Sinovi emigranata u borbi za Zlatnu boginju

Od specijalnog izvještača "Vijesti"

U lov na Zlatnu boginju, 15. jula u Moskvi, krenuće mahom fudbaleri koji su rođeni, ili su porijeklom, iz zemalja koje su prilično udaljene od Starog kontnenenta. Igraju za Belgiju, Francusku, Englesku - izuzetak je samo Hrvatska.

KUP IMIGRANATA

U nedavnoj kolumni za “Plejers tribjun”, Romelu Lukaku, moćni napadač Belgije, napisao je:

“Kada stvari na terenu ne krenu onako kako se očekuje, obično me oslovljavaju kao Romelu Lukaku - belgijski napadač porijeklom iz Konga”.

I nije u pitanju samo fudbaler Mančester junajteda, rodom iz Antverpena, čiji su roditelji iz nekadašnjeg Zaira, belgijske kolonije od 1908. do 1960. godine. Očevi i majke još devetorice fudbalera koji na ovom Mundijalu nose dres “crvenih đavola”, emigrirali su u Belgiju.

Kada su u meču osmine finala protiv Japana stvari za Belgijance krenule nizbrdo, selektor Roberto Martines odlučio je da uvede u igru Nasera Čadlija, sina imigranata iz Maroka, kao i Maruana Felainija, drugog sina imigranata iz Maroka. Upravo su njih dvojica donijeli Belgijancima veliki preokret - od 0:2 do 3:2.

Protiv Brazila u četvrtfinalu, velike zasluge kod prvog gola koji je Belgijancima otvorio put ka pobjedi imao je Vensan Kompani, fudbaler koji je, poput Lukakua, porijeklom iz Konga. Veznim redom “crvenih đavola” na oba meča je dirigovao Aksel Vicel, čiji je otac rođen na karipskom ostrvu Martinik.

Prema podacima “Vašington posta”, čak 17 reprezentativaca Francuske na ovom Mundijalu sinovi su prve generacije imigranata. Među njima je i stravičan talenat - Kilijan Mbape, fudbaler koji je postao tek drugi igrač u istoriji svjetskih prvenstava, nakon legendarnog Pelea, koji je kao tinejdžer postigao dva gola na mundijalskoj utakmici. Njegov otac rođen je u Kamerunu, a majka u Alžiru - upoznali su se u Parizu, gdje su i živjeli, u jednom od predgrađa, a decembra 1998. godine rodio se Kilijan.

Samo pet mjeseci prije njegovog rođenja, “galski pjetlovi” su prvi put u istoriji postali prvaci svijeta u fudbalu. U Francuskoj 1998. godine slavila je ekipa koja je bila miks fudbalera afričkog, arapskog ili porijekla iz daleke Okeanije, zemalja poput Nove Kaledonije.

Predvodio ih je Zinedin Zidan, francuski majstor fudbala porijeklom iz Alžira, koji je sa dva gola odlučio finale protiv Brazila, a prije toga, u polufinalu, oba gola protiv Hrvata postigao je Lilijan Tiram, bek rođen na Karibima, u Gvadalupeu.

Tačno 20 ljeta kasnije, nije se mnogo toga promijenilo. Samuel Umtiti, porijeklom iz Kameruna, i Adil Rami, čiji su roditelji iz Maroka, važni su oslonci selektora Didijea Dešana u odbrani. Pol Pogba (Gvineja), N’Golo Kante (Mali) i Blez Matudi (Angola-Kongo) komanduju veznim redom, a tu su sa klupe da pripomognu Usman Dembele (Senegal) i Nabil Fekir (Alžir).

Ovako šarolika postava francuske selekcije zapravo je najbolji Dešanov odgovor na tvrdnje otpisanog Karima Benzema, napadača porijeklom iz Alžira, koji je prošle godine opužio selektora za - rasizam.

Da je imigracija bitan faktor na ovom Svjetskom prvenstvu, posebno u njegovoj završnici, pokazuje i primjer Engleza, u čijem su sastavu devetorica igrača koji vuku korijene iz Afrike ili sa Kariba.

Rahim Sterling je rođen u Kingstonu, na Jamajci, i imao je samo pet godina kada ga je majka dovela u Englesku, u potrazi za boljom budućnošću.

Selektor Garet Sautgejt trenirao ga je i u mladoj selekciji Engleza.

- Vodim tim koji je miks različitih priča i različitih religija, ali smo na terenu jedinstveni - govorio je Sautgejt.

Nije se promijenilo mnogo ni kada je preuzeo najbolji tim Gordog Albiona.

Roditelji Danija Velbeka su doselili u Mančester iz Gane. Deni Rouz i Ešli Jang imaju jamajčansku krv, dok Fabijan Delf i Loftus-Čikvuku korijene sa Gvajane.

Duo Mančester junajteda Džesi Lingard -Markus Rašford porijeklom je sa Kariba, a otac Dele Alija je Nigerijac. I ne samo to - Erik Dajerje rođen u Portugalu, dok je otac Harija Kejna, vjerovali ili, ne, Irac.

I to nisu jedini primjeri na ovom Mundijalu. Ekipe koje su eliminisane, poput Portugala, Švajcarske, Maroka, Tunisa, Senegala, pa čak i Njemačke - imali su fudbalere koji su rođeni, ili čiji su roditelji rođeni, u nekoj drugoj državi.

FUDBAL KOJI SPAJA

Završnica Svjetskog prvenstva u Rusiji zapravo je fantastičan primjer kako fudbaleri različitog porijekla, boje kože i religije, pa čak i jezika, djeluju jedinstveno i složno pod istom zastavom.

Belgijanc Kevin de Brujne nakon utakmica razgovara sa novinarima na flamanskom, dok Tibo Kurtoa, njegov saigrač, preferira francuski.

Ali, razlike se, bar kada je fudbal u pitanju, završavaju podjelama na Valonce i Flamance, na “čiste” Belgijance i Belgijance afričkog ili arapskog porijekla. Na terenu, pod istom zastavom, djeluju ujedinjeni, baš kao i Francuzi, baš kao i Englezi...

Fudbal i Svjetsko prvenstvo koji spajaju, a ne razdvajaju...

( Danilo Mitrović )