Izlazi novi broj filmskog časopisa Camera Lucida

Martovski, treći broj je posvećen francuskom filmu, sa posebnim osvrtom na Novi talas, pokret koji je ušao i u legendu i u istoriju filma, pokret koji je temeljno uticao na savremeni film.

58 pregleda1 komentar(a)
16.03.2011. 17:40h

Kako najavljuju iz redakcije prvog crnogorskog filmskog časopisa, sa novim timom, novim i poboljšanim dizajnom, Camera Lucida (urednica: Maja Bogojević) postaje još raznovrsnija, kompleksnija i potrebnija “knjiga o filmu”.

Martovski, treći broj je posvećen francuskom filmu, sa posebnim osvrtom na Novi talas, pokret koji je ušao i u legendu i u istoriju filma, pokret koji je temeljno uticao na savremeni film.

Tri teksta Aleksandra Bečanovića posvećena su režiserskoj trijadi francuskog filma.

Prvi reinterpretira kompleksnost Žan-Lik Godarove radikalne estetike koja transcendira granice filmske umjetnosti, drugi analizira nesvodljivi Alan Reneov mise-en-scéne, treći slavi Žak Rivetov status eksperimentalnog filmskog autora.

U narativnoj analizi Reneovog kontroverznog remek-djela, tekst Maje Bogojević, Prošle godine...gdje?, dekodira i redefiniše “zagonetni narativ” kao flagrantni primjer modernističkog antinarativa.

Žan-Mišel Frodon istražuje filmske strategije dva, radikalno različita, iako novotalasna, režisera – Kloda Šabrola i Erika Romera - koji nikada nisu odstupili od principa novog talasa, ali su uspjeli ostati originalni autori.

U retrospektivnom tekstu, segmentu iz knjige Francois Truffaut: Interviews, Trifo razgovarai sa Ronaldom Berganom o svojim filmovima, a zatim Bergan veliča Godarovu filmsku umjetnost.

U ekskluzivnim intervjuima, Džoan Dipon, filmska kritičarka koja piše za New York Times i International Herald Tribune, razgovara sa dvije glumačke ikone, ne samo francuskog, već svjetskog filma - Izabel Iper i Žilijet Binoš.

Dok u tekstu Persepolis, Svetlana Slapšak analizira Satrapine višeslojne značenjske strukture i strategije antikolonijalne kulture, za koje ovaj film (p)ostaje “nezaobilazna paradigma”, Bojan Baća u Mučenicama istražuje New French Extremity, novi francuski talas koji revalorizuje horor izraz.

Drugi dio Camere Lucide posvećen je latino-američkim filmskim ostvarenjima, prikazanim na nedavnom havanskom festivalu Nuevo Cine Latinoamericano.

Tekst Pedra Noa Romera, Cuban Films: To Everybody's Taste?, dokumentuje impresivnu i bogatu produkciju kubanskog filma, a Postmortem, Pabla Laraina, osim nagrade Fipresci na festivalu u Havani, dobija i dva, više komplementarna nego divergentna, pogleda u tekstovima Pedra Noa Romera i Marija Abadea.

Tekst Maje Bogojević, Lips, Bodies, Life and Death, bavi se reprezentacijskim pitanjima doku-fikcijske fuzije argentinskog filma Los Labios.

Ernesto Agire daje prikaz nove urugvajske kinematografije, sa fokusom na dva, nagrađena, filmska primjera – Casa Muda i Mundialito.

U segmentu Mala Educacion, četiri studentkinje Fakulteta vizuelnih umjetnosti Univerziteta Mediteran - Jana Radonjić, Marija Stevović, Saša Raičević i Marija Bjelobrković – analiziraju, inspirisane Valterom Benjaminom, francuski film Diva i nude višestruka i idiosinkratična čitanja koja može isprovocirati - jedan film.

Rubrika In Memoriam posvećena je ženama koje su, svaka na svoj specifičan i nezaboravan način, obogatile filmsku umjetnost, a koje, nažalost, nisu više s nama: Dubravka Vojvodić (poznata filmska kritičarka, od 1999. do 2001. objavljivala tekstove i u Vijestima), Ani Žirardo i Marija Šnajder.

U pozitivnijem tonu, Snima se u Crnoj Gori... ređa fotografije sa snimanja najnovijih crnogorskih filmova koji su u završnim fazama.

Decenijama nezabilježena, ova godina predstavlja najbogatiju i najproduktivniju godinu u crnogorskoj filmskoj industriji, što možda signalizira izlazak iz uspavane, tranzicijski oboljele filmske faze i revitalizirajući prelaz - u novi crnogorski filmski talas.

Novo izdanje Camere Lucide otvara vrata brojnim filmskim sobama u nadi da će čitalac uspjeti izabrati barem jednu “sopstvenu sobu”, u kojoj će osjetiti poseban čitalački užitak.

U ekskluzivnim intervjuima, Džoan Dipont, filmska kritičarka koja piše za New York Times i International Herald Tribune, razgovara sa dvije glumačke ikone, ne samo francuskog, već svjetskog filma - Izabel Iper i Žilijet Binoš