Kako su Kolašinci nekad brinuli o gradu, gostima i prirodi

Zaduženi za brigu o savremenom turističkom imidžu Kolašina, mogli bi štošta da nauče od svojih sugrađana, koji su isti posao radili 20-ih i 30-ih godina minulog vijeka ili nakon Drugog svjetskog rata.

Prema brošurama, razglednicama, turističkim vodičima i ostalom propagandnom materijalu iz tih vremena, lako se može zaključiti da je turizmu poklanjana respektabilna pažnja, a predstavljanje turističke ponude rađeno ozbiljno i profesionalno.

Kolašin kao „vazdušna banja“ pročuo se naročito između dva svjetska rata.

Već u tom periodu u gradu su postojala dva hotela. Porodice Boškovića i Lješnjaka bile su vlasnici ugostiteljskih objekata, kojih se ne bi postidjele ni mnogo razvijenije sredine.

“Kolašinski turizam je otprilike tada i počeo da se razvija. Do tada to je bila trgovačka varoš. Pored dva vrlo lijepa hotela, postoje podaci da su mnogi Kolašinci bili vlasnici privatnog smještaja.

U mnogim kućama bile su uređene sobe za turiste. Najčešći gosti iz tog perioda bili su Podgoričani i Skadrani“, kaže kustos Zavičajnog muzeja Draginja Kujović.

U to vrijeme formirana je i prva organizacija koja promoviše ponudu grada i okoline - zvala se turističko društvo „Biogradsko jezero“.

Tih godina, podsjećaju hroničari lokalne istorije, Kolašinci su pokazali i visoku ekološku svijest. Uz pomoć stručnjaka uspjeli su da sačavaju od devastacije i Biogradsku prašumu.

Davna 1934. godina bila je vrijeme velikih iskušenja u očuvanju Biogradske gore od ambicija rukovodilaca privrednog giganta ŠIPAD-a, koji su namjeravali da iskorištavaju stoljetnu drvnu masu. I kasnije u više navrata spriječena je izgradnja objekata koji bi remetili sklad i vrijednosti jedne od posljednjih prašuma.

Direktor Centra za kulturu Branislav Jeknić, tvrdi da je promociji Kolašina, kao turističkog centra, velika pažnja poklanjana i sredinom prošlog vijeka.

„Tada je postojao Turistički biro, u kojem su predano radili Vaso Minić i Rajka Mulević.

Iz tog perioda je najviše vrlo kvalitetno i atraktivno urađenih razlglednica, turističkih brošura, planinarskih, saobraćajnih karata... Iz svega toga vidi se jedan ozbiljan pristup u promovisanju prirodnih bogatstva Kolašina i okoline, ali i prezentovanje postojeće infrastrukture, i mnoštva podataka o demografiji, tradiciji”, kaže on.

Iz tog perioda ostala je sačuvana i geografsko- turistička monografija „Kolašin i okolina“, autora ing. A. Krstića. U njoj su čak tri karte, 34 slike i fotografije, tablice i zanimljivi tekstovi.

U toj monografiji koja je ilustrovana umjetničkim slikama Vuka Radovića i fotografijama Ljuba Medenice, na 70-ak stranica na crnogorskom, engleskom i njemačkom jeziku do detalja je opisan svaki dio opštine i sve ono što bi moglo zanimati turiste.

Dvije detaljne planinarske karte, kaže Jeknić, urađene su tako da čak nadamšuju neke štampane tokom minule decenije.

Autor monografije dao je i neke smjernice za budući razvoj, prije svega kada je riječ, o izgradnji smještajnih kapaciteta i putne infrastrukture, ali i o potrebi očuvanja prirode.

„Uputstva autora, koja su data kao propratni tekst uz planinarske karte i mape sa pješačkim stazama, su detaljna, slikovita i često liče na dobre novinske reportaže.

Autor se bavio i porijeklom naziva nekih lokacija, opisivao način života, detalje iz istorije... Sve je to jako zanimljivo štivo, koje privlači pažnju i promoviše na najbolji način”, ocijenio je Jeknić.

( Dragana Šćepanović )