Sramota me je

Ono što je počela „Pobjeda“ vrijeđajući vulgarnim i primitivnim rječnikom novinarke Monitora, a nastavila ružičasta televizija, multiplikovao je „Informer“.

Brutalno sredstvo za obračun sa onima koji govore o zloupotrebama, korupciji i kriminalu vrha DPS-a. Podlost kojoj pokušava da se da novinarska forma, poniženje je za profesiju, koja inače kleca.

Vlada nam nudi da budemo dio zapada, ali umjesto građanskih prava, kontrolisane i odgovorne vlasti, slobode javne riječi, dostojne zarade, zdrave sredine i nezavisnog pravosuđa, njeni čelnici uvoze najprizemniju žutu štampu koja targetira civilni sektor.

Ono što nije uspio premijerov prijatelj preko Pinka, pretvoreno je u Informerovu pornografiju, čiji se odgovorni urednik još i diči time što najavljuju hapšenja. Kao da je u interesu građana da ih takva vulgarnost udari po nosu kad priđu trafici da kupe novine, žvake i maramice...

Radnicima je naređeno da tu prljavštinu drže visoko podignutu - da bude svima vidljiva.

A takozvanih zaštitnika Etičkog kodeksa novinara, odnosno zaštitnika lika i djela dragog premijera - niotkuda.

Ombudsman se ne miješa u svoj posao. Ne zna šta se dešava, šta su to ljudska prava i kako se ona krše. Iako bi makar kao bivši tužilac trebalo da zna ponešto o javnim hajkama na kritičare režima.

Kao što je Srđan Kusovac objavljivao u „Pobjedi“ uvrede na račun pola novinarki „Monitora“, nazivajući ih „medijskim siledžijama u suknjama”, ”glupim kao točak”, ”kilomudićkama”, ”mitingaševim kerovima u suknjama”... tako se i Dejan Vučićević, glavni urednik „Informera“ po mjeri šefova, obrušio na uticajnu aktivistkinju civilnog sektora.

Kada žene nemate zbog čega da kritikujete i vrijeđate, onda ih je najlakše proglasiti kurvama, seksualno devijantim osobama i slično, zato što su one koji plaćaju ovakve tekstove uhvatile u krađi, korupciji, lažima, prevarama, falsifikovanjima... Stara dobra malograđanska namještaljka. O muškarcima zavodnicima i ženama kurvama, izopačenim, nimfomankama....

Jesu li to ta Evropska unija i evroatlantske integracije, gdje smo dostigli visoke standarde pa nas hvale sa svake strane? Ne branim Vanju Ćalović zbog toga što sam radila i sarađivala sa njom. Branim pravo javnosti da zna kako se bogate javni funkcioneri i dobijaju izbore manipulacijama i krađom.

Branim profesiju koja kleca jer se novinari prodaju za pare, jer se plaše, jer ćute, jer se diče što kopaju po tuđem smeću. Tako je i glavni urednik „Informera“ počeo novinarsku karijeru u Beogradu. Među prvim tekstovima bio je onaj o smeću Vuka i Dane Drašković, a sve to u vrijeme hajke režima Slobodana Miloševića na njih.

Gdje je to novinarstvo kad se jedino američka ambasada javila, a svi mi ostali ćutali?

Na kraju: SRAMOTA ME je što sam sa odgovornim urednikom „Informera“ imala bilo šta u profesionalnom životu i što je deklarativno bio jedan od osnivača Sindikata medija.

Izvinjavam se kolegama što sam bila naivna, pa sam ga tamo dovela. Ali je on „pametniji“ pa je utekao na vrijeme.

( Mila Radulović )