Najugroženiji Kolašinci tri godine u mraku
U nužnom smještaju u kolašinskom Domu učenika bez osnovnih uslova za život, stanari tri godine bez struje, a iz Opštine obećavaju rješavanje problema
U privremenom, nužnom smještaju u Domu učenika, u prigradskom naselju Smajlagića Polje, već skoro tri godine nema struje. Za sedam stanara objekata, kojima je to jedini krov nad glavom, život bez električne energije, kažu, postao je navika.
Iz kabineta predsjednika Milosava Bulatovića „Vijestima“ je rečeno da „aktuelna vlast neće bježati od tog problema“, ali nijesu odgovorili kad bi se uslovi života u privremenom smještaju mogli i stvarno popraviti.
Stanari, međutim, odavno ne očekuju rješenje tog problema, a više puta su strahovali i od mogućnosti da budu izbačeni na ulicu. Zgrada je opštinsko vlasništvo, a minule dvije decenije više puta je mijenjana namjena - od smještaja za izbjegla i učenike sa seoskog područja, do nužnog smještaja za socijalno najugroženije Kolašince.
U Dom učenika smještaju se, uglavnom, nekad samoinicijativno, a ranije po odobrednju predstavnika lokalne vlasti ili odlukom resornog ministarstva, oni koji nemaju gdje drugo. Stanari su, uglavnom, korisnici socijalnih davanja, bez mogućnosti da rade, pa i da iznajme za sebe i svoje porodice bar podstanarsku sobu.
Među korisnicima nužnog smještaja je sada i jedna samohrana majka sa bebom, ali i nekoliko starih ljudi. Kažu da im razgovor s novinarima do sada nije koristio, osim kada je bivša ministarka Zorica Kovačević, tragom novinskih tekstova, pomogla da se renovira jedino zajedničko kupatilo u zgradi.
„Odavno su svi zaboravili na nas. Ko zna koliki je dug za struju i nema mnogo nade da će to neko uspjeti da plati, sve i da hoće. Prije nekoliko godina smo tražili da nam se omogući da svako plaća struju za sebe, ali to nije bilo moguće, dok se ne izmiri predhdni dug“, kaže jedna od višegodišnjih korisnica kolašinskog nužnog smještaja.
U Opštini kažu da je dug za struju oko 39.000 eura.
“Taj objekat je opterećen humanim i privrednim problemima. Humanim, jer stanari žive u takvim uslovima, a privrednim jer objekat na atraktivnoj lokaciji propada i amortizuje se. Dug za struju smo naslijedili i on se godinama gomilao, jer je i namjena objekta bila raziličita“, saopštili su iz kabineta predsjednika Opštine. Iako u budžetu „opterećenom dugovanjima iz ranijeg perioda“ nema mogućnosti da se dug za struju odjednom izmiri, iz Bulatovićevog kabineta obećavaju da će pokušati da nađu, u dogovoru sa Elektroprivredom (EPCG), odgovorajući model za plaćanje.
Podsjećaju da je, prije nekoliko godina tadašnja vlast pokušala, kroz nekoliko tendera, da proda objekat, ali to nije dalo rezultate.
Sada, u Opštini, kažu, imaju obavezu da svakom investitoru, koji ima namjeru da ulaže u Kolašin, predoče prednosti Doma učenika “koji na putu ka dva skijališta i blizu regionalnog puta ka Beranama, preko Bjelasice“. Zgrada i lokacija su, navodno, idealne za zdravstveno- sportski turizam.
Iz prethodne kolašinske vlasti više puta su objašnjavali da, za vrijeme njihovog mandata, niko Opštine nije odlučivao ko će biti smješten u Dom, već su to činili državni organi. Zbog toga su očekivali da se problemi tog objekata, pa i dug za struju, rješavaju na drugim adresama.
Kako je objekat došao u posjed Opštine
Kolašinska Opština je u sporu sa propalim preduzećem “Bjelasica”, prije nekoliko godina, sudskom odlukom dobila u vlasništvo Dom. U početku, prodaju je, vjerovatno, osujetilo i to što je decenijama vođen sudski spor između jednog Kolašinca i lokalne uprave oko zemlje na kojoj je izgrađen objekat.
Sud je donio odluku na štetu Opštine, što je građane koštalo više od 160.000 eura. Dom je, svojevremeno, renoviran zahvaljujući pomoći međunarodnih organizacija, jer su u njemu bila smještena i raseljena i izbjegla lica. Za vrijeme investicionog buma u Kolašinu, solidno je radio, zahvaljujući tome što su u njemu boravili građevinski radnici. Zgrada je opterećena još jednom pravnom zavrzlamom između Opštine, dvojice Kolašinaca, koji su bili zakupci tog objekata.
( Dragana Šćepanović )