I svakodnevno vikanje je nasilje
Nasilje kroz parnerske odnose je, prema riječima psihološkinje Damire Murić, najčešći oblik nasilja. I muškarci i žene mogu biti nasilnici ali, kaže ona, statistika pokazuje da su žene češće žrtve
I svakodnevno vikanje na nekoga, galama, sakrivanje ili izbacivanje stvari... svaki sličan odnos koji traje, koji se ne rješava i narušava odnose u porodici, poslu, utiče na mentalno zdravlje pojedinca, razlog je za prijavu nasilja.
To je, pored ostalog, poruka psihijatara i kliničkih psihologa Kliničkog centra i Doma zdravlja Podgorica, koji su povodom 25. novembra Dana borbe protiv nasilja nad ženama, juče u KC građanima i kolegama objašnjavali važnost prepoznavanja i sprečavanja bilo kojeg vida nasilja.
Direktorica Klinike za psihijatriju Aleksandra Ražnatović kazala je da se ona i njene kolege u praksi sve češće sreću sa ženama koje dolaze zbog nasilja, te da se kao direktna posljedica nasilja kod njih razvija - i depresija.
Nasilje kroz parnerske odnose je, prema riječima psihološkinje Damire Murić, najčešći oblik nasilja. I muškarci i žene mogu biti nasilnici ali, kaže ona, statistika pokazuje da su žene češće žrtve.
“O nasilju se danas još ćuti i ostaje sakriveno”, kaže Ljiljana Vučeljić, psihijatrica Centra za mentalno zdravlje i dodaje da u tom krugu najviše pate žene.
U Centru za mentalno zdravlje, podsjetila je ona, osim usluga za pacijente koji su pretprjeli nasilje i imaju psihičke smetnje, rade i psihosocijalni tretman nasilnika, kojima je ta mjera izrečena kao obavezan vid liječenja.
Žrtve nasilja, saglasne su sagovornice, ne trpe samo fizičko, već i ekonomsko, te druge vrste nasilja, a nekad nisu u stanju da to stanje prepoznaju i prijave ga. Kao problem u rješavanju slučajeva nasilja, navode to što žene često odustaju, jer se plaše osvete, ekonomski su zavisne, plaše se ili stide toga što su žrtve nasilja, a često ne vjeruju i u institucije.
“Isto se dešava i sa svjedocima nasilja, koji zbog toga često ne prijavljuju nasilje čiji su svjedoci”, rekla je psihološkinja Milena Raspopović.
Dan borbe protiv nasilja nad ženama obilježen je i u Institutu za javno zdravlje. Specijalista sudske medicine Nemanja Radojević kazao je da je “u Crnoj Gori u posljednih 15 godina ostvaren veliki napredak u pravnom i krivičnom procesuiranju predmeta koji se odnose na nasilje prema ženama”. Izrazito patrijarhalni odnosi, smatra on, jedan su od elemenata koji učestalost porodičnog nasilja i dalje drže na visokom nivou.
Vilnerina Ramčilović iz IJZ kazala je da je medicinska dokumentacija veoma važna u sudskim procesima za dokazivanje nasilja. Direktorica SOS telefona u Podgorici Biljana Zeković poručila je da je izuzetno važno da zdravstveni radnici budu senzibilisani, obučeni, steknu iskustva i znanja da prepozaju nasilje. Dosadašnja praksa, kako je rekla, pokazala je da su sudski predmeti koji se odnose na nasilje nad ženama teško dokazivi, zbog nedostatka materijalnih dokaza.
Žrtve nasilja mogu da se obrate na više adresa – psihijatru, socijalnoj službi, policiji, izabranom doktoru opšte prakse... Krajem maja, ministarstva rada i socijalnog staranja i unutrašnjih poslova predstavili su softversko rješenje, koje bi, kako je tada saopšteno, trebalo da omogući “efikasno i pravovremeno postupanje, sprovođenje i praćenje postupaka”. Nisu poznati i prvi konkretni rezultati tog rješenja.
( Damira Kalač )