Lužnjiki kao Baljšoj teatar: Francuzi slomili Hrvatsku u finalu za pamćenje

Od specijalnog izvještača "Vijesti"

Francuska je novi svjetski prvak, drugi put u istoriji.

U vrhunskoj finalnoj prestavi 21. Mundijala, koja kao da se odigrala u moskovskom “Baljšoj teatru”, a ne na jednako grandioznoj sceni stadiona “Lužnjiki”, u meču koji je donio sve što fudbal može da ponudi - golove, preokrete, uzbuđenja, upotrebu VAR tehnologije - ekipa Didijea Dešana pobjedila je najveće iznenađenje i najljepšu priču šampionata u Rusiji, selekciju Hrvatske sa 4:2.

Autogol Mandžukića, penal Grizmana, te majstorije Pogbe i Mbapea u drugom poluvremenu presudili su neustašivoj četi Zlatka Dalića, koja se još jednom, četvrti put u nokaut fazi, vratila u igru nakon ranog minusa i izjednačila golom Ivana Perišića, ali nije mogla i peti.

Argentinski sudija Nestor Pintana je tačno u 19 sati i 56 minuta po moskovskom vremenu dao znak za početak velikog slavlja francuskih fudbalera, desetak hiljada navijača “trikolora” na stadionu, u Moskvi, te višestruko više na Jelisejskim poljima u Parizu.

Selektor “trikolora” Dešan postao je tek treći čovjek u istoriji koji je osvojio titulu svjetskog prvaka kao igrač i kao selektor, nakon Njemca Franca Bekenbaura i Brazilca Marija Zagala.

Bio je to klasičan deža vi - prije tačno 20 godina “trikolori” su do jedine titule došli tako što su u polufinalu savladali Hrvatsku sa 2:1. Priča iz Pariza ponovila se u Moskvi, ovoga puta u finalnoj utakmici, s tim što su rivali duplirali golgeterski skor - 4:2.

Drugom titulom svjetskog šampiona Francuzi su se izjednačili sa Urugvajcima i Argentincima, a na vječitom poretku ispred njih su sada samo tri reprezentacije - Brazilci (pet), te Italijani i Njemci (četiri).

Predviđanje Marka van Bastena da Svjetsko prvenstvo ne osvajaju male reprezentacije, dobilo je potvrdu u glavnom gradu Ruske federacije, u neobičnom finalu u kojem poraženi tim nije previše tugovao.

Nije imao ni razloga - Hrvatska je plasmanom u finale napravila epohalnu senzaciju, rezultat za sva vremena, a današnji dočeka na zagrebačkom trgu Bana Jelačića biće jednako spektakularan kao da su “vatreni” osvojili titulu svjetskog prvaka.

“Bitka za zlato” u Moskvi bila je, ispostavilo se, prevelik zalogaj za iscrpljenu Dalićevu ekipu, koja je bukvalno iskrvarila da bi došla do posljednje utakmice na Mundijalu.

I u takvom stanju Hrvati su u finalu odigrali odličan meč protiv Francuza, čak su i kontrolisali veći dio utakmice, no skupo su platili greške, nepažnje, klasične neopreznosti u prvom poluvremenu.

Hrvatski strijelci u polufinalu, strijelci i u finalu - Mario Mandžukić i Ivan Perišić - nisu bili koncentrisani u svom šesnaestercu, jedan je postigao autogol, drugi je igrao rukom.

A kada protiv sebe imate takvu fudbalsku klasu, u liku Antoana Grizmana, Kilijana Mbapea, Pola Pogbe, onda i možda nije nelogično da iz tri šuta primite četiri gola!

Bili su Hrvati i pred nokautom protiv rivala koji nije kontrolisao igru, 20 minuta prije kraja na velikom semaforu stadiona “Lužniki” zasjalo je nestvarnih 4:1 - sasvim suprotno od onog što se dešavalo na terenu.

Nije, međutim, zaslužila Hrvatska da izgubi tako ubjedljivo, a pravda je stigla u vidu poklona Uga Ljorisa, za treći gol sjajnog Mandžukića u nokaut fazi SP.

Pravda je zadovoljena i kada je Luka Modrić, 20 minuta nakon završena, primio Zlatnu loptu za najboljeg igrača Mundijala, na opšte oduševljenje brojnih Hrvata na tribinama, ali i neutralnih navijača.

Bio je to Mundijal obojen u plavo - prvenstvo Mbapea, Grizmana i Dešana, ali će se više od svega - pamtiti po crveno-bijelim kockicama.

Strahoviti pljusak zalio je “Lužnjiki”taman kada su na veliku pozornicu izašli predsjednici triju država - Vladimir Putin, Kolinda Grabar-Kitanović i Emanuel Makron, a spektakularan vatromet obasjao je moskovsko nebo za kraj jednog od najuzbudljivijih, najemotivnijih i najbeobičnijih šampionata u modernoj istoriji fudbalske igre.

( Danilo Mitrović )