Dani Kanade u Baru: Veče posvećeno Alis Manro

Dani Kanade u Baru preksinoć su u Dvorcu kralja Nikole obilježeni izložbom “Kraj jezika” umjetnika Dereka Besanta, te književnom večeri posvećenoj Alis Manro, prošlogodišnjoj dobitnici Nobelove nagrade. Opisujući Manro kao kanadskog Čehova, otpravnik poslova Ambasade Kanade u Beogradu Kevin Reks istakao je da je ona do sad jedini pisac iz ove zemlje koji je dobio najprestižnije književno priznanje “ako izuzmemo Sol Beloua koji je rođen kod nas , ali, kao dječak se sa roditeljima iselio u SAD”. “Naš premijer Stiven Harper, povodom uručenja Nobelove nagrade rekao je da je Alis Manro gigant kanadske književnosti i majstor kratke priče, kao i da je njena Nobelova nagrada uvela Kanadu u red država koje imaju najbolje pisce na svijetu”, kazao je Reks. On je dodao da su Kanađani pasionirani čitaoci izdavači. Tamošnjih 600 izdavača godišnje objavi 16.000 naslova, zbog čega je “Njuzvik” Kanadu proglasio zemljom koja najbolje razvija mlade pisce. Prof. dr Radojka Vukčević, za koju je Reks istakao da je vrsni kanadista i veoma zaslužna što su kanadska djela u programima univerziteta ovog dijela Evrope, priredila je studiozan, iscrpan i sveobuhvatan uvid u istoriju kratke priče u Kanadi, za čije su pozicioniranje na svjetskoj književnoj mapi ogroman doprinos da li urednici radio i štampanih magazina, aktivno promovišući ovaj žanr naročito nakon 1945. “Za samo 147 godina kanadske državnosti, kanadska književnost, u početku raspeta između britanske i američke, formirala je i afirmisala specifični žanr ciklusa kratkih priča, koji je faktički englesko-kanadska forma. Inicijalna zbirka kanadske kratke priče objavljena je 1920, a veliki je doprinos Roberta Vivera koji je ovu formu promovisao kroz pet tomova, počev od 1947. Samo od 1983. do sad, u Kanadi je objavljeno 600 zbirki kratkih priča”, istakla je dr Vukčević. Za priče Manro navela je da su kreirale “kanadsku verziju Foknerove Joknapatofe” sa detaljnim uvidom u život male sredine ispod čije mirne površine leže skandali, izgubljeni i uništeni životi. “Prva od njenih priča, koje odreda zrače iskrenom i nesvakidašnjom ljepotom, pročitana je u programu nacionalnog CBC radija još daleke 1951, kada je imala 19 godina. Manro se autorski u Kanadi ustoličava '70-ih, a van njenih granica '80-ih godina prošlog vijeka, kada je uticajni “Njujorker” počeo da u kontinuitetu objavljuje njene priče”, kazala je dr Vukčević. Utočište svjetskih pisaca Šef odjeljenja za odnose sa javnošću i programe obrazovanja Ambasade Kanade u Beogradu Olgica Marinković, koja je čitala odlomke iz djela Manro, akcentovala je izuzetnu etničku raznolikost kanadskih autora, a svoje mjesto na književnoj sceni Kanade, pored već svjetski poznatih autora čiji su korijeni iz Irana, Kine i Japana, osvojili su i autori stasali na ovom podneblju, kao što su David Albahari, Dušan Petričić, Ljubica Mihajlović i Negovan Rajić.

Navodeći da je da je zrenjaninska izdavačka kuća “Agora” objavila već četiri knjige Manro, Reks je naglasio da je u posljednjih osam godina na srpski jezik prevedeno 150 kanadskih naslova.

( Radomir Petrić )