Ivan donio šmek Latinske Amerike

Da se kultura i istorija jednog naroda može izučavati i kroz kulinarstvo, specijalitete raznih naroda, svjedoči i jedan od najuspješnijih mladih Budvana, Ivan Mirov Ivanović, doktorant na istoriji Latinske Amerike i Karie na Univerzitetu u španskom Ovijedu.

Ivanović je završio Fakultete političkih nauka u Beogradu, specijalizirao se za Latinsku Ameriku, a privodi kraju doktorat na istoriji u Univerzitetu u Ovijedu u glavnom gradu kneževine Asturije na sjeveru Španije. Tokom studija specijalizovao se na fakultetu u španskoj Valjadolidi, bio je punih šest godina predavač u Beogradu na sektoru za Latinsku Ameriku i Karibe, radio kao asistent u Ovijedu, a kao gostujući profesor predavao je u Austriji, Portugaliji, Mađarskoj, Ruminiji, Sloveniji...

Ipak, strast prema kulinarstvu ovom Budvaninu otvorila je vrata jednog novog svijeta. Kaže da trenutno piše knjigu koja bi bila spoj istorije Latinske Amerike i kulinarstva, u kojoj želi da predstavi razne zemlje kroz njihovu nacionalnu kuhinju.

„Kroz neke posebne recepte dočaraću istoriju zemalja Latinske Amerike. Kao zaljubljenik u recepte želim da provučem jednu lijepu istoriju kroz pitke priče, koje bi prosječanom čitaocu bila mnogo prijemčivija“, navodi u razgovoru za „Vijesti“ Ivanović.

A ukus i miris kuhinje latinoameričkih država, već sada mogu da osjete oni koji dođu u hotel „Majestic“, vlasništvo ove starobudvanske porodice, izgrađen prije par godina na samo 50 metara od Staroga grada. U kultnom bar-restoranu „Hemingvej“, u prizemlju hotela, Ivanović već sada priprema brojne specijalitete, koje su na mnogobrojnim eventima i posebnim večerama pripremanim u čast uglednim gostima koji su dolazili u Budvu, imali priliku mnogi da probaju.

„Uvrstili su u meni u „Hemingveju“ neka jela, poput „ulične latinoameričke kuhinje“, to je legendarni kubanski sendvič ili meksička kesadilja. Želja mi je, pošto imamo plan da otvaramo restoran na krovu hotela da u meniju budu mnogo „ozbiljnija“ jela latinoameričke kuhinje koja je u svijetu sve više popularnija. U Crnoj Gori ljudi slabo poznaju ovu kuhinju, eventulano meksičku kuhinju, znaju da je meso najbolje u Argentini...Bavim se istraživanjem latinoameričke kuhinje kroz istoriju, ne samo kroz recepte, nego kako je neko jelo nastalo, koja je pozadina, kako je došlo do ukrštanja namirnica. Što su preuzeli od indijanske kuhinje, koji je uticaj tog robovlasničkog perioda, što su Afrikanci donijeli iz njihove kuhinje, šta su donijele migracija naroda iz cijele Evrope, zašto argetinska kuhinja ima uticaj italijanske, zašto karipska kuhinja ima uticaj indijske ili kineske...“, ističe Ivanović.

Navodi da se latinoamerička kuhinja razlikuje od zemlje do zemlje, od predjela do predjela, jer je veliko geografsko područje.

„Imamo srednju Ameriku gdje je meksička kuhinja posebna sama po sebi, imamo centralnoameričku koja ima jaki uticaj indijanske kulture, preko Maja i Asteka. Tu je i Peru, kao gastronomska prijestonica latinoameričke kuhinje, koja ima uticaj kulture Inka, ali i japanske migracije. Imamo kuhinje Venecuele ili Kolumbije, koja takođe ima uticaj Amazanije. A opet na jugu imamo Urugvaj, Paragvaj i Argentinu gdje se kuhinja bazira na kvalitetnom mesu. Tamo su bile velike evropske migracije, zato imamo uticaje italijanske, španske, francuske, irske kuhinje. Zato ne možemo generalizvati kakva je latinoamerička kuhinja, već govorimo o velikom miješanju različitih kultura i miješanju namirnica“, pojašnjava Ivanović.

Ivanović je dugo godina istraživao Latinsku Ameriku i gotovo je cijelu prošao.

„Ona je spoj ekstremnog siromaštva sa jedne i bogatstva sa druge strane. Tako, ako se čovjek bavi Južnom Amerikom mora biti spreman da putuje sa Indijancima, da spava u onim vrećama u džunglama u Amazoniji, a opet sa druge strane treba da dočara „luksuz“ Buenos Airesa, koji ima patinu XX vijeka. Imamo jednu i drugu krajnost, nije kao u Evropi, već je Latinska Amerika spoj i kultura i nacija, ona je spoj svih pet rasa i nastala je nova-kosmička rasa ili hombre latinoamericana“, ističe Ivanović.

On se tokom istraživanja susreo i sa crnogorskom migracijom o čemu je pisao u jendom o članaka koji je objavio Institu za migracije iz Zagreba.

Navodi da su Crnogorci zadržali dosta iz kulture svojih predaka.

"Razlika je u tom što je naše stanovništvo koje se tamo doselilo krajem 19. i početkom 20. vijeka bilo jako siromašno. Tako da se neka ta naša kuhinja priprema za slave, Božić, nije se zadržala kao neka svakodnevna kuhinja. Zadržali su običaje, kada su u pitanju slavlja ili sahrane, ali su nastavili da žive u skladu sa običajima ove latinoameričke države“, zaključuje Ivanović.

( Vuk Lajović )