Muzička škola "Vasa Pavić" proslavila 65 godina postojanja

U Podgorici, tadašnjem Titogradu, Sreski narodni odbor glavnog grada “posebnom odlukom” u martu 1947. godine osnovao je Nižu muzičku školu “Vasa Pavić”

490 pregleda0 komentar(a)
Orkestar muzičke škole "Vasa Pavić", Foto: Zoran Đurić
26.06.2012. 08:44h

Najstarija obrazovna institucija u Crnoj Gori, kada je muzika u pitanju, Umjetnička škola za muziku i balet “Vasa Pavić” svečanim koncertom u Velikoj sali Doma omladine proslavila je šest i po decenija postojanja, tačnije 65 generacija od kad je u septembru 1946. godine Narodna Republika Crna Gora osnovala Muzičku školu “Njegoš” sa sjedištem u Kotoru.

U Podgorici, tadašnjem Titogradu, Sreski narodni odbor glavnog grada “posebnom odlukom” u martu 1947. godine osnovao je Nižu muzičku školu “Vasa Pavić”, a po direktivi Izvršnoga vijeća 21. marta 1958. godine kotorska srednja muzička škola nastavlja sa radom u Titogradu od školske 1959/60. godine.

Od tada se u nekoliko navrata mijenjalo samo službeno ime ustanove u kojoj su svoja prva muzička znanja sticali kasniji vrhunski muzički umjetnici i pedagozi, od Osnovne muzičke škole do Centra za muziku i balet u sedamdesetim godinama dvadesetog vijeka do JU Umjetnička škola za muziku i balet kako se škola zove od oktobra 2005. godine.

Popović je na početku istakla da za proslavu muzičke škole “Vasa Pavić” nije bilo ni pogodnijeg mjesta od podgoričkog Doma omladine

Duh minulog vremena u Domu omladine

Nakon uvodnog pozdrava direktora škole prof. Ilije Dapčevića, reminiscenciju na rad škole i značaj jubileja koji “zaslužuje dostojan osvrt kojim se prikazuju prosvjetno-pedagoški dometi u odgovarajućem socioistorijskom i kulturno-civilizacijskom kontekstu”, predstavila je mr Dobrila-Boba Popović, savjetnik za muziku u crnogorskom Ministarstvu kulture, nekada pedagog u “Vasa Pavić”, bivša učenica koja je nakon školovanja u “Vasa Pavić” nastavila studiranje i usavršavanje muzike u Beogradu i Rimu.

Popović je na početku istakla da za proslavu muzičke škole “Vasa Pavić” nije bilo ni pogodnijeg mjesta od podgoričkog Doma omladine, “koji i u imenu dočarava duh minulog vremena, perioda u kome je škola nastajala, izgrađivala se, transformisala, i dobila oblik koji danas prepoznajemo”.

Uspjesi i napori pedagoga koji djeluju u svim muzičkim ustanovama u Crnoj Gori, po Bobi Popović “u svima nama podstiču želju da slijedimo put svih koji su bili dio podgoričke muzičke škole”.

Ovacije za Ferdinandija i Mirkovića

Šest i po decenija škole potom su obilježili bivši i sadašnji učenici i pedagozi, programom sastavljenim od solističkih i orkestarskih numera.

Ferdinandi i Mićković svirali su, poslije trideset godina, ponovo zajedno prvi stav Bahovog ”duplog” koncerta

Izvođenje uvodne kompozicije pripalo je sedamnaestogodišnjoj Vladani Perović, mladoj pijanistkinji koja je ime škole pronijela i na pijanističkim konkursima širom svijeta, uključujući i nastup u njujorškom Karnegi holu.

Marija Skender, pijanistkinja, svirala je kompoziciju iz svog repertoara posvećenom savremenoj muzici, a uslijedili su solisti i profesori Srđan Bulatović (gitara), klavirski duo Ana i Ida Muratagić, duo harmonika Irena Merović i Aleksandra Lalević, te kamerni gudački ansambl pod dirigentskim vođstvom Radovana Papovića.

Velike aplauze dobili su šef gudačkog odsjeka škole i dugogodišnji koncertmajstor orkestra RTV CG Vili Ferdinandi i Žarko Mićković, violinisti koji su bili i ostali simbol i sinonim violinske umjetnosti u Crnoj Gori.

Zorana Latković pjevala je ariju Despine iz Mocartove “Cosi fan tutte”, a finale koncerta solistički su podijelili Vili Ferdinandi i flautisti i profesori Lela Pešić i Boris Nikčević

Ferdinandi i Mićković svirali su, poslije trideset godina, ponovo zajedno prvi stav Bahovog ”duplog” koncerta.

Uspješno su u Vivaldijevom koncertu za dvije violine nastupili i bivši đaci iz Ferdinandi klase, Miran Begić, sada pedagog i dekan na cetinjskoj Akademiji, te Miloš Bošković, član Crnogorskog simfonijskog orkestra.

Zorana Latković pjevala je ariju Despine iz Mocartove “Cosi fan tutte”, a finale koncerta solistički su podijelili Vili Ferdinandi i flautisti i profesori Lela Pešić i Boris Nikčević, koji su izvođenjem prvog stava Bahovog četvrtog Brandemburškog koncerta završili program ovog značajnog jubileja za crnogorsku muziku.