"Manifest" norveškog ubice je savremeni Majn kampf

Kolumnista britanskog "Ekonomista“ i poznavalac prilika na Balkanu, Tim Džuda, koji je pomenut u „manifestu“ norveškog ubice, piše o njegovoj opsjednutosti Balkanom.

Anders Behring Brejvik, koji je priznao da je izveo napade u Norveškoj u petak, u kojima je poginulo 96 osoba, napisao je dokument na 1.500 strana, pod nazivom „2083: Evropska deklaracija o nezavisnosti“, pod pseudonimom „Endru Bervik“. Riječ Kosovo je upotrijebio 143 puta, Srbin 341 put, Bosna je pomenuta na 343 mjesta, a Albanija na 208. Riječi Srebrenica nema u dokumentu.

Džuda u „Ekonomistu“ navodi da se Brejvikov manifest najboje može opisati kao neki oblik savremenog „Majn kampfa“ u kojem su Muslimani, umjesto Jevreja, neprijatelj kojeg treba protjerati iz Evrope.

Želio da upozna Karadžića

Jezikom najsirovije ratnohuškačke srpske propagande iz 1990-ih, dokument opisuje muslimanske Albance i Bošnjake kao zle neprijatelje koji vode džihad.

U jednom dijelu Brejvik kaže da bi želio da upozna Radovana Karadžića koji, prema njegovim studijama, nije masovni ubica i rasista.

U jednom dijelu Brejvik kaže da bi želio da upozna Radovana Karadžića koji, prema njegovim studijama, nije masovni ubica i rasista.

Norveški ubica dalje tvrdi da su Muslimani u „bosanskoj Srbiji“ i Albanci decenijama vodili namjerni demografski sukob ili „indirektni genocid“ protiv Srba. Džuda navodi da je to retorika neslavnog memoranduma Srpske akademije nauka i umetnosti, objavljenog 1986, koji je imao ključni uticaj na srpske nacionaliste u to vrijeme.

U tom dijelu se vide razmjere Brejvikove zablude. On kaže da je Karadžić „ponudio Muslimanima u bosanskoj Srbiji da se preobrate ili napuste zemlju“.

On nastavlja:

...čak je otišao toliko daleko da je ponudio Muslimanima određene enklave. Kada su odbili, odlučio je da ih na silu deportuje. Kada je to onemogućio NATO, on je izdao naredbu za borbu protiv naroda koji se opire, što je bilo njegovo suvereno pravo i odgovornost kao jednog od vrhovnih lidera srpskih snaga. Tu se nikad nije radilo o etničkoj pripadnosti već o oslobađanju zemlje od ideologije genocidne mržnje, poznate kao islam.

Osuđujem sve zločine počinjene protiv Hrvata i obratno, ali zbog napora da oslobodi Srbiju od islama, on će uvijek biti smatran i upamćen kao časni krstaš i evropski ratni heroj. Što se tiče ratnih zločinaca NATO, prvoklasnih zapadnoevropskih izdajnika, koji su dali zeleno svijetlo, oni nijesu ništa do ratni zločinci.

Ne štedi ni Albance

Brejvik ne štedi ni Albance. On kaže da se njihove porodice „naveliko množe pokušavajući da osvoje teritorije demografski a kasnije krvoprolićem.“ Iako su Albanci među najsekularnijim muslimanima u svijetu i velike pristalice Amerike, Brejvik naglašava navodne veze sa Al kaidom.

U predstojećem „ratu“, koji Brejvik prognozira, on govori o deportaciji Muslimana iz Evrope i čini se da odobrava fizičko uništenje svih Albanaca i Bošnjaka koji se tome odupru. S obzirom da su ovdje živjeli „nekoliko vjekova“, kaže Brejvik, „oni neće prihvatiti deportaciju iz Evrope i boriće se za opstanak. Stoga se mora primjeniti dugoročnija i brutalnija vojna strategija.“

Kada Muslimani budu deportovani iz Evrope, Kosovo će „biti ponovo ujedinjeno sa Srbijom“. I Bosna će nestati sa mape i biće podijeljena na „srpski (60-70%) i hrvatski (30-40 %) dio... prema istorijskim etničkim linijama. Svi Muslimani (Bošnjaci i Albanci) biće deportovani u najbližu tranzitnu zonu (Albanija) i čekati deportaciju iz Evrope.“

Brejvik predlaže da država koju naziva „grčko/hrvatsko/srpska teritorija sada poznata kao Albanija“, bude podijeljena tako da Grčka i Crna Gora dobiju po 20 odsto, pri čemu bi preostali dio dobili hrišćanski Albanci. „Svi muslimanski Albanci bi bili deportovani u centralnu Anadoliju.“

Nadao se novom svjetskom ratu

Time što sebe vidi kao modernog krstaša, Brejvik se vjerovatno nadao da će kada pobije toliko Norvežana izazvati novi svjetski rat u kojem bi Balkan bio jedan od centralnih frontova.

Džuda piše da je interesantno to što Brejvik tvrdi da ga je „učešće Norveške u napadima na Srbiju“ (bombardovanje NATO tokom rata na Kosovu) navelo da pokrene napad. On je napisao:

Potpuno je neprijhvatljivo kako su SAD i režim zapadne Evrope bombardovali našu srpsku braću. Sve što su htjeli je da protjeraju islam deportovanjem albanskih muslimana nazad u Albaniju. Kada su Albanci odbili, oni stvano nijesu imali izbora nego da upotrijebe vojnu silu. Time što su Srbima uskratili pravo na samoopredjeljenje oko njihove suverene teritorije, oni su indirektno iskopali Evropi grob. Budućnost u kojoj će na kraju u svakoj zapadnoevropskoj prijestonici nastati nekoliko mini- Pakistana. To je potpuno neprihvatljivo.

Brejvik na kraju priča o stvaranju takozvanog vojnog poretka, kojem smatra da pripada. Početni kontakt je ostvaren preko srpskih „kulturnih konzervativaca“ - vjerovatno ekstremnih nacionalista - preko Interneta.

Sastao se i sa ostalima iz cijele Evrope ali je zabilježio: Imao sam privilegiju da se sastanem sa jednim od najvećih živih ratnih heroja Evrope u to vrijeme, srpskim krstašem i ratnim herojem koji je ubio puno Muslimana u borbi. Kako ga je EU progonila zbog navodnih ratnih zločina protiv Muslimana, jedno vrijeme je živio u Liberiji. Jednom sam ga posjetio u Monroviji uoči osnivačkog sastanka u Londonu 2002.

( Angelina Šofranac )