Goranu Gociću NIN-ova nagrada za roman prvijenac

Roman “Tai” Gorana Gocića u izdanju “Geopoetike” dobitnik je NIN-ove nagrade za roman godine, saopštio je juče predsjednik žirija Vasa Pavković.

Odluku je donio žiri u sastavu Ljiljana Šop, Vladislava Gordić Petković, Mileta Aćimović Ivkov, Mića Vujičić i Vasa Pavković, a od ogromne prošlogodišnje produkcije - pristigla su ukupno 182 naslova objavljena u 2013. godini - izabran je “Tai”. U najužem izboru za ovu prestižnu književnu nagradu bili su i romani “Mi, izbrisani” Slobodana Vladušića (Laguna), “Zlatno doba” Silvane Hadži-Đokić (Interpres i Tema), “Arkadija” Milete Prodanovića (Arhipelag) i “Vazdušni ljudi” Sonje Atanasijević (Prosveta).

Jedna od najcjenjenijih književnih nagrada u regionu, NIN-ova nagrada za roman godine, biće uručena Gociću na svečanosti u Skupštini grada Beograda u petak, 17. januara u 17 sati. Gocić je krajem prošle godine dobio nagradu “Miloš Crnjanski” za svoj prvi roman “Tai”.

Rođen u Užicu 1962. godine, diplomirao je anglistiku na Filološkom fakultetu Beograd i magistrirao medije i komunikacije na Londonskoj školi ekonomije i političkih nauka. Slobodni je novinar i filmski kritičar. Pisao je za Start, NIN, Filmsku kulturu, Sineast, Ekran, Borbu, Intervju, RTS i za još oko 20 medija: Dnevni telegraf, Politika, Bi-Bi-Si, Čenel 4, Indipendent, Sajt & Saund.... Jedan je od autora zbornika o masovnoj kulturi “Degradirana moć: Mediji i kosovska kriza” (2000) i “Želimir Žilnik: Iznad crvene prašine”, koji su objavljeni na više jezika. Prije nekoliko godina uključio se u projekat Balkanski dnevnici, veb sajt sa tekstovima i video klipovima o Bugarskoj, Grčkoj, Srbiji, Rumuniji, Albaniji i Makedoniji i njihovim pravoslavnim crkvama.

Sajt je bio kratkog daha, ali Gocić je završio svoj dokumentarni film o crkvi u Bugarskoj. Dobitnik je više nagrada za eseje. Objavio je studije: “Endi Vorhol i strategije popa” (1997/2012) i “Emir Kusturica: Kult margine” (2001/2006). Autor je dugometražnih dokumentarnih filmova “Bloody Foreigners” (2000) i “Balkanski dnevnik: Bugarska” (2010). Radovi su mu prevedeni na deset jezika.

O romanu “Tai” Vladislav Bajac je napisao: “Knjiga koju određuje njen topos: Tajland. Ljubav i Tajland. Žena, putenost, demistifikacija glavnog junaka. Analiza Dalekog istoka u odnosu na (Daleki) zapad. Da nije roman, ovo bi bila 'studija o izvodljivosti' na temu kako bi jedan samosvjestan muškarac mogao ili prije – želio da (hrišćanski) zaštiti jednu ženu.

Projekat koji je u datim uslovima osuđen na propast: ne zato što nije ostvariv već zato što nije potreban. Ta naizgled krhka žena samim svojim 'pasivnim' postojanjem, prisustvom, (budističkim) odbijanjem u prihvatanju, doprinijeće samourušavanju ovog s početka knjige prividno mačo muškarca, koji će se u zapanjujuće poštenoj samoanalizi pretvoriti u jedno ranjivo biće. Toliko ranjivo da će njemu biti neophodan Sveti Hristifor, zaštitnik putnika. Struktura romana građena je i jednostavno i komplikovano. Rezultat je vrlo koristan po knjigu: težina preteže u razumljivost, kao što drugi lik knjige, junakova sjenka, nadopuna, kontrast ili čak alter ego, idealno nadopunjuje ovog gosta u drugoj kulturi. Tako i Bilješke s kraja teksta nadograđuju beletristiku, to jest Lijepu umjetnost”.

( Vijesti online )