Zinaida Hipijus: Nenadmašni glas Srebrnog vijeka
“Književni dar Zinaide Hipijus i njena personalna harizma dugo su bili zatočenici okolnosti koje su u surovoj sovjetskoj zbilji XX vijeka omogućile dominaciju politike
Poezija Zinaide Hipijus, u izboru i prevodu Milorada Radovića objavljena je pod naslovom “Ta moja duša”, u izdanju podgoričkog “Jugoprodukta d.o.o.”
Ruska pjesnikinja Zinaida Hipijus proglašena je jednom od rodonačelnica ruskog simbolizma i ključnom figurom ruskog Srebrnog vijeka.
Djelo Zinaide Hipijus (1890-1940) bilo je žrtva surove sovjetske politike XX vijeka, i okolnosti koje su dovele do toga da se značajna imena ruskih emigranata skrivaju od javnosti, sve do devedesetih godina prošlog vijeka, kada nakon pada gvozdene zavjese počinje interesovanje za lik i djelo Zinaide Hipijus. Sa svojim mužem, piscem Dimitrijem Mereškovskim, 1919. godine napustila je Petrograd i otišla u Pariz, gdje je ostala do kraja života.
“Književni dar Zinaide Hipijus i njena personalna harizma dugo su bili zatočenici okolnosti koje su u surovoj sovjetskoj zbilji XX vijeka omogućile dominaciju politike nad umjetnošću. Kao jedna od ključnih figura srebrnog doba, davala je ton kulturnoj atmosferi i neumoljivo diktirala ukuse epohe dekadencije, modernizma i ranog simbolizma.
U mističnom literarnom svijetu Zinaide Hipijus sve se otima racionalnom i očiglednom, a istovremeno, kontradiktorno i nevjerovatno, ostaje vjerno hladnoj, neumoljivoj i dosljednoj logici autorke. Svjetlucajući u gustoj šumi simbola, njeni literarni putokazi vode do srži tri njene osnovne poetske ideje, istovremeno drevne i uvijek nove - ideje Boga, ljubavi i smrti”, zapisala je u predgovoru knjige “Ta moja duša” dr Tatjana Jovović.
Zineida Hipijus bila je svestran stvaralac, okušala se u skoro svim književnim formama. Njena poezija donosi atmosferu Srebrnog vijeka, brojni kritički članci koje je objavljivala u novinama i časopisima simbol su “duha epohe”, a među djelima ima i nekoliko zbirki priča, romana, kao i dva filmska scenarija.
“Jedan od intrigantnih manira Hipijusove je i njen običaj da svom lirskom subjektu dodjeljuje muški rod i da svoje tekstove potpisuje muškim pseudonimima (Anton Krajnji, Anton Kirša, Drug Herman, V. Vitovt, L. Denisov, Lav Puščin, N. Ropščin, Nikita Večer, Roman Arenski). Čak i djevojačko prezime Hipijus, koje je njemačkog porijekla i ima latinski nastavak za muški rod, kao da anticipira androginu prirodu književnice. U svojoj književnoj praksi radije se potpisivala njime, stavljajući ispred samo inicijal imena, nego prezimenom po mužu Mereškovska, koje ne sadrži nikakvu rodnu dilemu. Rodna ambivalentnost u njenom djelu danas naročito intrigira istraživače homoseksualnog i biseksualnog podteksta”, zapisala je dr Tatjana Jovović.
Povodom prevoda i izbora stihova Zinaide Hipijus objavljenih u knjizi “Ta moja duša” dr Jovović je zapisala:
“Gospodin Milorad Radović, opčinjen melodičnošću, zatečen dubinom ovog zaboravljenog poetskog vrela, i nošen sjajnom poetskom intuicijom, hrabro se predao prevodilačkom izazovu i podario nam odabran i obiman opus iz radionice Zinaide Hipijus. Tako je poetska pravda još jednom trijumfovala nad istorijskom nepravdom”, zaključuje dr Jovović u predgovoru.
( N/A )