Srbija - Zemlja košarke zrela za zlatnu medalju

Španija ima svoju zlatnu generaciju sa Gasolom, Navarom, Garbahosom i ostalima, Argentina je imala svoj niz u fenomenalnoj generaciji Đinobilija, Skole, Oberta, Noćionija, Litvanci svojih „5 minuta“ sa Jasikevičiusom, Šiškauskasom, Štombergasom, Javtokasom...

Razlika između ovih ekipa koje su ispisale istoriju košarke i Srbije je, što je Srbija imala više sjajnih generacija.

Od Radivoja Koraća do Nikole Jokića istorija jugoslovenske košarke (svih njenih oblika, Srbija polaže pravo na medalje i uspjehe) puna je talenata i generacija koje su imale svoj niz dominacije na svim frontovima (olimpijskim igrama, mundobasketima, svjetskim prvenstvima).

Sa zlatnim medaljama na svakom velikom prvenstvu „orlovi“ su jedini koji mogu da se pohvale sa takvim dostignućem među aktuelnim reprezentacijama „Starog kontinenta“ (ne računajući SSSR čije uspjehe Rusija nije dopisala sebi, iako je na to polagala pravo).

Na svakoj poziciji Srbija je mogla kroz istoriju da se pohvali barem jednim igračem svjetske klase.

Istorija uspjeha, pogotovo od raspada SFRJ pa do referenduma 2006. godine uopšte dobro poznata sa generacijama vrhunskih profesionalaca koji su bili uzori i na terenu i van njega.

Nakon referenduma, Srbi 2007. godine na evropsko prvenstvo šalju mlad roster, sa novim licima.

Marku Jarić i Milan Guroviću pridruženi su mladi Miloš Teodosić, Stefan Marković, Zoran Erceg, Novica Veličković...sve košarkaši koji su nastupali u domaćoj ligi i koji su imali ushpjeha u mlađim kategorijama.

Tim je povjeren igračkoj legendi Zoranu Moki Slavniću. Međutim Srbija je morala da završi prvenstvo već u grupnoj fazi sa sva tri poraza (tri tijesna poraza od Grčke, Rusije i Izraela).

Nenaviknuti na niske plasmane, a i propuštanjem Olimpijsih igara u Pekingu 2008. godine u KSS-u postavljaju jednog od najboljih trenera Evrope, čovjeka koji je udario temelje zlatnoj generaciji 90-ih Dušana Dudu Ivkovića.

Ivkovićev uticaj pokazao se odmah na idućem Evropskom prvenstvu u Poljskoj 2009. godine. Koristeći Teodosića kao glavnog organizatora igre, na centarskoj i kapitenskoj poziciji bio je Nenad Krstić, a posebnu pažnju posvetio je visokim krilima koji su imali dobar šut (Veličkoviću, Mačvanu, Bjelici).

Srbija na startu pobjeđuje prvog favorita Španiju i najavljuije dobar turnir. Nakon uzbudljivog polufinala sa Slovenijom, i pobjede nakon produžetaka u finalu je čekala ponovo Španija. „Furija“ sa raspoloženim Pau Gasolom je ipak bila prevelik zalogaj, ali i srebro je nagovjestilo bolje dane za Srbiju.

Potom je uslijedilo Svjetsko prvenstvo u Istanbulu 2010. godine.

Igrači su već napuistili domaće prvenstvo i postali ključni u velikim evropskim klubovima, a roster je osvježen sa Duškom Savanovićem i tada talentovanim Markom Kešeljem (opet igrači koji igraju na poziciji četvorke, solidnog šuta za 3 poena). Nakon što su prošli grupu kao prvi, uslijedio je pravi triler u eliminacionom dijelu.

Prvo pada Hravatska u osmini finala, sa samo poenom prednosti (Rašić namjerno maši drugo bacanje).

Zatim meč sa Španijom u četvrtfinalu koji je riješio Miloš Teodosić trojkom sa devet metara.

U polufinalu je čekala reprezentacije Turske. U Srbiji i dan danas tu utakmicu smatraju najvećom krađom na svoju štetu u istoriji Mundobasketa. Turski plej Kerem Tunčeri je očigledno bio jednom nogom u autu kad je primio loptu poslije čega je slijedilo njegovo polaganje za pobjedu Turaka od 83:82.

Nakon loših rezultata u Litvaniji 2011. godine na Evropskom, pa propuštanja OI u Londonu 2012. godine, dolazi do smjene selektora.

Savez je na kraju birao između Igora Kokoškova i Aleksandra Đorđevića.

Legendarni igrački status, neko ko je bio uzor većini generacije mladih košarkaša i ko je sjajan motivator, odredilo je upravo Đorđevića kao novog selektora Srbije.

Đorđević je donio sa sobom pregršt uspjeha, i niz od 3 srebrne medalje (po jedna sa Mundobasketa, OI u Riju i Evropskog prvenstva).

Na Mundobasketu i OI Srbija je igrala sjajne turnire ali je u finalu oba puta ubjedljivo savladana od strane SAD-a.

Poraz u finalu Mundobasketa u Španiji 2014. 128: 92 od strane SAD-a je največi poraz „orlova“ u istoriji košarkaške reprezentacije.

U Kinu Srbija ide kao jedan od glavnih favorita. Uz Grčku mnogi upravo „Orlove“ vide kao jednu od reprezentacija koja može da pomrsi račune „krnjoj“ ekipi SAD-a.

Očekivanja nacije su visoka, Đorđević ima dobar tim, koji je ipak na kraju i sam „osakaćen“ povredama igrača.

Prva zvijezda tima: Nikola Jokić

Bez ikakvog premca, igrač koji je bio u idealnoj petorci NBA lige, čovjek koji je bio u samom vrhu za glasnje za najboljeg igrača lige je ključan za igru Srbije.

Popularni „Džoker“ puni sve kolone, puca trojke, ulazi, skače, daje nerealne asistencije, vodi napade...sve to sa izgledom kao da je par kilograma u plusu.

Igrač za kojeg i sam Greg Popovič, selektor SAD kaže da ima jedan od najvećih košarkaških IQ u cijeloj ligi.

Njegov nastup je bio upitan, i zapravo jedno vrijeme se cijela situacija pretvorila u pravu ljetnju sapunicu.

Na kraju kada se stavio na raspolaganju Đorđeviću očekivanja cijele srpske javnosti naglo su skočila, i sad već svi pričaju o potencijalnom zlatu.

Prednosti Srbije:

Jedan od najboljih rostera koja je Srbija imala odavno. Po igračkom kadru vjerovatno i najtalentovaniji ikada.

Jokić ima nevjerovatnu karijeru u NBA ligi, Bogadnović igra odlično u Kingsima, zajedno sa Bjelicom, Marjanović zna da bude koristan u vremenu koje dobije, Gudurić je dobio poziv od Memfisa, nakon što ga je Obradović izbrusio u jednog od najboljih bekova Evrope.

Vasa Micić je prošle sezone bio najbolji plej Evrolige, Jović je i dalje rekorder po broju asistencija na jednom meču, a karijeru će nastaviti u superbogatom Himkiju.

Ono što je Srbiji uvijek išlo u prilog to je i atmosfera koja se pravi u nacionalnom timu. Dovoljno je samo pogledati profile na društvenim mrežama Marjanovića, Jokića i Bogdanovića i odmah bude jasno koliko se igrači prije svega dobru zabavljaju.

Mane:

Povrede su poprilično sasjekle „orlove“. Duša i srce tima Miloš Teodosić se povrijedio na pripremama.

Srbija je ostala bez Dragana Milosavljevića koji je pokidao ligamente u prijateljskom meču sa Turskom. Upitan je i nastup Vladimira Lučića koji je dobio udarac u butnu na prijateljskom meču sa Litvanijom.

Oba igrača važe za sjajne defanzivce, pa bi ovakav splet okolnosti mogao da bude baš poguban za Srbiju.

I kod prve prozivke došlo je do nekih čudnih odluka i precrtavanje igrača koji bi mogli da doprinesu reprezentaciji.

Nikola Kalinić iako je jedan od najbljih defanzivaca Evrope plaća ceh svojih intervjua, dok je odluka da sa spiska odstrani Nemanja Nedović čija brzina, eksplozivnost i lucidnost znaju često da preokrenu utakmicu i dalje nejasna mnogima,

Odluka da Jokić igra na poziciji četiri, takođe se ne smatra dobrom. Slično je probao Majk Meloun trener Nagetsa na početku Nikoline karijere, ali je brzo uvidio da se Somborac najbolje pronalazi u ulozi centra (zato je i trejdovao Jusufa Nurkića u Portland).

Ipak Đorđević ima neupitnu podršku javnosti, kao neko ko je autoritet, i čija kampanja selektora daje rezultate.

( Luka Vlaisavljević )