Italijanski turistički biseri
Kapri predstavlja pravi mamac za turiste iz čitavog svijeta, kako zbog istorijskog značaja, legendi, bogatstva i luksuza tako i zbog neobičnog, egzotičnog reljefa.
Sorento je jedan od najljepših i najfotografisanijih gradića Italije. Od Rima je udaljen oko četiri sata vožnje, a od Napulja samo pola sata.
Ako ćete punu preciznost, sunčani Sorento je omanji grad napuljskog zaliva, u okviru južne italijanske pokrajine Kampanija.
Do mondenskog ostrva Kapri, iz sorentinske luke, gliserom stižete za 10-ak minuta.
Ono što Sorento razlikuje od mnogo poznatijih italijanskih gradova – ljepotica: Firence, Verone, Rima, Venecije je sama geografska pozicija.
Riječ je o terenu sa visokim i strmim, kao odsječenim stijenama i hridima uz obalu bistrog Tirenskog mora, pa se zbilja posmatraču čini da je grad kao umetnut u nestvaran, „avatarski” ambijent.
Taj specifični pejzaž primorskog grada, koji se razvio na strmim stijenama od bijelog krečnjaka sa zbilja jedinstvenim i nevjerovatnim pogledom na Napuljski zaliv i Vezuv s jedne strane, a na Kapri s druge, decenijama privlači turiste iz cijelog svijeta.
Poznat je i po jedinstvenim prizorima zalaska sunca i opijajućim mirisima sa plantaža pomorandži i limuna.
Sorento danas ima oko 17 hiljada stanovnika, kako Italijana, tako i stranaca, mahom nekadašnjih gostiju grada, koji su se zaljubili u ljepote gradića i trajno ostali u njemu.
Tokom boravka u Sorentu neizbježan je obilazak istorijskog centra grada sa uskim uličicama, ljubaznim raspjevanim trgovcima, prodavnicama suvenira ili proizvoda od kože, buticima, načičkanim kafićima i restoranima, nasmijanim konobarima, turistima svih rasa.
U Sorentu sam probala njihove specijalitete, neponovljivo ukusne, ogromne zelene masline koje dobijate uz piće u restoranima u centru, limonćelo – liker od limuna, zaštitni znak Sorenta koji je nacionalni proizvod iz ovog kraja i čiju recepturu Italijani brižljivo čuvaju već vjekovima.
Degustacija je besplatna. Probali smo i pravu italijansku picu, a naručili smo i „picu na metar”, koju smo u slast jeli pod vedrim nebom ovog prekrasnog podneblja...
Kupih i lokalni suvenir – buket crvenih papričica koji donosi sreću!
NAPULJ
Dok nijesam prošetala ulicama Napulja, o njemu sam razmišljala kao o gradu urbanističkog haosa, smeća, mafije, Gomore, opasnosti...
Eh, kakva greška! Ovaj prelijepi i jedan od najstarijih gradova Italije, prema predanju je osnovala sirena Partenopa.
To je ona sirena koju je Odisej prevario, odnosno odolio zvuku njene zanosne pjesme, vezan na jarbolu. Poražena, bacila se u more, a izronivši na nepoznatu obalu, odlučuje da se tu nastani i osniva grad.
Istorija Napulja obiluje usponima i padovima, a u dva navrata grad je bio prijestonica kraljevstava. Osnovali su ga drevni Grci između 7. i 6. vijeka prije naše ere nazvavši ga Partenopa po mitskoj sireni, a nešto kasnije u njegovoj blizini izgradili su i naselje Nea Polis, kome duguje današnje ime.
Napulj je poslije Rima i Milana treći grad po veličini u Italiji.
Ima oko milion stanovnika, dok ih je u širem dijelu grada čak više od četiri miliona.
To je veoma živahan, ali i prenatrpan mediteranski grad i luka.
Jedino u biznis dijelu Napulja, u cijeloj Italiji, možete vidjeti kako neboderi paraju nebo.
Istorijsko središte Napulja uvršteno je 1995. u UNESCO popis mjesta svjetske baštine. U zaleđu grada uzdiže se vulkan Vezuv, dok njegovo srce okruženo šumom, čini jedan od najpoznatijih svjetskih arheoloških lokaliteta, davna žrtva uzavrelog vulkana – Pompeja.
U prvom vijeku naše ere, Pompeja je bila jedan od najljepših i najbogatijih gradova Rimskog carstva.
U avgustu 79. godine n.e. pepeo od lave prekrio je i kameni grad, tako da je do danas sačuvo jedinstvenu sliku arhitekture, urbanizma i načina života bogatog grada drevne imperije.
Pored službenog italijanskog jezika, u gradu se govori i tradicionalni napolitanski jezik, a pjeva se na svim jezicima svijeta.
Iako je jedan od najljepših gradova Evrope i bogat spomenicima koji svjedoče o njegovoj bogatoj prošlosti, Napulj je nepravedno turistički zanemaren…
Kapri je malo ostrvo u Napuljskom zalivu, na oko 25 km od kopna. Ovo mondensko ljetovalište već decenijama važi za jednu od najposjećenijih turističkih destinacija na mediteranskom dijelu italijanske rivijere.
Iako relativno malo ostrvo, dugačko šest, a široko tri kilometra, Kapri predstavlja pravi mamac za turiste iz čitavog svijeta, kako zbog istorijskog značaja, legendi, bogatstva i luksuza tako i zbog neobičnog, egzotičnog reljefa nastalog davnašnjim pucanjem priobalnog dijela Sorentinskog poluostrva i njegovim potonućem u more.
Kada prilazite ostrvu, pogled na misteriozne pećine i zapanjujuće vrhove je zadivljujući. Mondensko ostrvo Kapri još od starog Rima čuveno je po svojim ljepotama.
Na Kapriju su se smjenjivali osvajači: Rimljani, pirati, Arapi, Turci, Brizanci, Francuzi … Top destinacija postaje od druge polovine 19. vijeka kada ga pohode evropski umjetnici, književnici, glumci, ljekari i druge slavne ličnosti.
Tokom 50-ih godina prošlog vijeka, Kapri ponovo “otkriva” svjetski džet-set.
Prestižni “Mercedes” u to vrijeme jednu seriju luksuznog automobilskog brenda posvećuje uskim ulicama ostrva, dizajnira i izrađuje kontingent samo za korišćenje na Kapriju.
Na ostrvu živi samo nešto više od sedam hiljada stanovnika.
Da razjasnimo nešto, na ostrvu postoje dva gradića – Kapri, koji vas dočekuje po silasku sa broda, a s druge strane ostrva je Anakapri.
Naravno, ta dva mjestašca su oštri rivali, sa veoma dugom istorijom svađa i pomirenja.
Na ostrvu postoji botanička bašta, brojni vrtovi, a od pogleda znatiželjnih turista dobro su skrivene desetine luksuznih vila kako nekadašnjih stanovnika: Džona Singera Sardženta i Franka Hajda, Maksima Gorkog, Normana Daglasa, Kurcija Malaparte, ljekara Aksela Munte, nobelovca Emila fon Beringa, Kloda Debisija, tako i aktuelnih - Valentina, Berluskonija, Madone…
Potpuna slika o ovom dijelu italijanske obale dobija se kada se obiđe i spektakularna Amalfi obala sa nadaleko čuvenim gradićima biserima: Pozitanom, Ravelom i Amalfijem, kao draguljem srednjovjekovne arhitekture.
Zamislite oštra, strma brda, usku i zmijoliku cestu ivicom, vijugave mjesne uličice, neobičnu raskošnu vegetaciju koja krči svoj put, a smjestite u taj pejzaž i mala ribarska sela i slikovite gradiće...
( Snežana Burzan )