Šakal je 90-ih spriječio atentat na Miloševića

Venezuelac Karlos, pravim imenom Ilič Ramirez Sančez , najpoznatiji terorista svijeta, poznatiji kao Šakal, je negdje početkom devedesetih godina spasio tadašnjeg predsjednika Јugoslavije Slobodana Miloševića od atentata, piše Slobodna Dalmacija.

Detalje o učešću Šakala u spašavanju Miloševića u svojoj autobiografskoj knjizi, neobičnog naslova “Anatomija globalističkog smrada”, iznosi Dragan M. Filipović, nekadašnji načelnik Obavještajne uprave srpske tajne policije i svojevremeno kandidat za prvog čovijeka srpske Udbe.

Sam Filipović je osoba interesantne biografije koji je duže vrijeme živio u Kini, učenik je čuvenog budističkog manastira Šaolin i majstor je borilačkih vještina.

U svojoj knjizi govori o špijunskim i obavještajnim akcijama srpske tajne policije, srpskim političkim spletkama, a posebno se razračunava sa nevladinim organizacijama za koje kaže da su “klasične plaćeničke organizacije zapadnih vlada”.

Miloševića su, prema svjedočenju Filipovića, htjeli ubiti Albanci negdje početkom devedesetih godina. Za tu su namjeru angažirali “Gvozdenu kolonu” koja je bila mreža Karlosove tajne revolucionarne armije i koja je djelovala u Rumuniji i Mađarskoj.

Ta Karlosova mreža raspala se poslije pada Berlinskog zida i mnogi pripadnici te Karlosove organizacije ili su ubijeni, zatvarani, ili su postali plaćenici novih vlasti u državama istočnog bloka.

Karlos uvijek puštan nakon miga

“Gvozdena kolona” se premetnula u klasičnu kriminalnu organizaciju, saznanja su sa kojim raspolaže Filipović.

Saznavši za taj detalj, da je “Gvozdena kolona“, kojoj su Albanci platili gotovo pun traženi iznos za atentat na Miloševića , bila u sastavu revolucionarne mreže Karlosa, tajna policija iz Beograda potegla je svoju ‘vezu’ kako bi došla do Karlosa.

To i nije bio težak posao, jer je poznat detalj da je Karlos bio od ranije i plaćeni ubica tajne policije bivše Јugoslavije. Bio je korišten i za obračune sa ustaškom emigracijom, a za te usluge mirno se odmarao u Dubrovniku, Splitu i Zagrebu, uz Titov ‘blagoslov’.

Јovica Stanišić, danas haški optuženik, u vrijeme Miloševića prvi čovijek njegove tajne policije, upravo je osoba koja je 1975. godine, kao obavještajac Titove tajne policije, u beogradskom hotelu “Metropol” uhapsila Karlosa sa još četvoricom visokih funkcionera jugoslovenske tajne policije.

Navodno je tada njemačka tajna policija upravo imala namjeru da se Karlos uhapsi u Beogradu kako bi se Јosip Broz Tito mogao okriviti kao zaštitnik terorista.

Njemački obavještajci su i dojavili tadašnjoj jugoslovenskoj tajnoj policiji da Karlos pod tuđim imenom iz Ciriha dolazi avionom u Beograd i da odsjeda u “Metropolu” te je tamo i uhapšen. Kažu – u pidžami.

Kako je to obično bivalo oko Karlosa, bio je uhapšen, ali nakon “miga sa visokog mjesta” i pušten, pa je kao navodni radnik jedne jugoslovenske građevinske kompanije odletio za Irak.

Milošević

Sudeći prema vremenu kada je Miloševićeva tajna policija devedesetih došla preko svoje veze do Karlosa on se mogao nalaziti u Sudanu, gdje je pristigao iz Sirije i Kartuma i čekao operaciju testisa u jednoj od sudanskih bolnica.

Ako je tako onda je to bilo i neposredno prije njegovog hapšenja u Sudanu, kada ga je uhapsila francuska tajna policija i najvjerovatnije uz saglasnost sudanskih vlasti skrivenog u vreći prebacila u Pariz.

Karlos je, zajedno sa svojim komandantom organizacije Јohanesom Vajnrihom, koji danas leži u nekom njemačkom zatvoru, uvjeravao Miloševićevu tajnu policiju da nikada ne bi ubili ni jednog komunističkog lidera, a ponajmanje Miloševića.

Poručili su starom znancu Јovici Stanišiću, ili nekome u tajnoj policiji u Beogradu, da nemaju više uticaja na “Gvozdenu kolonu” ali su našli načina da pomognu i spase Miloševića od atentata.

Poslali su u Beograd imena, nadimke i niz podataka o pripadnicima “Gvozdene kolone” ali i brojeve računa preko kojih su Albanci platili za naručeni atentat.

“Gvozdena kolona” je odustala od atentata, a Dragan M. Filipović nagađa da je to možda ipak zbog Karlosovog uticaja na njih, a možda i zbog toga što su saznali da Miloševićeva tajna policija ima podatke o njima i da bi na svakom graničnom prijelazu riskirali da budu uhvaćeni.

( Vijesti online )