Noćna vizija u avijaciji: Kako piloti vide u mraku?
Specijalno osvjetljenje omogućava pilotima da se najprije prilagode mračnijem kokpitu tokom noći
Kako bi izbjegao česte noćne opasnosti kao što su centralna slijepa tačka, noćne iluzije i prilagođavanje jakim svjetlima, pilot koji leti noću mora neprekidno da skenira nebo fokusirajući se na svoj periferni vid.
Noćna vizija je od posebne važnosti za pilote koji lete u večernjim časovima. Prema navodima Američke optometrijske asocijacije “vizuelna oštrina može biti smanjena na 20/200 ili manje, boja se gubi, plavo-zelena svjetlost će biti svjetlija, a crvena boja će biti pojačana. Mogu se javiti problemi sa noćnom kratkovidošću, percepcija dubine je degradirana, a prisutna je i centralna slijepa tačka.”
Kako se oko pomjera iz jakog, odnosno svijetlog okruženja u tamnije, štapićaste ćelije u oku se postepeno u potpunosti prilagođavaju tamnom osvjetljenju. Tokom i nakon ovog perioda privikavanja, osjetljivost štapićastih ćelija na svjetlost se dramatično povećava. Zbog dužine vremena potrebnog za potpuno prilagođavanje mračnom okruženju u kokpitu, piloti koji lete noću se pripremaju satima unapred i izbegavaju izlaganje jakom svetlu pre bilo kog noćnog leta
Ceo proces adaptacije se menja kada pilot uđe u dobro osvetljenu oblast ili je privremeno izložen jakom svetlu. Preokret/de-senzibilacija ljudskog oka traje samo nekoliko sekundi, što dovodi do privremenog slepila nakon izlaganja jakim izvorima svjetlosti, a onda i mnogo duži period privikavanja na tamnije okruženje u kokpitu - to je i razlog zbog kojeg se za osvjetljenje kokpita koristi crveno svjetlo ili bijela svjetla sa malim intenzitetom.
Specijalno osvjetljenje omogućava pilotima da se najprije prilagode mračnijem kokpitu tokom noći.
Izvor: Nacionalna geografija
( Nacionalna geografija )