Italijanski fudbalski paradoks: Kada boje i rivalstvo nisu važni
Rijetki su slučajevi da, recimo, jedan igrač igra u Barseloni i Realu, Realu i Atletiku, još rjeđi da bude član Mančester junajteda i Liverpula, pa i Pari sen Žermena i Marseja, Ajaksa i PSV-a...
U većini velikih fudbalskih zemalja nije "normalno" da jedan fudbaler tokom karijere zaigra u dresovima velikih rivala.
Rijetki su slučajevi da, recimo, jedan igrač igra u Barseloni i Realu, Realu i Atletiku, još rjeđi da bude član Mančester junajteda i Liverpula, pa i Pari sen Žermena i Marseja, Ajaksa i PSV-a...
U Italiji je drugačije, transferi fudbalera između "omraženih" klubova nisu neubičajeni, a događa se i da jedan igrač promijeni tri kluba...
Posljednji slučaj je Gonzalo Iguain, koji je iz Napolija, preko Juventusa, došao do Milana.
Fabio Kanavaro je igrao u Napoliju, pa u Interu, zatim u Juventusu.
Andrea Pirlo u Interu, Milanu i Juventusu.
I Kristijan Vijeri, Edgar Davids, Zlatan Ibrahimović, Patrik Vijera, Leonardo Bonući i Roberto Bađo su nosili dresove oba kluba iz Milana, kao i "stare dame".
Antonio Kasano je preskočio Juventus, već je iz Rome, preko Reala i Sampdorije, došao u Milan, pa u Inter.
( Vijesti sport )