Ognjen Spahić dobio The Ovid Festival Prize
The Ovid Festival Prize je međunarodna književna nagrada i dodjeljuje se mladim piscima koji se afirmišu na međunarodnoj književnoj sceni. Prošlogodišnji laureat nagrade bila je kanadska spisateljica Madlen Tien.
Pisac Ognjen Spahić, dobitnik je nagrade The Ovid Festival Prize koja se dodjeljuje u okviru međunarodnog rumunskog književnog festivala “Days and Nights of Literature”.
The Ovid Festival Prize je međunarodna književna nagrada i dodjeljuje se mladim piscima koji se afirmišu na međunarodnoj književnoj sceni. Prošlogodišnji laureat nagrade bila je kanadska spisateljica Madlen Tien.
“Festival Days and Nights of Literature” organizuju Udruženje književnika Rumunije i Rumunski institut za kulturu, a manifestacija se održava u Mangaliji na obali Crnog mora. Nagradu koju dodjeljuju ove dvije institucije prati i novčani iznos od 5000 eura.
Suština djelovanja pisca
Spahić je ovo književno priznanje dobio za roman “Hansenova djeca” koji je na rumunskom jeziku objavljen u oktobru prošle godine u izdanju izdavačke kuće “Polirom” iz Bukurešta.
Prevoditeljica romana je Annemarie Sorescu-Marinković. U obrazloženju žirija se kaže:
“Vaš roman, “Hansenova djeca”, potvrđuje snagu književne imaginacije koja kreira jedinstvene sudbine, karaktere i književne kosmose, što je smisao i suština djelovanja proznog pisca”.
Svečana dodjela nagrade biće priređena u okviru jubilarnog, desetog festivala “Days and Nights of Literature” koji će se održati u Mangaliji od četvrtog do devetog juna.
Spahićev roman “Hansenova djeca” u proteklih deset dana objavljen je na slovenačkom i makedonskom jeziku. Makedonsko izdanje objavila je izdavačka kuća “Templum” iz Skoplja, a slovenačko “Študentska založba” iz Ljubljane.
Rejmond je mrtav. Karver je umro, rekoh
U novembru prošle godine, kratka priča Ognjena Spahića “Rejmond je mrtav. Karver je umro, rekoh” objavljena je u prestižnoj godišnjoj antologiji posvećenoj evropskoj književnoj sceni.
Antologiju već drugu godinu zaredom objavljuje izdavačka kuća “Dalkey Archive Press” iz Čikaga. Priču objavljenu u antologiji “Best European Fiction 2011” koju je priredio Aleksandar Hemon, preveo je na engleski jezik Will Firth.
Roman “Hansenova djeca” objavljen je u izdanju cetinjskog OKF-a i zagrebačkog Durieuxa.
Klaudio Magris u rimskom dnevniku “Coriere dela Sera” objavio je tekst o “Hansenovoj djeci”
Spahić (1977) je za “Hansenovu djecu” 2005. godine dobio nagradu “Meša Selimović” koja se dodjeljuje za najbolji roman objavjen na prostoru Hrvatske, Srbije, Bosne i Hercegovine i Crne Gore. Do sada je objavio jedan roman i dvije knjige priča (”Sve to” i “Zimska potraga”). Spahić radi u rubrici za kulturu dnevnog lista “Vijesti”.
Čista poezija samoće
Italijansko izdanje “Hansenove djece” je u pripremi, a roman će objaviti izdavačka kuća “Zandonai”.
Autor italijanskog prevoda je Ljiljana Avirović. Prije objavljivanja romana jedan od najznačajnijih savremenih evropskih pisaca Klaudio Magris u rimskom dnevniku “Coriere dela Sera” objavio je tekst o “Hansenovoj djeci”.
Magris smatra da je riječ o književnom tekstu u kojem “bolest, sa velikom poetskom snagom, postaje metafora svijeta, a naročito savremene istorije“.
"Spahić sa istinskom poetskom snagom govori o životima zatočenika, njihovim svakodnevnim ritualima. Spahić govori o prijateljstvima, ljubavima, rivalitetu, ljudskoj veličini naglo prekinutoj slabošću povrijeđenog tijela i pretvaranja u ništavilo; očaravajuća ljepota prirode pred zdravim okom, koja se pretvara za ono drugo, uništeno oko, u gustu maglu.
Posljednje stranice – u kojima narator, koji govori u prvom licu, provodi izvjesno vrijeme na svjetioniku u Jadranskom moru, u dugoj vrsti izolacije – je uznemirujuća i čista poezija samoće. Poezija koja se izdiže velikom snagom u još neobjavljenoj verziji Ljiljane Avirović, glavnog prevodioca djela sa italijanskog na hrvatski jezik, ali i, kao u ovom slučaju, prevodioca sa slovenskih jezika na italijanski velikih autora poput Bulgakova i Pasternaka.
No taj sanatorijum za leprozne je, prije svega, ogledalo, deformisano i koje deformiše, ali i dalje paradoksalno istinito ogledalo istorije svijeta i u njemu leži najznačajnija karakteristika romana. Oko tog zatvora, ruši se drugi zatvor, Čaušeskuov režim. Spahić je uspio da ispiše i parabolu, grotesknu i preciznu, jednog istorijskog, epohalnog i univerzalnog događaja poput pada komunizma 1989. godine. Još jednom, takođe zahvaljujući literaturi, bolest – najindividualniji događaj u životu jedne osobe, obično nemoguć za komunikaciju – postaje glas svijeta", zapisao je Magris.