Đuranović: Svaka slika nosi drugačiji zvuk

Transformišući unutrašnji svijet prizora održavam kontrolu, u procesu slikanja, nastojim da uspostavim harmoniju koja vibrira kroz nanose boje, koje ispunjavaju imaginarni prostor, počinje razgovor za “Vijesti” slikarka Natalija Đuranović čija je izložba “Gea” otvorena u Podgorici krajem protekle sedmice.

U novom galerijskom prostoru Moderne galerije izloženo je 26 radova rađenih tehnikom ulja na platnu, a koji su nastajali tokom posljednje tri godine i dostupni su posjetiocima do sedmog marta.

“Naziv ‘Gea’ ima u mom slikarstvu simboličko i sveobuhvatno značenje i ‘Gea’ rezonira sa mojim ciklusom. ‘Gea’ je povezana i sa simbolikom mora i zemlje. Potreban mi je vizuelni doživljaj, informacija, sjećanja, iskustvo, san. Svaka slika nosi drugačiju teksturu - strukturu, i u drugačijem kadru - prozoru novog svijeta koji naglašavaju harmoniju i ravnotežu prizora”, kaže Đuranović.

Posebnost boja i način na koji ih Đuranović bira i premješta na platno prepoznatljivost su njenog Vašeg izraza, a kako to primećuje istoričarka umjetnosti Petrica Duletić, “umjetnica misli i osjeća bojom”.

“Doživljaj boje na njenim slikama je zgusnut i gotovo fizički opipljiv. Za nju je boja živa materija koja pulsira u njenim mislima i oslobađa se u izražavanju emocija... Gledajući slike Natalije Đuranović prihvatamo spoznaju da prostor oko nas vibrira u više dimenzija ulazeći u fantastičan svijet misterija beskonačnog svemira”, navodi Duletić.

Na pitanje gdje njene boje vode posmatrača, ona odgovara da je slikanje “u tehničkom i tehnološkom smislu ‘aktiviranje supstance’ što se zove boja”.

“No, pored te banalne činjenice, umjetnička slika posjeduje kosmičku dimenziju neizmjernosti i trajanja. Put od ‘aktiviranja’ supstance do umjetničke slike, kao ‘nove realnosti’ neizvjestan je. Slika rezonira sa posmatračem koji komunikacijom sa memorijom slike usvaja i podiže frekvenciju, što je slika ubjedljivija i sugestivnija, ostvaruje se harmoničnost koja vibrira sa planetarnom frekvencijom, vizualizacija slike je doživljena kao niz kadrova metaforičkih interpretacija mog slikarskog izraza sublimiranog u cjelini slike, kroz svjetlost. Svjetlost (unutrašnja esencija) markira različite entitete u savršenom miru i skladu, harmoniji tonova i akorda u vječnoj dinamici fluida".

Đuranović ističe da je prilikom stvaranja vizuelni doživljaj kreirao atmosferu na njenim slikama koja često vodi posmatrača na neka mistična i nerealna mjesta.

“U mom slikarskom instrumentarijumu impulsi koji su me vodili u kreiranju atmosfere prizora ili prostora su stvarali različite scene - izbalansirane, začaranih dimenzija, pojedinih dijelova slike u vibrirajućem sloju, osjećaju tajanstvenog, nestvarnog, uvodeći posmatrača u mirnu tačku kontemplacije. Mislim da je ovaj ciklus nešto prilično novo, iako je sve logičan nastavak ranijeg... U procesu slikanja vizuelni doživljaj mi je kreirao atmosferu, svaka slika nosi drugačiji zvuk - osjećanje. Vizije, snovi, individualna sjećanja, iskustvo - unutrašnji doživljaj stvarnosti utiču na kolorističke varijacije, konstelaciju predstava na slikama, vibriranje koje se emituje kroz unutrašnju akustiku. Svaka slika ima drugačiju teksturu, obojenje, kadar, simboličku projekciju”, kaže ona za “Vijesti”.

Ona u slici i slikanju vidi novu realnost, a dok radi prepušta se kreativnom i stvaralačkom zanosu.

“Zaokuplja me autonomnost slike kao nove realnosti i spontanost u radu i prepuštanju slici da me vodi i upućuje u kreativno, kao nužnost za realizovano djelo kao individualni proizvod koji traži sopstveno značenje. Slika je naše unutašnje iskustvo koje podiže frekvenciju sa simbolima naših unutrašnjih čula u lavirintu čudesnih slika. Niz slika druge realnosti je uvijek u vezi sa realnim svijetom današnjice i tu postoji korelacija, samim tim veza sa posmatračem je simultano ostvarena”, ističe Đurnović.

Ona dodaje da sinhronizacija sa slikom i njenom porukom predstavlja duhovno uzdizanje.

“Umjetnička slika kao virtuelna stvarnost me kontinuirano i beskonačno zaokuplja. Sinhronizovati se sa slikom i njenom porukom je duhovno uzdizanje. Slika se u procesu slikanja otima autoru i izmiče kontroli tražeći sopstveno značenje. Likovno djelo kroz lični doživljaj nudi više nivoa iščitavanja, što je slika sugestivnija, manje doživljavamo ‘realnost’; uspostavlja komunikaciju sa posmatračem na neposredan način kada u cjelosti djeluje dobro. Samim djelom slikar - autor je ostavio utisak u pozitivnom smislu. U konstelaciji na slikama intuitivno se prepuštam igri, u vizualizaciji, kao nizu kadrova mog slikarskog svijeta simbola, sublimiranog u cjelini slike kroz svjetlost se prozori - kadrovi iz novog svijeta akcentuju naglašavajući harmoniju i ravnotežu prizora u saglasju četiri osnovna elementa: vode, vatre, zemlje, vazduha”, zaključuje Đuranović.

Umjetnost treba da služi idejama

Petrica Duletić primjećuje i da stvaralački svijet Natalije Đuranović sadrži mnogo sakrivenih simbola. “U ovim nadrealnim prostorima mistične tišine, između čudnovatih biljaka, stvorenja i eteričnih figura koje lebde, vilinih konjica, očiju, paukova, ptica i elipsoidnih oblika, posmatrač biva povučen prema lavirintima uma i dubinama nesvjesnog. Ovaj savremeni maniristički izraz u sintezi sa simbolističkim, govori o svijesti, mišljenju i znanju o transcendentalnom i uvjerenju da umjetnost treba da služi idejama”, zaključuje ona. Natalija Đuranović završila je Školu primijenjenih umjetnosti u Sarajevu (1992) i slikarstvo na Fakultetu likovnih umjetnosti u Cetinju, klasa profesora Nikole Gvozdenovića, 1997. godine, a magistrirala 2005. u klasi profesora Branislava Sekulića. Dobitnica je više stručnih priznanja i nagrada, a prošlogodišnja je dobitnica nagrade „Milunović, Stijović, Lubarda“ Udruženja likovnih umjetnika Crne Gore.

( Jelena Kontić )