Dosta je populizma

Ili: Zašto je fragmentacija opozicione političke scene u Crnoj Gori dobra

Najbolje je, naravno krenuti od početka. Crna Gora je od uvođenja višepartizma krenula putem tranzicije koji još uvijek nije okončan. Konsolidacija demokratije dešava se transakcijom vlasti, odnosno mirnom smjenom vladajuće elite. U političkoj teoriji sistem koji imamo kod nas naziva se višepartisjkim sistemom sa dominantnom partijom. Sama činjenica da postoji dominantna partija, koja je na vlasti toliko vremena anulira postojanje sistema koga možemo opisati kao demokratski. Razlog tome jeste što dominantna partija ubrzo dobija odlike državne partije.

Da razdvojimo terminološki - ovdje se ne misli na državotvornu već državnu partiju u smislu korištenja državnih resursa u partijske svrhe, nepostojanja političke odgovornosti, ponašanja koje se graniči sa bahatošću, poistovećivanja partijskog interesa sa nacionalnim interesom, sistema gdje partijski funkcioneri prelaze sa jedne javne funkcije na drugu. Tako da, za politički sistem Crne Gore ne možemo reći da se temelji na iskonskim demokratskim postulatima i načelima već je Crna Gora partijska država gdje su interesi političke oligarhije nadređeni interesima građana.

Da konkretno odgovorimo na zadatu temu. Posljednjih 12-13 godina, a naročito od 2006. godine nosioci opozicionog barjaka su gotovo isti. Tačnije, uz male kozmetičke promjene izazvanih potrebom nivelacije pozicija lidera, suštinski je sve ostalo nepromijenjeno.

Proces koji se dešava na opozicionoj političkoj sceni danas dovešće do njenog čišćenja i konačnog kristalisanja ko su opozicione snage željne korijenitih promjena. Dosta je sa uživanjem u poslaničkim mandatima, dnevnicama, službenim putovanjima, imunitetima i svim drugim benefitima dok se na stvarnim promjenama nije radilo. Dosta je populizma, dobijanja jeftinih političkih poena, podjela, istih aktera čija se kulminacija političkih karijera ogleda upravo u dobijanju poslaničkog mandata i mjesta u odborima.

Pojavom novih političkih partija sa novim idejama, koje će ekonomski prosperitet Crne Gore staviti kao primaran i kao tačku ujedinjenja svih nas, vladajuća oligarhija naići će na problem taktičke prirode u smislu načina pristupa i metode razjedinjavanja novih političkih protivnika.

Većina nas zna da nabroji goruće problem Crne Gore: organizovani kriminal, korupcija, partitokratija, nepotizam, KAP, izgradnja auto-puta pod ovim finansijskim uslovima, egzodus sa sjevera ka jugu, siva ekonomija, neplaćanje poreza i da se dalje ne nabraja. Ono što je potrebno jeste temeljno pristupiti rješavanju ovih problema sa sistematskim, jasnim i održivim planom kako bi se došlo do konkretnih rezultata koje će svaki građanin osjetiti, bez obzira na njegovu nacionalnu, etničku, religijsku i u krajnjoj liniji partijsku profilaciju. Da svako od nas živi život dostojan čovjeka.

( Mileta Radovanić )