Vlada digla ruke od aerodroma u Beranama ili se nešto "iza brda valja"

Isključivanje aerodroma u Beranama iz koncesionog akta o Aerodromima Crne Gore još jedan je u nizu pritisaka na tu opozicionu opštinu i sjever Crne Gore, ili je uvod u neko drugu strategiju koja se “iza brda valja“.

To je ocijenio menadžer Opštine Berane, inženjer Vladimir Đaković, nakon što je u javnost dospjela informacija da Vlada u aktu koji se odnosi na davanje koncesija na aerodrome pominje beranski u svega nekoliko rečenica.

Informacija da je beranski aerodrom obuhvaćen prvom verzijom koncesionog ugovora za Aerodrome Crne Gore ulila je najprije nadu, ali je konačna verzija izazvala ogorčenje građana Berana i lokalnih vlasti, kaže Đaković.

“Vlada budućem koncesionaru nudi aerodrome Podgorica i Tivat (zajedno ili odvojeno), a za strategiju razvoja aerodroma Berane i Ulcinj imenuje budućeg koncesionara. Postavlja se pitanje kojeg od koncesionara, ukoliko isti koncesionar ne preuzme oba postojeća aerodroma. Postavlja se i pitanje koliko su Vlada i Ministarstvo saobraćaja uopšte i razmatrali aktiviranje aerodroma u Beranama i koliko je to u interesu onih koji u Podgorici kreiraju politiku razvoja sjevera Crne Gore“, rekao je Đaković za “Vijesti”.

Prema njegovim riječima, koliko Vlada i resorno Ministarstvo dobro rade svoj posao i razmišljaju o razvoju sjevera govori podatak o iseljavanju stanovnika iz svih sjevernih opština u posljednjih dvadeset godina.

“Možda je namjera da se naš aerodrom koristi u neke druge svrhe, da se zbog pritiska javnosti o tome ćuti, a da je namjena aerodroma u nadležnosti nekog drugog ministarstva, pa jasno pitamo Vladu ko je i zašto izbacio naš aerodrom iz koncesionog akta. Ovom i ovakvom strategijom onemogućava se aktivacija beranskog aerodroma u komercijalne svrhe makar u narednih dvadeset godina i onda se pitamo zašto se požurilo da se Opštini Berane oduzme pravo na upravljanje aerodromskom pistom“.

Đaković je ocijenio da bi, s obzirom na geografski položaj opštine, u interesu stanovnika Berana i okolnih gradova Crne Gore, Srbije, Albanije, pa čak i Bosne i Hercegovine bilo otvaranje beranskog aerodroma za neke linije, a naročito low-cost letove.

“Pitamo nadležno Ministarstvo zašto u strategiju nije uvrstilo da se od koncesionih prihoda jedan dio sredstava troši za razvijanje aerodroma u Beranama i Ulcinju. Da li se možda razmatrala mogućnost stavljanja beranskog aerodroma u svrhu protivpožarne zaštite Crne Gore ili aeroturizma? Da se slučajno naš aerodrom ne planira za korištenje u vojne svrhe“.

Đaković dodaje da poslije isključivanja iz koncesionog akta „možemo samo da mislimo da je Vlada digla ruke od beranskog aerodroma ili da se nešto radi ispod žita mimo znanja građana Berana i opštinskog rukovodstva“.

Kaže da su iz Opštine Berane, a u saradnji sa brojnim stručnjacima iz te oblasti, više puta kretale inicijative za razvoj beranskog aerodroma, ali osim nekoliko sastanaka nikada ništa nije riješeno.

Aero-klub još bez saglasnosti za korišćenje piste

Đaković je pitao i zašto aero-klub “Berane” ne može da dobije saglasnost za korištenje aerodromske piste više od pola godine, i objašnjava da je zbog toga onemogućena registracija tog sportskog kluba kod Ministarstva sporta.

Ističe da su na taj način spriječeni brojni ljubitelji tog sporta da koriste aerodromsku pistu.

“Zbog svega toga smatramo da se ovakvim postupanjem Ministarstva i Vlade vrši još jedan od pritisaka na Berane ili da je ovo još samo nešto o čemu se ćuti, a biće nam servirano kao svršen čin kad za to dođe vrijeme“.

Avioni ne slijeću skoro tri decenije uprkos obećanjima

Aerodrom u Beranama ne radi skoro 30 godina, a lokalne i državne vlasti su dvije decenije unazad obećavale njegovo reaktiviranje.

Beranska vazdušna luka ima dugu tradiciju. Prvi avioni tu su slijetali u vrijeme Drugog svjetskog rata. Saveznici su odatle prevozili partizanske ranjenike na liječenje u Italiju.

Tu je formiran i poznati sportski aero-klub “Berane”, iz kojeg su izlazili školovani piloti koji su kasnije letjeli širom svijeta za najpoznatije svjetske kompanije.

Pristanišna zgrada izgrađena je šezdesetih godina kada je uspostavljen redovni putnički saobraćaj. Danas je neupotrebljiva u najvećem dijelu.

Desetak godina na liniji Berane–Podgorica–Berane i Berane– Beograd– Berane, pa i za Zagreb i Ljubljanu, saobraćali su avioni “DC 3”, a u kratkom periodu i “foker”.

Vojska tadašnje SFRJ 1974. je uradila kvalitetnu pistu dužine blizu dva kilometra i širine skoro pedeset metara, koja do danas odolijeva zubu vremena.

( Tufik Softić )