Sa rezervistima 1991. na Dubrovnik , a 2009. sa SDP na Goricu

Gospođa Tanja Knežević-Perišić i g. Mirko Stanić očito ne čitaju pažljivo novine – da to rade, vidjeli bi da ja u tekstu na koji su reagovali, nigdje nisam napisao da je Knežević-Perišić članica SDP.

Da je ona međutim, svojevrsna „uzdanica SDP“, jasno je svima nakon njenog reagovanja gdje Tanja Knežević-Perišić sama kaže:

„Da li znate da dvije godine radim upravo kao novinar, najprije u SDP-u, sada kao savjetnica ministra unutrašnjih poslova za medije, jer očito u SDP-u možete biti ono što jeste – i niko Vas zbog toga ne dira.“

Ja to znam, ali šef Medijskog pula SDP Mirko Stanić očito ne, iako bi makar trebao znati ko je medijski savjetnik visokog funkcionera njegove partije – ministra unutrašnjih poslova Ivana Brajovića.

No, opravdavam ga da ne zna za „dubrovačku epizodu“ u profesionalnoj karijeri gdje Knežević-Perišić jer ona svoj angažman u „Nikšićkim novinama“ u jesen 1991 preskočila u svojoj veoma iscrpnoj službenoj biografiji na sajtu MUP-a.

Knežević-Perišić kojoj su „Vijesti“ pružile priliku da odgovori na naša pitanja u vezi tog dijela njene karijere, to je prilično drsko odbila preporučujući doljepotpisanom novinaru da „gluposti i bezobrazluk od pitanja koje ste meni uputili, objesite mačku o rep, pa nek` trči kroz “Vijesti” sa njima dan noć”, i konstatovala da samo “paćenici” razmišljaju o “veoma važnom pitanju” zašto je na zvaničnom sajtu MUP-a prikrila dio svoje biografije.

Ipak, ona je “u ta doba” bila u Hercegovini gdje se uz crnogorske rezerviste u redovima JNA, “rastjerivala ustaške bande”

Razumljivo, jer smo je podsjetili na vremena koja bi rado htjela da zaboravi što potvrđuje i to da je “Vijestima” na pitanje da prokomentariše svoj angažman u “Nikšićkim novinama” u jesen 1991, lažno odgovorila da je “s jeseni još bila u Zagrebu”, i “ne znam đe me nadjoste u ta doba”.

Ipak, ona je “u ta doba” bila u Hercegovini gdje se uz crnogorske rezerviste u redovima JNA, “rastjerivala ustaške bande” iz zaleđa Dubrovnika, što potvrdjuju njeni tekstovi u “Nikšićkim novinama” iz novembra i decembra 1991.

Knežević-Perišić danas ipak priznaje da je “pisala o ljudima koji su zavedeni upravo uredničkim poduhvatima tog vremena, mislili da zaista nešto brane u Dubrovniku”, a tada je i sama pisala da se tamo “brani čast i ugled Jugoslavije”.

Knežević-Perišić danas ipak priznaje da je “pisala o ljudima koji su zavedeni upravo uredničkim poduhvatima tog vremena, mislili da zaista nešto brane u Dubrovniku

Sada kaže da je “pisala o njima jer je osjećala taj živi, opipljivi strah za goli život, tugu za porodicom i drugovima koji su ginuli od vlastitog metka”, a 1991 je citirala tadašnjeg komadanta II bataljona brigade “Sava Kovačević” koji je uz ponos što je na čelu te jedinice kazao i da ga “ljuti velika kuražnost, velika sloboda i veliko srce koje imaju moji borci jer smo zbog toga imali dosta povreda i nepotrebnih gubitaka”.

Prosto da čovjeku dođe neka toplina oko srca, kad pomisli na mladu Tanju sa tim prekaljenim borcima uz pucketavu vatru u peći, u nečijoj tudjoj kući, hladnog novembra 1991 gdje je, kako je ona tada napisala, “odisala domaća atmosfera”.

No, da Knežević-Perišić tada nije pisala samo tekstove nabijene emocijama i pune brige za “zavedene ljude koji su mislili da nešto brane oko Dubrovnika i njihov opipljivi strah za život i čežnju za porodicom”, već i one pune borbenog elana i poziva na dejstvo, potvrduje i intervju koji je napravila sa tadašnjim zamjenikom saveznog sekretara za narodnu odbranu SFRJ General-pukovnikom Markom Negovanovićem.

Intervju je objavljen pod naslovom “Armija neće ostaviti svoj narod bez zaštite”, u “Nikšićkim novinama” 13.decembra 1991.

“Primijetila sam da borcima najteže pada stajanje na mjestu, dakle oni periodi primirja koje hrvatske snage ne poštuju, a kada se u stvari najviše gine.

Čemu služe tolika primirja i zašto se ne ide do kraja s obzirom da je to želja svih boraca koji su tamo ?”- pitala je pored ostaloga, u tom intervuju tankoćutna i miroljubiva Tanja Knežević zamjenika saveznog ministra odbrane, nakon što je prethodno prenijela gomilu njegovih naklapanja “ustašama u njemačkim uniformama koje jedu njemačku hranu i koriste njemačko naoružanje”, “poštenim Hrvatima i poštenim Muslimanima”, Dubrovčanima koji pale gume na zidinama Starog grada, o tome da jedinice JNA ne granatiraju Dubrovnik, iako je samo sedam dana ranije, 6.decembra 1991, Dubrovnik pretrpio najžešći artiljerijski napad u kome je bilo poginulih i ranjenih civila.

Intervju je objavljen pod naslovom “Armija neće ostaviti svoj narod bez zaštite”, u “Nikšićkim novinama” 13.decembra 1991

Razumljivo, za ovakav pregoran novinarski rad, u istom intervuju, nije mogla izostati ni pohvala mladoj nikšićkoj reporterki, pa je general Njegovanović posebno zadovoljstvo iskazao onima koji su u tom “informativnom ratu” 1991 bili na strani “onih koji nas podržavaju”.

“Napominjem da imamo posebno dobru saradnju sa Televizijom Crne Gore, a evo sada pošto ste Vi došli do mene i sa Radio Nikšićem čije gradjane vrlo cenim.

Ovaj aspekt informativnog rata je u ovom sukobu u Jugoslaviji, u ovom nametnutom i izazvanom ratu, vrlo bitan iz više razloga.”- objasnio je tada novinarki Radio Nikšića i saradnici “Nikšićkih novina” Tanji Knežević general Negovanović.

Takva Tanja nažalost, i dalje može biti “ono što jeste u SDP gdje je niko zbog toga ne dira”, a Mirko Stanić i dalje se može praviti nevješt i neznaven gdje je u jesen 1991 bila ista ona osoba koja je naprimjer, 1.maja 2009 ispred Medijskog tima OO SDP Podgorica medijski predvodila Prvomajski uranak koji je OO SDP priredila na Gorici

( Siniša Luković )