Mirko, odvedi nas na Euro!
Može li Vučinić da bude naš Asamoa Đan - kapiten Gane takođe igra u Emiratima, a u reprezentaciji i dalje nemilosrdno trese mreže
Kada sjutra veče istrči na teren protiv Moldavije, kapiten Crne Gore Mirko Vučinić odigraće prvi meč za reprezentaciju nakon tačno godinu. Podsljednji put igrao je protiv Poljske u Varšavi 6. septembra 2013, kada je zbog povrede zamijenjen već nakon pola sata, dodirnuvši loptu u tom periodu samo dva ili tri puta.
Posljednju utakmicu na stadionu pod Goricom odigrao je još ranije - 7. juna 2013. protiv Ukrajine, dakle prije tačno 15 mjeseci.
Crnogorski navijači u tom dugačkom periodu nisu mogli prečesto da ga gledaju na TV ekranima: U Juventusu je prošle godine zbog stalnih povreda odigrao samo nekoliko utakmica, uglavnom je ulazio sa klupe, a slika iz Ujedinjenih Arapskih Emirata, gdje je u finansijski unosnom transferu ljetos prešao u Al Džaziru, još uvijek je predaleko za crnogorski (i uopšte evropski) fudbalski auditorijum. Uostalom, tamo sezona još nije počela, a Mirko je ovog ljeta igrao samo prijateljske mečeve.
Zbog svega toga, crnogorska publika sjutra će protiv Moldavije vidjeti veliki povratak kapitena: Mirko Vučinić će ponovo obući crveni dres reprezentacije. Nisu navijači zaboravili kako igra, ali su se definitivno uželjeli njegovih poteza i majstorija, golova i asistencija.
Mirko se možda vraća da otpjeva svoju „labudovu pjesmu” - vrlo je moguće da je ovo njegov posljednji (peti) ciklus kvalifikacija za veliko takmičenje. Tri je odigrao sa Crnom Gorom, a jedan davno, prije čak 10 godina, i sa reprezentacijom sada nepostojeće Srbije i Crne Gore.
Istovremeno, ciklus kvalifikacija koji počinje sjutra najvjerovatnije je i posljednja šansa Crne Gore da se u dogledno vrijeme plasira na veliko takmičenje. Posljednja šansa da se iskoristi kvalitet Mirka Vučinića, ali i ne samo njega - već i Baše, Drinčića, Poleksića, Pavićevića, Zverotića i ostalih fudbalera koji su tu od samog početka. Htjeli da to priznamo ili ne, ali ciklus „Rusija 2018” biće neuporedivo teži za Crnu Goru - što zbog jedne odlazeće generacije fudbalera, što zbog rigoroznijeg sistema kvalifikacija.
Istovremeno je i ovo posljednja (prava) šansa Mirka Vučinića da zaigra na velikom takmičenju: karijera velikog fudbalera nije potpuna ako se ne oproba na Svjetskom ili Evropskom prvenstvu. Tako su ambicije reprezentacije Crne Gore i njenog prvog kapitena uvijek bile isprepletane, svih ovih osam godina…
Vučinić je do sada odigrao 37 utakmica za reprezentaciju. Peti je po broju nastupa (iza Zverotića, Simona Vukčevića, Vlada Božovića i Pavićevića), a prvi po broju golova: protivničke mreže tresao je 15 puta, od čega sedam puta u kvalifikacijama.
Njegove partije u nacionalnom dresu - shodno balkanskom fudbalskom abijentu i odnosu publike i medija prema zvijezdama - varirale su od veličanja do osporavanja. Mnogo je puta Mirko bio „heroj nacije”, ali je isto tako i jednom razmišljao da se povuče iz reprezentacije, sve zbog dobacivanja sa tribina u revanš utakmici čuvenog baraža sa Češkom.
Mirkova karijera u reprezentaciji bila je i prožeta povredama - propustio je brojne važne i manje važne utakmice. U početku je, takođe, bio i sklon kartonima i suspenzijama (skidanje šortsa nakon gola protiv Švajcarske...).
Kada se podvuče crta, stiče se utisak da Vučinić u reprezentaciji ipak nije pružio onoliko koliko je mogao. Bilo je u tu subjektivnih, ali i objektivnih okolnosti - od prevelikog pritiska i očekivanja javnosti, do kvaliteta tima i saigrača...
Kreće, međitim, novi ciklus, a Vučinić stiže spreman da sve nadoknadi - ciklus „Francuska 2016” kao da je stvoren za novog napadača Al Džazire!
Vučinić se, naime, prvi put u reprezentativnoj karijeri suočava sa činjenicom da više nije prva zvijezda. Ta uloga je sada rezervisana za napadača Mančester sitija i nadolazeću zvijezdu Premijer lige, Stevana Jovetića. Iako Jo-Jo neće igrati sjutra protiv Moldavije, a sve oči javnosti opet će biti uprte u Vučinićevu klasu, Stevanovo prisustvo i status mogli bi u nastavku kvalifikacija da makar malo olabave pritisak sa Mirkovih leđa.
Vučinić, takođe, sada stiže u reprezentaciju iz takmičarski mnogo manje zahtjevne lige - mečevi u Emiratima, ni po intenzitetu, ni po pritisku - riječju ni po čemu, ne mogu da se porede sa Serijom A i Ligom šampiona. Možda će ovaj podatak uticati na to da Mirko izbjegne povrede i sačuva snagu za reprezentaciju - da opet u nacionalnom timu bude „lagan kao pero" - kao što je bio nekada. Može li Mirko da bude „crnogorski Asamoa Đan” - kapiten Gane, takođe igra u Emiratima, a u reprezentaciji trese mreže više nego ikada, čak i na Svjetskom prvenstvu. Mirko je, uostalom, sada u zrelim (30) - nikako poznim - igračkim godinama. Ibrahimović je, poređenja radi, stariji dvije godine.
Iako će, na kraju, u Emiratima zaraditi gomilu „petrodolara”, teško da će nastup u Zalivskoj ligi zadovoljiti profesionalne ambicije fudbalera koji je osvojio tri titule i postigao 96 goLova u Seriji A. Zato bi kvalifikacije za EP u Francuskoj - vjerovatno posljednja šansa da zaigra na velikom takmičenju - trebale da budu njegov primarni profesionalni izazov.
Mirko Vučinić može da odvede Crnu Goru na Evropsko prvenstvo!
( Danilo Mitrović )