Obrad Nenezić: Nije sve u tehnoekstazi

Danas u podne nikšićka “Scena 213” rezervisana je za najmlađe i premijeru obnovljene predstave u novom ruhu “Ždera iz kontejnera“, autora Obrada Nenezića. Predstava, rađena u koprodukciji Nikšićkog pozorišta i NVO “Alarm art”, prikazuje se u okviru Programa podrške razvoju kulture u Nikšiću.

“Predstava se ne bavi uzrokom koji je poznatog dječjeg pjesnika otjerao od kuće. Iako se naslućuje tranzicija i raspad porodice, želio sam da pokažem da djeca imaju šansu da promijene nas koji smo ‘inficirani’ devedestih i još uvijek ‘iskašljavamo šlajm’ svojih i tuđih grešaka”, priča Nenezić za “Vijesti”.

Ne mora, kako kaže, svaka naša drama da se završi ‘patosom’, a on ima želju da radi dječje predstave koje liče na dječje filmove na kojima je odrastao.

“I mi imamo pravo na srećne krajeve, pogotovo djeca. U predstavi apelujem na najmlađe da nije sve u tehnoekstazi, u kompjuterskoj pandemiji, a uhvatim sebe da sam ovisnik više o tastaturi, nego o internetu, ali se svodi na skoro isto. Čitanje je jedini luksuz koji sebi mogu da priuštim. Sve ostalo je umemorisano od 7 i 30 kad ustanem, pa dok ne zaspem”, kaže Nenezić koji je diplomirao dramaturgiju na Akademiji umetnosti u Beogradu, u klasi prof. Siniše Kovačevića, a sada je student doktorskih naučnih studija Teorije dramskih umetnosti, kulture i medija na FDU u Beogradu.

“Sve više ličim na androida, pa onda nije ni čudo što imam bar tri duhovite drame sa njima u glavnim likovima. Umemorisao sam šta mi treba, a ne šta me čini zadovoljnim i srećnim. Uzalud se tješim da to dolazi poslije. A poslije jedino preostaje da pišem. Možda je to jedino zadovoljstvo koje mi preostaje i koje hoću. Ko bi ga znao, ja ne znam”, kaže Nenezić.

Scenarista je dugometražnih filmova “Balkanska braća” i “As pik”, radio je kao dramaturg i saradnik na dijalogu u filmu “Lokalni vampire”, a scenario potpisuje i u filmovima koji su u pripremi - “Umri pa zapjevaj” (reditelj Božidar Bota Nikolić), “Kraljica srca i mača” (reditelj Draško Đurović) i saradnik na scenariju filma “Prvi put sa ocem na izbore”, scenariste Abdulaha Sidrana i režisera Branka Baletića. Naredne sedmice na “Sceni 213” još jedna premijera - “Nobelovci” u režiji Gorana Bulajića. Scenario potpisuje Nenezić, nekadašnji stipendista Opštine Nikšić kome, kako ističe, “nobelovci” nijesu dali ni posao ni platu.

“Samopozvani i samoprozvani ‘Nobelovci’ u mojoj istoimenoj duhovitoj drami su lešinari. ‘Nobelovci’ su onaj mnogobrojni sloj društva koji prvi skače na nevine, a koji prvi odustaje od krivih, jer ih uvijek neko drži na povodcu raznih marki - socijalnih, nacionalnih, vjerskih, političkih”, objašnjava Nenezić. Kod ‘Nobelovaca’, kako kaže dramaturg, važi zakon jačega i njima nije čojstvo braniti drugoga od sebe, niti junaštvo braniti sebe od drugog, iako su im usta puna Njegoša.

“Ja sam Nobelovac, zato jer sam nemoćan i bojažljiv da išta promijenim, i još više zbog toga što mislim da sam zato pozvan i da to mogu. ‘Nobelovci’ su nepresušni izvor za komedije. ‘Nobelovci’ su i oni koji brane crnogorske komedije, jer se upravo o njima govori u komedijama”, kaže Nenezić. “Nobelovci” su predstavljali Crnu Goru na Sterijinom pozorju i festivalu Preglej na glas u Ljubljani.

“Pozorište je u problemu. To govorim kao istraživač i doktorant dramskih umjetnosti, kulture i medija. Znam da se sa ovim neće složiti, pogotovo ne glasniji, ali su pametniji već ovo uzeli za problem koji traži rješenje, a ja učim i od jednih i drugih. Jedino nikada nijesam savladao lični marketing, ali propagandu glasnih itekako. I gadim je se”, kategoričan je Nenezić. Zato je, smatra, jedini put ka publici kvalitet koji se lako prepoznaje, iako ima više kostima.

“Knjiga se ne sudi po koricama. Ježim se od podjela na elitističku i pučku umjetnost"

“Knjiga se ne sudi po koricama. Ježim se od podjela na elitističku i pučku umjetnost, i to u zemlji gdje pola radnika u kulturi ne prepoznaju žanrove i vrste umjetnosti. Ali znaju gdje treba da budu viđeni. Teška vremena donose iskušenja u svakom smislu. Ni umjetnost i umjetnička publika nijesu izuzeci. Remek djela ne nastaju lako, ali bez pokušaja nema ni remek djela. Danas ko upravlja masovnim medijima njihovo je pravo i sudstvo. Ali, u umjetnosti nema kadije. Sve je to kratkog daha”, kaže autor više kratkih igranih filmova koji su sufinansirani na konkursima Ministarstva kulture Crne Gore i na drugim konkursima. Crnogorsko Ministarstvo kulture ga je privremeno angažovalo kao saradnika na realizaciji projekta iz oblasti izdavaštva “100 slovenskih romana” i zahvalan im je na tome.

“Drznuo sam se da se bunim protiv rušenja Nikšićkog pozorišta. I danas se bunim, ne više protiv rušenja, nego što nijesu dali pozorištu drugu zgradu. Zahvaljujući toj političkoj garnituri još smo podstanari i Nikšićko pozorište i ja, a ti kulturni eksperti vjerujem da debelo uživaju u svojim benifitima”, ističe Nenezić.

( Svetlana Mandić )