Uspjesi njemačkih klubova u LŠ ne znače njemačku dominaciju u Evropi

Ovo su najponosniji dani njemačkog fudbala u posljednjih 15 godina. Njemačko finale Lige šampiona, potvrđeno je velikom pobjedom Bajerna nad Barselonom na “Nou kampu”, dan nakon što je Borusija Dortmund uradila dovoljno u Madridu da eliminiše Real, najtrofejniji evropski klub.

Biće to finale koje je malo ko predviđao pred početak sezone, ali koje je, poslije prvih mečeva, postalo potpuno očekivano.

Ali ono što izdaleka izgleda kao nešto što oduzima dah i podiže nacionalnu euforiju, i što je ostvareno na terenu, pred očima svjetske javnosti, u suštini je mnogo komplikovanije...

Sa jedne strane, Njemci su veoma ponosni na to šta su klubovi iz Bundes lige pokazali ove sezone na najvećoj sceni. Ne treba zaboraviti ni da je Šalke napravio mnogo, plasmanom u osminu finala.

Nakon godina razočaranja u evropskim klupskim takmičenjima, u kojima je samo Bajern bio kompetitivan, ali uvijek ostajao bez trofeja, ovaj uspjeh se doživljava kao nagrada za to što je posao odrađen ispravno - šansa talentima umjesto potrošnje iskazane u desetinama miliona eura za razmažene zvijezde, snižavanje cijene ulaznica da se ne bi izgubili najvjerniji navijači, zabrana stranim investitorima da kupuju „domaći proizvod“, čime se ojačala veza između lokalne zajednice i klubova, kao i mogućnost da klubovi „posluju“ u ravnopravim uslovima, što je dovelo do toga da je u posljednjih 10 godina pet klubova osvojilo nacionalnu titulu. Ukratko - pobjede Bajerna i Borusije gledaju se kao pobjede staromodnih fudbalskih klubova nad multinacionalnim kompanijama.

Izvedbe Bajerna i Borusije u polufinalu, učvrstile su mišljenje fudbalske javnosti da bi reprezentacija Njemačke bila šampion Evrope i svijeta da nije bilo magičnog španskog tima, te da je Njemačka jedina selekcija koja može (i hoće) da prekine dominaciju „crvene furije“...

Ali, istovremeno, pozadina svega je problematična. Čovjek koji je radio više od drugih na promociji njemačkog fudbala, čovjek koji je predviđao preporod Bundes lige više, jače i češće od svih, čovjek koji je njemački model fudbala i poslovanja nazivao jedinim pravednim i čovjek koji mnogo voli da priča i čiji je jezik tako oštar da je dobio nadimak „ministar napada“, taj čovjek je sada... nedostupan za komentar.

Uli Henes, Bajernov dugogodišnji direktor, a sada predsjednik, našao se u centru poreskog skandala, koji je odjeknuo više od svih pobjeda Bajerna i Borusije. Istraga koja je u toku mogla bi da ima teške posljedice i za njega i za klub koji predstavlja više od tri decenije, tako da je Henes odlučio da izbjegava mikrofone i kamere, kako bi izbjegao da kaže nešto što bi moglo dodatno da mu oteža situaciju.

Postoji, takođe, zabrinutost vezana za bezbjednost, nakon što je 180 ljudi uhapšeno u oktobru, zbog žestokih navijačkih sukoba uoči rurskog derbija Šalke - Borusija.

Ali, samo nekoliko dana nakon objelodanjivanja da je Henes utajio porez, objavljena je i potvrđena informacija da će najveći njemački talenat - Borusijin Mario Gece - biti igrač Bajerna za 37 miliona eura. To je bilo bolno podsjećanje da novac pravi razliku i u Njemačkoj, i da će jedan od dva kluba koji predstavljaju Bundes ligu u finalu, po svemu sudeći, narednih sezona biti klasa za sebe, igrati za rekorde, sam protiv svih...

Dok je Dortmund zaista napravio tim od mladosti i svojom pameće, a ne novcem, Bajern je radio ono što rade klubovi u Španiji i Engleskoj - potrošio je više od 200 miliona eura u posljednje četiri godine. Jirgen Klop je već rekao da će Njemačku zahvatiti „škotski sindrom“ - postojaće liga u kojoj samo jedan klub može da bude prvi.

Trener Dortmunda nije jedini koji se plaši da aktuelni rezultati nisu zapravo ono što Njemci zovu „Momentaufnahme” - prolazni trenutak. Lars Riken, legenda Borusije i strijelac gola u finalu Lige šampiona 1997. godine, kazao je da Bundes liga nije postala najbolja evropska liga, dok je Paul Brajtner, ikona Bajerna i njemačkog fudbala, bio još otvoreniji:

"Nije ovo uspjeh Bundes lige, već samo dva tima iz Bundes lige.

A jedan od ta dva kluba već je u procesu „razaranja“. Prošle godine Dortmund je izgubio Šinđija Kagavu, sada već nema Gecea. Robert Levandovski nije produžio ugovor, žele ga mnogi klubovi, isto kao i Matsa Humelsa. „Vembli“ je posljednja šansa da Borusija osvoji trofej, na drugu šansu možda će se čekati duže od 16 godina...

Istovremeno, nakon Henesovog skandala i Geceovog transfera, u Njemačkoj raste antibajernovski pokret, koji je, inače, odavno jak. Uticajni nedjeljnik „Cajt“ piše kako je Bajern „podigao svoju ružnu glavu“, dok je tiražni „Sport Bild“ napisao da je Bajern uzimanjem Gecea poveo „rat sa ostatkom Bundes lige“.

Zato treba oprostiti ljubiteljima fudbala u Njemačkoj što se osjećaju kao londonski pankeri 1976. ili grandž rokeri iz Sijetla 1989. Svijet je na nogama, oduševljen njemačkom fudbalskom scenom, svijet sada očekuje nove velike stvari, ali duboko u toj sceni postoji osjećanje da su najbolji dani već - prošlost.

Uli HESE, autor knjige „Tor! Priča o njemačkom fudbalu“

Galerija

( Sport )