Odbrana kao aluminijum - zahvaljujući Cetinjaninu koji ruši stereotipe o fudbalerima
Ilija Martinović, nekadašnji mladi reprezentativac Crne Gore, dvije godine nosi dres slovenačkog Aluminija
Nekadašnji štoper Lovćena i Mogrena, bivši član mlade reprezentacije Crne Gore Ilija Martinovićveć dvije godine igra u Sloveniji, u prvoligašu Aluminiju.
Možda malo dalje od očiju ovdašnje fudbalske javnosti, ali puno bliže - evropskim fudbalskim tokovima. Ovaj 25-godišnjak standardan je član tima koji je u samom vrhu tabele nakon četiri odigrana kola, u kojima dva puta biran u idealnih 11.
- Ovdje sam dvije godine i sve u superlativu mogu da kažem o ligi i zemlji generalno. Osjećam se kao kod kuće, živim blizu Maribora - mirna sredina, odlična da se posvetiš fudbalu i ostvarivanju svog cilja. Liga je otvorena sa dosta mladih igrača, evropskom infrastrukturom, vrhunskom organizacijom. Što se mog kluba tiče, raste iz dana u dan, pretprošle sezone smo igrali finale Kupa protiv Olimpije, prošle na polusezoni bili treći iza Olimpije i Maribora, koji imaju puno veće budžete - kaže Martinović, koji je stasao u izuzetno darovitoj generaciji cetinskih fudbalera, sa Markom Jankovićem, Denijem Hočkom, Andrijom Kaluđerovićem, Balšom Radovićem.
Iako visok čak 196 centimetara, Martinović kaže da mu odgovara brza igra, kakvu uglavnon forsiraju slovenački timovi i treneri.
- Igra se neka vrsta totalnog fudbala, jer tereni to omogućavaju, a trener to prosto zapovijeda od nas. U Sloveniji žele da se što više igra evropski, da se prate trendovi, a meni iskreno to godi i snalazim se dobro.
Aluminij iz Kidričeva, malog mjesta na Dravi, blizu granice sa Austrijom, poznatog po fabrici aluminijuma, odlično je počeo novu sezonu, koju nije pokvario ni subotnji remi kod kuće protiv Rudara iz Velenja.
- Očekivanja od ove takmičarske sezone jesu da kroz ligu ili Kup dođemo do kvalifikacija za evropsko takmičenje i pomjerimo ljestvicu naprijed. Počeli smo odlično, primili smo dva gola u četiri kola i nadam se da ćemo nastaviti u istom ritmu, iako znam da nam je put trnovit i da mnoge ekipe ciljaju visok plasman. Zadovoljan sam svojim igrama, posebno na podatak da sam dva puta u uvodnim utakmica bio u najboljem timu kola - kaže Martinović.
Zašto Slovenija? Prelazak iz Lovćena u Aluminiji 2017. nije se dogodio baš slučajno.
- Stigao sam preko Nikole Jovanovića, koji mi je rod i koji me je povezao sa jednim menadžerom ovdje, i tako se to desilo. Naravno, Alumunij je pristao.
I Nikola Jovanović je bio štoper - Budućnosti, Crvene zvezde, reprezentacije Jugoslavije, prvi stranac u istoriji Mančester junajteda.
Ako je Ilija “povukao” na njega...
- Vidjećemo, ovdje mi je dobro, imam ugovor do kraja sezone. Želio bih da se otisnem u jačoj ligi, jer smatram da mogu, i da zaigram za A selekciju Crne Gore, koja mi je maksima od malena. Nisam sanjao ni o Mančesteru, ni Milanu, ni o velikim klubovima uopšte, sanjao sam samo o tome da nosim grb moje države na prsima i dobijem tu čast, jer za mene nema većeg ideala od toga - zaključio je Martinović.
JESENJIN, GETE, LALIĆ, BON DŽOVI..
Ilija Martinović ruši stereotipe o fudbalerima.
Dok mnogi, recimo, sa velikim slušalicama na ušima uživaju u turbo-folku, 25-godišnji Cetinjanin - čita poeziju.
- Mnogo čitam uopšte, a poezija mi je baš pri srcu, Jesenjin najviše. Nekad pokušavam i nešto da napišem i stavim na hartiju - kaže nekadašnji mladi crnogorski reprezentativac.
Martinović naglašava da uvijek kada ima vremena pokušava da se nadograđuje kao ličnost.
- Trudim se da se obrazujem, jer se proces edukacije nikad ne završava. Imam za sada dvije godine fakulteta za Sportski menadžment na UDG-ju, kada se steknu uslovi nastojaću da ga završim.
Dok igra fudbal - čita literaturu.
- Trenutno prelazim Getea, njegovo djelo “Jadi mladog Vertera”. U posljednje vrijeme čitam romane, pa “Tunel” od Ernesta Sabata... Obožavam “Hamlet”, što je obavezna lektira - djelo staro 400 godina i bez premca je. Od stranih pisaca, preferiram još Ruse, a sviđa mi se i Nil Donald Vols. Knjigu koju bih preporučio je upravo njegov dijalog - “Razgovor s Bogom”, koja je promijenila živote mnogim ljudima. Od domaćih, tu su Meša, Ivo i Mihailo Lalić. Lalićeva “Lelejska gora” je bogovska, kroz šta su naši preci prolazili da bi sačuvali komad zemlje - priča Ilija Martinović.
Čitanje nije njegov jedini hobi...
- Gledam serije i filmove, volim da putujem. Slovenija je na odličnoj poziciji, blizu mi je Italija, Austrija, Hrvatska, Njemačka... Nedavno sam bio na koncertu Bon Džovija u Beču, bilo je fenomenalno.
( Danilo Mitrović )