Zoran Cvijanović: Rejting spušta kriterijume
Čuveni beogradski glumac Zoran Cvijanović bio je protekle sedmice specijalni gost XIX Internacionalnog TV Festivala u Baru
Prvi indeks je dobio na Stomatološkom fakultetu, da bi studiranje nastavio i završio na beogradskoj Dramskoj akademiji, kod profesora Min je Dedića, kojeg i dalje s poštovanjem pominje kao profesionalnog i životnog učitelja. Za preko 40 godina glume, tokom kojih je postao jedan od najvoljenijih glumaca na prostorima SFRJ, u više stotina rola, svega tri puta je igrao osobu svojih godina, zbog čega je, kaže u "šali, morao da pusti bradu. Čuveni beogradski glumac Zoran Cvijanović bio je protekle sedmice specijalni gost XIX Internacionalnog TV Festivala u Baru. Proglasio je ITF otvorenim, imao svoje veče u Dvorcu kralja Nikole koje je vodila Maja Popović, gostovao u “Promenadi” Radio-Bara kod Milana Vujovića, sa kojim je polagao prijemni ispit 1978, uvijek sa osmjehom izlazio u susret svim znatiželjnicima, u nebrojenim intervujima otkrivao i one manje poznate detalje iz svog života i rada. Odskočna daska do tad neafirmisanom glumcu bila je uloga Sojke u “Sivom domu”, čuvenoj seriji TV BG iz 1982, koja mu je bila katapult u orbitu opšteprihvaćenh lica jugoslovneskog glumišta. Iza serije je stajala “dobra ekipa”. Donka Špiček, urednica redakcije Dječjeg programa, koja je napravila “Radost Evrope” i sarađivala na mnogim projektima, smatrala je najpravednijim da tekst Gordana Mihića režira mladi reditelj Goran Marković, kojem je to bio diplomski rad i prvi film. “Vuksan Lukovac, čovjek koji je predstavljao istoriju jugoslovenske kinematografije, i stajao iza svih velikih filmova onoga vremena, odlučivao je koji će kadrovi ući, a koji ne u seriju. Kad je Šojka u pitanju, strašno mi je pomogao u nekim mojim kadrovima, koji su bili dublovi i proglašeni besmislenim i lošim, pronalazio je ono što je bilo dragocjeno za Sojku i bili su upotrijebljeni. Beskrajno sam mu zahvalan, jer da to nije uradio, mnogi moji utisci o glumi i tome što sam uradio bili bi ozbiljno uzdrmani. Mislio sam da sam u nekoj vrsti nesporazuma sa cijelim svijetom”, kazao je Cvijanović.
“Sivi dom” je izrodio čitau generaciju dobrih glumaca Žarka Lauševića, Branišlava Lečića, Mimu Karadžića, Dubravka Jovanovića, i kako kaže Cvijanović, “neki od nas su bolje istrčali ovaj dio maratona, a neki su posustali”. “Mislim da smo dugo, do ‘Montevidea', čekali opet na jednu takvu glumačku generaciju da bude interesantna”, kazao je glumac. Za “Sivi dom” je u neku ruku bio pripreman od malih nogu majka mu je bila socijalni radnik i bavila se maloljetničkom delinkvencijom, “pa smo brat i ja dobijali preventivno batine svaki dan kada se vraćala s posla”! Iako gaje Šojka obilježio kao negativca na samom startu, takve uloge više nije dobij ao. “Izjavio sam da bih trebao da platim za taj lik kako je napisan, pisac gaje spasio od toga da bude stalno aktivno zao. Šojka je pun pakosti, ali to je uvijek u drugom planu, prikriveno”, ističe Cvijanović. Još jedna u nizu TV serija koje je obilježio glumom je i “Otvorena vrata” u čiju je drugu inkarnaciju takođe uključen. Na njenom primjeru ukazuje na paradokse savremene TV scene Srbije. “Treća sezona serije snimljena je potpuno o trošku OTP banke, ponuđena je TV stanici koja ju je do tada emitovala i odgovor je bio da nemaju termina? Bez dinara ulaganja dobijaju dokazano gledan proizvod koji mogu dodatno da prodaju, a oni kažu da za nju nema mjesta? Isti vlasnik TV je iz programa sinuo i 'Utisak nedelje'. Teško je porediti prvo i sadašnje izdanje te serije, jedino što opstaje je Vesna Trivalić za koju vrijeme nije ništa. Ona je isto tako blesava kao i onda, a to kažem sa velikim simpatijama”, ističe glumac naglašavajući da je sadašnja televizija podređena imperativima gledanosti što za sobom povlači spuštanje kriterijuma. Invazija šunda ne dozvoljava da vrijednosti izađu na scenu “Invazija šunda na TV kanalima iz Srbije, proizvod je toga da Beograd i Srbija nemaju potrebu za novim Lolom Dukićem i Dušanom Radovićem, nema domaćih pisaca ni mjesta za njih, a nekada su emisije kao što su 'Na slovo, na slovo1 radili Aca Popović i Duško Radović!”. “Tada su dječji programi bili emitovani pred dnevnik, a nakon toga je djeci slijedio krevet, a dans je termin za te emisije subota u 13 sati, kada roditelji pokušavaju da djeci nadoknade odsustvo iz kuće preko radne sedmice. Nešto se ozbiljno promijenilo u društvu, politika i ekonomija su se sjajno udružil. Nekad ste imali jedan tv toranj, dva kanala i mnogo toga da vidite, danas imate 80 programa iste kolotečine”, opisao je Cvijanović koji se u posljednje vrijeme oprobao i dokazao i kao reditelj i producent.
“Danas je sve ispo litizovano i stvaraoci u Srbiji moraju prvo da tragaju za političarem koji može da izlobira za novac za njihove programe. Ne tako davno, bez obzira na političku podobnost autori i ljudi sa kvalitetnim projektima dobijali su nesmetano sredstva”, zaključio je Cvijanović.
( Radomir Petrić )