Objekti Sretena Nikčevića na Trgu pjesnika u Budvi

Povodom budvanskih karnevalskih svečanosti, gradska turistička organizacija, maja ove godine, angažovala je troje umjetnika da na određenim punktovima u starogradskom jezgru, realizuju specifične autorske likovne cjeline. Slikar Sreten Nikčević (Nikšić, 1957), odlučio se da svoje prostorno-vizuelne objekte instalira na jednom od manjih, ali vrlo propulzivnih trgova, koji je nedavno nazvan “Trgom pjesnika”.

Nikčević je diplomirao (1985) na slikarskom odsjeku Akademije likovnih umjetnosti u Prištini. Do sada je imao šesnaest samostalnih, učestvovao je na više od sto pedeset kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Dobitnik prve nagrade za slikarstvo ALU Priština (1985). Član je ULUCG-a od (1987), stalno živi i stvara u Budvi, a povremeno i u Podgorici.

Razvijajući svoj autorski, izuzetno interesantan plošno-hromatski koncept, a u okviru koga i inovativno-oprostorenu varijantu, predstavljenu na samostalnoj izložbi u Tivtu prije dvije godine, zapravo djelo naslovljeno “Drvo života”, koje je realizovano kao tordirano-koloritni stub kvadratične osnove, Nikčević je specijalno za intimnu budvansku pijacetu, likovno supstituisao osam raznolikih, veoma gigantiziranih prostornih kubusa. Taj oktogoni sustav konstituišu: pet kocki, od čega jedna velika dimenzija (1.05x1.05x1.05) i četiri manje (56x56x56), zatim jedna velika piramida trougaone osnove (3.00x3.00x3.00) visine (1.70), i dvije manje, takođe trougaone osnove (1.00x1.00x1.00) visine (1.30).

Svi objekti su konstruktivno realizovani od metalnih cijevi i čamovih letvi, a obloga je izvedena od stirodura i našpanovanog slikarskog platna. Kada je skulptorski formirao kubične forme, Nikčević se posebno posvetio njihovom specifičnom oslikavanju. Zapravo, preko grundirane podloge, Nikčević je kolorisao kubuse, vrlo otpornom i veoma postojanom akriličnom bojenom supstancom. A na tom fonu, slijedio je svoju već dobro razrađenu i prethodno utemeljenu plošno-hromatsku koncepciju. Na potpuno simplificiranoj i šematiziranoj ravni, postavljen je ortogonalni sistem, zapravo besprekorna multiplikacija kvadrata. U baznoj funkciji su tople i vizuelno bliže, limun i rumena žuta, oranž, cinober i purpurna, a zatim hladne i optički udaljenije, svijetla i tamno zelena, svijetla i tamno plava, te violetna, ukupno deset osnovnih tonskih vrijednosti.

Svakako, mora se konstatovati da je Nikčević apsolutno fasciniran i potpuno opčinjen budvanskim starogradskim jezgrom, antičkom naseobinom koju su po predanju, prije gotovo tri hiljde godina formirali legendarni kralj Kadmo i boginja Harmonija. Nošen izuzetnom prošlošću i istorijsko-kulturološkom slojevitošću, Nikčević je svojim izrazito savremenim prostornim elementima i kontrapunktnim principom, suprotstavljajući staro i novo, arhaično i moderno, želio upravo da potakne i barem nakratko oživi taj milenijumsko-univerzalistički misterij nastanka i opstanka sasvim čovjekomjernog i izrazito harmoničnog starogradskog nukleusa. U tom smislu, Nikčević se odlučio da svoje apsolutno nestvarne likovne kubuse, bestežinski umetne u tu arhaiziranu atmosferu, da kao čudaci izbijaju iz starih kamenih zidova, ili da kao umišljenici lebde u prostornoj auri kamerne pjacete.

Da bi ostvario taj utisak lebdjenja, Nikčević se koristio vrlo tankim i gotovo nevidljivim čeličnim sajlama kako bi faktički usidrio, a prividno učinio latentnim i bestežinskim te svoje metafizičke predloške. Zapravo u međusobnoj subordinaciji tih gotovo nestvarnih hromatiziranih tijela i milenijumskog starogradskog jezgra, nastaje apsolutno nadnaravna ambijentalna čarolija. Treba reći, da se Nikčević i ovom svojom oprostorenom likovnom varijantom, apsolutno potvrdio kao sasvim zreo likovni umjrtnik, koji se veoma hrabro, vrlo čvrsto i dosljedno drži apstraktnog koncepta.

( Slobodan Slovinić )