čuvenog urbanog dizajnera Karima Rašida, već pola godine trpe i izdržavaju ničim zasluženu bol, unutrašnji sjevero-istočni zid budvanske Citadele, skoro dvadeset godina, krasi falsifikat-ploča sa dvije ribice (tzv. Markova ploča), sa pratećom novokomponovanom legendom o postanku grada.

“Pored ushićenih turista, ispunjenih uvjerenjem da će im dodir ploče obezbijediti sreću u ljubavi, kako im kazuju vodiči ili kako su mogli pročitati na turističkim sajtovima i nekim od turističkih brošura i prospekata, prolazili su ovuda i 'stručnjaci' nadležnih institucija (pa čak, u novije vrijeme, radili na revalorizaciji kulturnih dobara), konstantno sa obećanjem da će ploča 'uskoro' biti uklonjena. No, termin uskoro u Budvi je, kao i mnogo štošta još, dobio suprotno značenje, pa valja pričekati u nadi da će biti oslobođena bolnih okova i za logički um poraznih falš-legendi o postanku grada, koje svojevremeno bijahu pristigle i u obrazovne institucije. Jer, kako u svojoj 'legendi' hrabro ispriča 'Nepoznati ljetopisac Crne Gore i Primorja' nesrećni ljubavnici Marko i Jelena skočiše sa zidina nepostojećeg grada, pa tek onda neko sagradi grad. Što bi Kadmo i Harmonija, akteri autentične antičke legende o osnivanju Budve i jedni od najznačajnijih likova antičke mitologije, danas rekli na ovo i koliko nam Dubrovnik, Split i brojni drugi mediteranski gradovi zapravo zavide”, ističe Đuraškovićeva.

Dvije stilizovane ribe, jedna drugoj okrenute repovima, osim što su mamac brojnim turistima, koji dodirivanjem ploče se zaklinju na vječnu ljubav, one su dugo godina bile i zaštitni znak lokalne televizije.

Kockarnica bitnija od biblioteke

Đurašković se pita da li je za začuditi se kada znamo kako se grad, koji je silne milione potrošio na razne programe zabavnog i kvalitativno upitnog karaktera, nemarno i sa minornim sredstvima odnosi prema neprocjenjivom kulturno-istorijskom blagu, čija je vrijednost danas poznata samo malom dijelu njegovih stanovnika i posjetilaca?

"Da bi se nešto saznalo, naučilo, podstaknula kritička svijest, grad kao urbani centar, prije svega, u svom središtu treba da ima gradsku biblioteku koja je u slučaju Budve, iako predstavlja jednu od najstarijih kulturnih institucija u Crnoj Gori, gurnuta na zaobilaznicu, zarad otvaranja kockarnice. Zato ne čudi da je danas jedan od najznamenitijih simbola Budve postalo popularno zvono koje se nalazi na rivi/Pizani, neposredno ispred starogradskih zidina. Naravno ono nema nikakvu kulturološku vrijednost, sem što je šezdesetih godina poslužilo kao rekvizit prilikom snimanja filma 'Dugi brodovi'. Ali, turisti, ophrvani neukim vodičima, radije će se za uspomenu na Budvu slikati pored zvona, nego, na primjer, pored vrijednih ostataka antičke nekropole na bedemima ili na ulaza u srednjovjekovnu Citadelu”, kazala je Đurašković.

Ričard koji je mrzio Budvu dobio plažu

Za film “Dugi brodovi”, sniman u Budvi daleke 1963. kako ističe Đurašković veže nas još jedan paradoks.

“Naime, po glavnom glumcu iz ovog filma, holivudskoj zvijezdi, Ričardu Vidmarku, danas se naziva i plaža ispred stare Budve (tzv. 'Ričardova glava' ili 'Ričardova plaža'), a poznato je da je u vrijeme snimanja filma imao istaknuti animozitet prema našem prostoru i, kasnije, u Americi izjavljivao sve najgore o tadašnjoj Jugoslaviji. Imajući to u vidu, mi smo ga danas, posebno uvažili i počastili, poklonivši rijetko atraktivnoj plaži, koja se nalazi neposredno uz zidine Starog grada, sjećanje na njegovo ime. Izuzimajući stare Budvane, malo ih danas zna i za staro ime tzv. Ričardove plaže.

Nekada se ona zvala Brijeg od Budve i to ime je nosila dugo i posle snimanja 'Dugih brodova'. Zanimljivo je da se ne zna ko je kumovao moralno inovativnom imenu, ali je to, kako kažu turistički poslenici južne obale, bio pun pogodak. Jer, 'što to bješe, što to bješe' moral, bitan je profit, još posebno, ako je u pitanju onaj sitnosopstvenički”, ističe Đurašković.

( Vuk Lajović )