Usljed migracija, sjever Crne Gore na jugu i zapadu

Jedan od glavnih razloga migracionih procesa stanovništva iz opština sa sjevera je potraga za boljim uslovima života, zaposlenje, ali i veće mogućnosti za obrazovanje mladih ljudi.

U istoriji iseljavanja sa područja Plava razlikuje više perioda, a koji su kao rezultat iseljavanja doprinijeli da ta opština sada ima oko 14 hiljada stanovnika.

Gradonačelnik Plava Skender Šarkinović kazao je “Vijestiima” da je u drugoj polovini 20. vijeka veliki broj pečalbara napustio Plav u potrazi za bolji životom, te da je još 1965. godine zapaženo veliko iseljavanje.

“Najveći broj naših emigranata tada je otišao na privremeni rad u zemlje Evrope posredstvom Zavoda za zapošljavanje, a značajan broj Albanaca katolika posredstvom Vatikana u SAD. Broj zaposlenih iz Plava u inostranstvu bio je za 32 odsto veći od ukupnog broja zaposlenih u našoj opštini”, kazao je Šarkinović.

Plav: Zbog iseljavanja ta opština sada ima oko 14 hiljada stanovnika

Proces iseljavanja Plavljana, ističe on, nastavljen je 80-ih i 90-ih godina, uglavnom kroz povezivanje porodica i najviše ilegalnim putem.

“U protekloj deceniji, zbog ratnih dešavanja na prostoru bivše Jugoslavije, zbog izbjegavanja služenja vojske i učešća u ratovima, veliki dio omladine je tražeći politički azil emigrirao na zapad. Drugi, pak, nijesu mogli naći svoju ekonomsku poziciju i otišli su, trbuhom za hljebom, u bogatije sredine.

Treći su imali znanja i sigurnost da mogu uspjeti i u najjačim sredinama i zato su otišli da bi sebi obezbijedili život kakav na svjetskom tržištu radne snage i zaslužuju, izbjegavajući nesigurno i potpuno neizvjesno pozicioniranje u svojoj zemlji. Ovakvi negativni etnički trendovi počeli su se usporavati sa prestankom ratnih dešavanja u okruženju, a posebno od referenduma 2006. godine”, zaključuje Šarkinović.

Šest Gusinja u Njujorku

Prema riječima predsjednika Mjesne zajednice “2. avgust” Gusinje dr Rusmina Laličića iseljavanje iz Gusinja počelo je prije sto godina, kad su krenuli balkanski ratovi i ono traje do danas.

“Gusinje je 1912. godine po dogovoru prišlo Crnoj Gori i u to vrijeme je imalo 22.000 stanovnika i nešto više od 2.000 kuća, sa čaršijom od četiri hana, 26 kafedžinice i oko 100 zanatskih dućana. Sve što su imali Istanbul i Venecija mogli ste kupiti u gusinjskoj čaršiji, jer su svu ljepotu ovoga svijeta u Gusinje dovozili i iz Gusinja u svijet vozili gusinjski ćiradžijski bijeli karavani. Gusinje je iz Drugog svjetskog rata izašlo sa nekih 12.000 stanovnika i istim brojem domaćinstava. Tek početkom 70-tih godina stidljivo počinje industrija za preradu plastike”, rekao je Lalićić.

Gusinje je 1912. imalo 22.000 stanovnika

Prilično kasno, ističe on, jer Gusinje zahvata novi talas iseljavanja.

“Ovoga puta sa albanskim emigrantima za Ameriku preko Italije, a onda preko Meksika, Kanade i svih mogućih i nemogućih destinacija, tako da danas samo u Njujorku živi oko 30.000 Gusinjana u tri, četiri generacije, a poznato je da nas ima u svim djelovima svijeta”, kazao je Laličić.

Opširnije u štampanom izdanju

Galerija

( Ekipa \"Vijesti\" )