Slike i crteži Isidore Bigović: Tiha čežnja i prigušene strasti
Gotovo sve figure uglavnom su usidrene na zagasitim, ili čak vrlo tamnim pozadinama
JU Muzeji i galerije Podgorice, krajem februara ove godine, priredila je u Modernoj galeriji glavnog grada, samostalnu izložbu slika i crteža crnogorske umjetnice Isidore Bigović (Podgorica, 1983). Bigović je završila (2001) Srednju likovnu školu “Petar Lubarda” na Cetinju, diplomirala je (2006) na cetinjskom FLU u slikarskoj klasi prof. Smaja Karaila, a postdiplomske studije je završila (2012) na ALU u Sarajevu u klasi prof. dr Nusreta Pašića.
Do sada je izlagala na više od četrdeset grupnih i kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu, član je ULUCG-a od (2008) i ULUBIH-a od (2009), živi i stvara u Herceg Novom. Aktuelnu izložbu u Podgorici prate kolorni poster i katalog sa uvodnim tekstom istoričarke umjetnosti Petrice Duletić.
U izložbenom prostoru, prezentirano je dvadesetpet slika galerijskog formata, iz ciklusa “Slike života II”, koje su ostvarene uljanom tehnikom na prepariranom platnu i sedam crteža realizovanih crnim krejonom na akvarelskom papiru, a radovi su nastali u poslednje tri godine.
Likovno stvaralaštvo Isidore Bigović eksplicite pripada intimističko-figuralnoj sferi. Prilikom detaljnijeg sagledavanja izloženog materijala, uočava se da je u centar gotovo svih njenih mentalno-kreativnih varijacija, smještena ženska i muška figura, u međusobnim veoma specifičnim korelativnim odnosima. Istodobno, prigušenom strašću, tihom čežnjom i umilnom pohotom, odišu svi njeni romantizirani prizori. Ta suspregnuta ljubavna idila, većma se osjeća kao neka globalna atmosfera, nego li što se neposredno vizuelizira iz simbiotičkog muško-ženskog figuraliteta.
Svi korpusi njenih figura, bilo da su nagi ili kostimirani, građeni su naglašeno volumenozno, a posebno gornji ekstremiteti i vrlo senzibilne, opružene šake izduženih prstiju, tretirani su izrazito stilizovano, kubistički i segmentarno. Upravo tako simplificiran, volumenozan i odvojen tretman ruku, dosljedno sproveden u svakom scenskom prizoru, najeksplicitnije karakteriše gotovo sve njene izložene eksplikate.
Iako se može pretpostaviti da umjetnica stvara u mediteranskom, izrazito toplom i prisnom ozračju, to se iz njenih slika ne može zaključiti i osjetiti, naprotiv, suzdržanom, zahlađenom, melanholičnom pa reklo bi se čak i defetističkom atmosferom, odišu mnogi njeni tretirani ljubavni obgrljaji.
Gotovo sve figure na njenim slikama, uglavnom su usidrene na zagasitim, ili čak vrlo tamnim pozadinama, bez bilo kakvih produbljenih rakursa ili pak svjetlosti koja prodire kontra žur, a što bi mnoge situacije vjerovati je učinilo zagonetnijim, transparentnijim i optimističnijim.
No, treba vjerovati da će Isidora Bigović u svojim narednim kreativno-likovnim istraživanjima, uspjeti da pronađe puteve i usmjerenja prema nekim prijatnijim horizontima i atmosferama u kojima egzistira i stvara.
( Slobodan Slovinić )