Neevropski filmovi haraju Venecijom
Film koji se po mišljenju kritike posebno izdvojio pored Andersenovog “The Master”, je “Apres mai” (Poslije maja) francuskog reditelja Olivije Asajasa
Filmsmki festival u Veneciji obilježilo je prikazivanje filma “Outrage Beyond” Takešija Kitana, koji je svoje ostvarenje na konferenciji za novinare prokomentarisao kao “film s pravom količinom nasilja”.
Film je priča o ubici Otomi koji izlazi iz zatvora (glumi ga sam autor), pokazujući kako je Sanova jakuza evoluirala u moćnu organizaciju. Jedan detektiv pokušava da isprovocira konflikt između Sana i njegovih suparnika, kako bi jednim udarcem razbio oba klana.
Veza između policije i jakuza je Otono, koji će regrutovati nove naraštaje ubica da za njega obavljaju prljave poslove.
Još jedno ostvarenje koje je obilježilo 69. izdanje Venecijanskog filmskog festivala je najnoviji komad korejskog sineaste Jeong Kju-hvana “The Weight” (Težina), najavljen kao potencijalni festivalski skandal.
Autorov glavni junak je grbavi radnik u mrtvačnici, svojevrsni korejski Kvazimodo, koji prodaje zlatne zube koje je ukrao leševima. Sav novac grbavac daje transseksualnom polubratu kojeg je kao dječak uvodio u tajne seksa, a koji sanja o operaciji promjene pola.
Film koji se po mišljenju kritike posebno izdvojio pored Andersenovog “The Master”, je “Apres mai” (Poslije maja) francuskog reditelja Olivije Asajasa.
Asajas je ponudio rekonstrukciju vremena kada je, početkom sedamdesetih godina u Francuskoj, aktivno djelovala komunistička organizacija poznata kao “Crvena pomoć”, ogranak maoističkog pokreta ljevice koja je tražila svoj politički status, pravo na svoj javni glas i pravo na drugačiji, za radnike i inteligenciju pravedniji i bolji svijet.
Asajas ovim filmom odaje priznanje jednoj mladosti i zalaže se za slobodu onih koji su tokom sedamdesetih bili politički angažovani.
U filmu, čiji su glavni akteri osamnaestogodišnjaci, ima mnogo dima, dobre muzike, ljubavne romanse i ljevičarske političke strasti, ali i autorove melanholije. Prema mišljenju filmske kritike neodoljivo podsjeća na njegovo ostvarenje “Hladna voda” (1994), rađen na sličnu temu.
U konkurenciji je prikazan i film Danijele Ćiprija “E stato il figlio”, inače prvi film koji je autor snimio bez svog (autorskog) partnera Mareska. Tu je i prvi film iz Saudijske Arabije “Wadzda” Haifae al Mansur.
Autorka filma, inače kćer arapskog pjesnika Abdala Rahmana Mansoura, puno je naučila od iranskog dječijeg talasa. Njena heroina je djevojčica koja pokušava da dođe do bicikla kako bi osvojila srce jednog dječaka i natjerala ga da se s njom utrkuje.
Ali bicikl je preskup, pa se ona prijavljuje na takmičenje za najbolje recitovanje stihova iz Kurana.
Filmski spomenik Raulu Ruizu
Burnim ovacijama pozdravljeno je portugalsko ostvarenje “Velingtonove riječi”, rediteljke Valerije Sermijento, priča o slavnim bitkama između Velingtonove i Napoleonove vojske, a uslijedio je najviše zbog toga što je za ovaj film scenario napisao nedavno preminuli filmski velikan Raul Ruiz.
U filmu igraju Ruizovi ljubimci: Džon Malkovič, Izabel Iper, Mišel Pikoli, Katrin Denev, Vinsent Peres, Marija Peredes.
Valerija Sermijento je zajedno sa njima Raulu Ruizu podigla veliki filmski spomenik.
( Jelena Pavićević Tatar )