U Izraelu ima mjesta samo za Jevreje: Bezdušno potomstvo Netanjahua
Nema više Jevreja koji su marširali sa Martinom Luterom Kingom ili sjedjeli u zatvoru sa Nelsonom Mendelom
Omladinci jevrejske države napadaju Palestince na ulicama Jerusalima, kao što su nekad hrišćanski mladići napadali Jevreje na evropskim ulicama.
Izraelci jevrejske države divljaju na društvenim mrežama, šireći mržnju i želju za osvetom u nezapamćenim dijaboličnim razmjerama.
Ovo su djeca nacionalističke i rasističke generacije - Netanjahuovo potomstvo.
Već pet godina ne slušaju ništa osim podstrekivanja, zastrašivanja i propagiranja supremacije nad Arapima od pravog učitelja ove generacije, premijera Benjamina Netanjahua.
Nijednu ljudsku riječ, nimalo saosjećanja ili jednakog tretmana. Odrastali su uz provokatorski zahtjev za priznavanje Izraela kao "jevrejske države" i izvukli neizbježne zaključke.
Čak i prije bilo kakvog opisa šta znači jevrejska država - da li će to biti država koja namotava tefilin, ljubi mezuzu, blagosilja bajalice, zatvara se na sabat i pridržava se strogih zakona o ishrani - mase su shvatile.
Rulja je prva usvojila pravo značenje: jevrejska država je država u kojoj ima mjesta samo za Jevreje.
Sudbina Afrikanaca je da budu poslati u istražni centar Holot u Negevu, dok Palestinci moraju da trpe pogrom.
Tako stvari funkcionišu u jevrejskoj državi: samo na taj način ona može biti jevrejska.
Sa sahrane 10-godišnje djevojčice stradale u izraelskom vazdušnom napadu (foto: Reuters)
U jevrejskoj državi u nastajanju nema mjesta ni za Arapina koji se trudi da bude dobar Arapin, poput pisca Sajeda Kašua. U jevrejskoj državi, predsjednica plenarne sjednice Kneseta Rut Kalderon (iz Ješ Atida - sa "centra" političke mape, razumije se) prekida arapskog poslanika Ahmeda Tibija (Ujedinjena arapska lista), koji se uzrujan upravo vratio iz posjete porodici ubijenog arapskog dječaka iz Šuafata, drsko mu spočitavajući da treba da pomene i tri ubijena jevrejska tinejdžera (iako je neposredno prije toga baš to učinio).
U jevrejskoj državi Vrhovni sud odobrava rušenje porodične kuće osumnjičenog za ubistvo čak i prije nego što je osuđen.
Jevrejska država usvaja rasističke i nacionalističke zakone. Mediji u jevrejskoj državi rastežu ubistvo tri učenika ješive, dok skoro potpuno ignorišu sudbinu nekoliko palestinskih mladića istih godina koje je vojska poubijala u proteklih nekoliko mjeseci obično bez ikakvog razloga.
Ne poštuju se zakoni, nema sažaljenja
Niko nije odgovarao za ova djela - u jevrejskoj državi postoji jedan zakon za Jevreje a drugi za Arape, čiji su životi jeftini.
Nema nagovještaja poštovanja međunarodnih zakona i konvencija. U jevrejskoj državi, sažaljenje i ljudska osjećanja postoje samo za Jevreje, a prava samo za izabrani narod.
Jevrejska država je samo za Jevreje. Nova generacija koja odrasta u toj državi je opasna, i za sebe i za svoje okruženje. Netanjahu je njen ministar obrazovanja; militaristički i nacionalistički mediji služe joj kao pedagoška epska pjesma; obrazovni sistem koji je gura u Aušvic i Hebron je njen vodič.
Novi sabra (rođeni Izraelac) predstavlja novu vrstu, razdražljivu i otvoreno i intimno. Nikad nije upoznao svog palestinskog vršnjaka ali zna sve o njemu - sabra zna da je to divlja životinja, riješena jedino da ga ubije; to je čudovište, terorista.
On zna da Izrael nema partnera u miru, jer to je bezbroj puta čuo od Netanjahua, ministra inostranih poslova Avigdora Libermana i ministra ekonomije Naftalija Beneta.
Od Jaira Lapida je čuo da su to "zoabiji" - što je podrugljiva aluzija na Hanin Zoabi (Balad). Biti ljevičar ili tražiti pravdu u jevrejskoj držav i smatra se zločinom, civilno društvo se smatra izdajničkim, istinska demokratija zlom.
Ni traga od biblijskih propisa
U jevrejskoj državi - o kojoj ne sanja samo desnica nego i navodni lijevi centar, uključujući Cipi Livni i Lapid - demokratija je maglovita.
Najveći problem jevrejske države nisu skinhedi - to su pobožni prevrtači očima, barabe, ekstremni desničari i naseljenici.
Nije margina, nego većna društva, ona koja je dijelom vrlo nacionalistički nastrojena a dijelom ravnodušna. U jevrejskoj državi nema ni traga od biblijskog propisa da se prema manjini (neznancu) bude pravedan.
Nema više Jevreja koji su marširali sa Martinom Luterom Kingom ili sjedjeli u zatvoru sa Nelsonom Mendelom.
Jevrejska država, koju Izrael zahtijeva da Palestinci priznaju, prvo mora da prizna sama sebe. Na kraju krajeva, na kraju protekle strašne nedjelje, izgleda da jevrejska država podrazumijeva rasističku, nacionalističku državu, namijenjenu samo Jevrejima.
Prevod: I. Pavlović
"Peščanik"
Galerija
( Gideon Levi )