Rokoko varijacije i Mocartijana u CNP-u
Odlično koncipiran repertoar prvog festivalskog programa počela je Mocartova (Hafner) Simfonija u D-duru KV 385, nakon čijeg je finalnoga Presta počela čista, sublimna raskoš violončela
„Slijedi muziku...“ moto je ovogodišnjeg, dvanaestog Međunarodnog muzičkog festivala A tempo koji je koncertom Crnogorskog simfonijskog orkestra svečano počeo na Velikoj sceni CNP-a, nastavljajući tradicionalno saradnju nacionalnog teatra i Muzičkog centra Crne Gore.
Jednostavan, iskren, temperamentan, čulan, bio je zvuk Šapovalovljevog violončela i majstorstva
Prvi je put pred atempovskom publikom kao dirigent crnogorskih simfoničara nastupio maestro Grigorij Krasko, koji je od početka ove sezone i šef-dirigent ansambla; program je sadržao djela Volfganga Amadeusa Mocarta i Pjotra Iljića Čajkovskog, a zadovoljstvo da uživa u vrhunskoj interpretaciji kada su „Varijacije na rokoko temu“ za violončelo i orkestar u pitanju, publici je omogućio ruski umjetnik Denis Šapovalov, zasigurno jedan od vodećih violončelista današnjice.
Odlično koncipiran repertoar prvog festivalskog programa počela je Mocartova (Hafner) Simfonija u D-duru KV 385, nakon čijeg je finalnoga Presta počela čista, sublimna raskoš violončela i solista koji će ljubiteljima ovog instrumenta definitivno opravdati moto festivala te fenomenalne reference svoje biografije; od I nagrade na „Čajkovski“ konkursu prije petnaest ljeta, do činjenice da je sa 26 godina postao najmlađi profesor na moskovskom Konzervatorijumu... ili je sasvim dovoljno citirati slavnoga Rostropoviča koji je za Denisa Šapovalova svojevremeno rekao da se radi o „briljantnom talentu“...
Kako god, njegove su „Rokoko varijacije„ od uvodne teme bile uvod u jedno magično, intonativno besprijekorno i nevjerovatno ekspresivno putovanje „u tempu, u muzičkom vremenu...“ koje na Velikoj sceni traje od početka novog milenijuma i prvog festivala.
Drugi dio večeri nastavljen je muzikom Čajkovskog, šarmantnom Četvrtom svitom u G-duru, op.61
Jednostavan, iskren, temperamentan, čulan, bio je zvuk Šapovalovljevog violončela i majstorstva, u petoj i šestoj varijaciji muzikalno i profesionalno dopunjen kroz toplinu (holc) sola Petra Garića (klarinet) i Marije Đurđević-Ilić (flauta), koji su, uz ostale muzičare CSO predvođene Kraskom jednako posvećeno uživali dijeleći slavnu partituru sa slavnim solistom.
I izbor bis kompozicije na kraju prvog dijela večeri produžio je čaroliju instrumenta koje je, prema riječima samog soliste, staro svega četiri mjeseca. „Adagio cantabile za violončelo i gudače“ Jozefa Hajdna reprezentativno je završilo „klasičarski“ segment uvodnog koncerta festivala.
Drugi dio večeri nastavljen je muzikom Čajkovskog, šarmantnom Četvrtom svitom u G-duru, op.61 čiji naziv - „Mocartijana“ gotovo „programski“ sugeriše i sadržaj i činjenicu da je Mocart bio omiljeni kompozitor Pjotra Iljića, pod čijim je dirigentskim vođstvom ova kompozicija i premijerno izvedena u Moskvi, novembra 1887. godine.
Majstorski utkane i razrađene „replike“ (iz) Mocartovih klavirskih i horskih kompozicija, od uvodne jednostavnosti Žige i Menueta do završne i najkompleksnije Teme s varijacijama, graciozno i ne bez dubine povezaće ljepote bečke klasike i kasnoromantičarske estetike te i danas zvuče posve inspirativno i svježe, za sve one koji već dvanaest ljeta slijede muziku sa početka ove priče...
( T.J. )