Putin nije za potcjenjivanje
Umjesto da kritikuje ruskog predsjednika, Zapad bi trebalo da prizna svoju istoriju izdaje prema njegovoj državi
Srećan Božić Pusi rajotu, Grinpisu i Mihailu Hodorkovskom, da ne kažem Vladimiru Putinu.
Na nekako bizarnoj konferenciji za novinare, sa 1.300 novinara koji su mahali zastavicama da bi privukli njegovu pažnju, Putin je objavio da će Hodorkovski, uz ostale, biti oslobođen iz zatvora. Putin možda nije dopadljiva ni nježna osoba, ali je još jednom pokazao da je neobično lukav iako ga ne samo ismijavaju nego i uporno potcjenjuju.
Od urušavanja Sovjetskog Saveza, prije više od dvadeset godina, Zapad je u odnosima sa Rusijom napravio svaku moguću grešku. U onome što je trebalo da bude kraj istorije, uz univerzalni trijumf liberalne demokratije i tržišnog kapitalizma, američki fanatici su pokušali da nametnu slobodno tržište Rusiji, nakon više od sedamdeset godina onoga za šta se vjerovalo da je socijalizam. Nije ni čudo što je rezultat bio tako nesrećan.
Ovo nije odbrana Putinovog režima, koji je na puno načina odbojan. Nijedan novinar ne može biti naklonjen državi u kojoj ima toliko slučajeva ubistava istraživačkih novinara. Međutim, spoljna politika je nešto sasvim drugo, čak i ako je nesposobnost da se razlikuje unutrašnji karakter ruskog režima od njegovih spoljnopolitičkih pitanja veoma stara priča. Generacije idealista na zapadu su bile očarane sovjetskim mitom a onda ih je razočaralo ono što je Malkolm Mageridž sarkastično opisao kao „ljevičarski putevi krsta“: Molotov-Ribentrop sporazum iz 1939; Češki puč 1948; gušenje revolucije u Mađarskoj 1956.
Sada to i nije neka utjeha Poljacima, Česima i Mađarima, ali se u svim ovim događajima Rusija ponašala kao velika sila. Napadanje manjih susjeda je ono što velike sile rade: pogledajmo ponašanje Sjedinjenih Država u Latinskoj Americi. Putin je u petak rekao da Staljin nije bio gori od Olivera Kromvela, što možda zvuči malo čudno, ali je Staljin bio taj koji se skoro izvinio za agresivne zahtjeve Finskoj: „Nisam odgovoran za geografiju.“
Svaki pokušaj Rusije da sačuva svoje nacionalne interese doživljavan je kao provokacija, a zapravo su provokacije dolazile od Zapada, vjekovima unazad. Kada su za Ruse govorili da su paraonični, sjećam se mudre izjave pisca Delmora Švarca da i paranoici imaju neprijatelje. Ruska armija nije zapalila Pariz 1812. niti su Rusi napali Njemačku 1941.
Nisu Rusi širili saveze 1990; Zapad je to činio, ekspanzijom NATO na istok, koja je bila glupa koliko i sramna. To je bila izdaja - Džordž Buš Stariji je Mihailu Gorbačovu obećao da se države bivšeg istočnog bloka, da ne pominjemo baltičke države, koje su se tek bile otcijepile od Rusije, neće učlanjivati u NATO, ali je Bil Klinton to prekršio – i to je bila uvreda.
Hodorkovski: (FOTO:Rojters)
„Nikad nismo mislili da priznamo 'pravo' Kube ili Haitija ili Republike Paname – koje su nezavisne suverene države – da sklapaju saveze koji nisu u skladu sa uređenjem čitavog regiona Sjeverne Amerike.“ Tako je govorio Volter Lipman 1944. Kako bi Amerikanci reagovali da su Rusi pozvali Kubu da uđe u Varšavski pakt?
Iako ruska politika s vremena na vrijeme djeluje cinično i nemilorsdno, često se ispostavi da je mudrija od naše. Tokom krize oko 2008. oko Južne Osetije, gruzijska vlada je bila ta koja je izabrala borbu protiv Rusije. Ostaće upamćen apsurdni dolazak Dejvida Kamerona u Tbilisi da traži hitan prijem Gruzije u NATO, što bi ubrzalo pokretanje totalnog međunarodnog rata.
Ako je to Kameron uradio kao lider opozicije, šta bi mogao učiniti kao premijer? Pa, odgovor na to je Sirija. Isto kao što je Gorbačov prevaren u vezi sa NATO, tako je i Putin oko Libije, kada je pristao da podrži rezoluciju Savjeta bezbjednosti UN navodno na „humanitarnim“ osnovama, da bi zatim otkrio da je u pitanju intervencija za uništavanje Gadafijevog režima, sa predvidivo katastrofalnim posljedicama. Od tada Putin i njegov ministar spoljnih poslova Sergej Lavrov odbijaju da podrže inicijativu kojom naša vlada pokušava da zbaci režim Bašara al Asada, kako bi Sirija pala u ruke Al Kaide.
Stoga, božićne čestitike za one koji su oslobođeni u Moskvi. A potom možda novogodišnja odluka, da se Rusija ostavi na miru.
Prevela: Angelina Šofranac
Galerija
( Džefri Vitkroft )