Možeš li, Ljoro?

Predsjednik ulcinjske Opštine, Ljoro Nrekić, za sebe često kaže da je otvoren i transparentan čovjek i političar. I ja mu vjerujem iz iskustva, mada priznajem da je to danas zbilja stresan izazov za novinarsku struku - pitaš ga šta hoćeš, a on ti odgovori na sva pitanja, jasno i glasno. Pitaš ga za par ugovora za koje sumnjaš da se radi o mogućem partijskom zapošljavanju, a on ti prizna da ih ima 90. Pitaš ga zašto je Opština često u blokadi, on ti kaže da već 30 godina nijedan opštinski pravni zastupnik, iako na jaslima građana, iskreno ne zastupa njihove interese. Pitaš ga o odnosima u vladajućoj koaliciji, veli da neki ne vole što je baš on na toj funkciji...

Šta ćeš sad, crni Radovane, što bi rek’o legendarni Manda, ko te ćero da se kačiš tamo đe ne treba i da bez vize čačkaš po rajskim vrtovima gospodara tvoje sudbine. Ono što je uslijedilo nakon objavljenog teksta, manje je važno - ekspresna reakcija tužilaštva, saslušanje u policiji, mučni demanti po drugim medijima i portalima u režiji nevještih, medijsko-partijskih spin majstora, nijesu pomutili perfektan profil političara kakav je danas potreban Crnoj Gori, a posebno Ulcinju. Neprimjereni komentari na društvenim mrežama, osobeni su znak kancerogenog sistema u kome je normalnost paradigma neprihvatljivog i suludog. Zar Francuska skoro nije usvojila zakon o moralnosti političkog života kojim onom političaru koji zaposli člana familije slijedi do tri godine zatvora? U ovom trenutku, zbog toga, deplasirano je razmišljati o kapacitetima Spuža...

O partijskom zapošljavanju u Crnoj Gori i Ulcinju zna i lokalno stanovništvo sa Anda i Nepala, pa Nrekić nije rekao ništa što i ovaj narod već ne zna. Zbog iskrene izjave, Nrekić je dobio packe iz centrale, ali i od vjernih saboraca koji jedva čekaju da mu vide leđa. Uzgred, Makijaveli kaže da vladalac koji nema povjerljive i odane saradnike, sve i da je genije, teško može da vlada. No, čvrsto vjerujem da sve to Nrekića neće pokolebati da nastavi trnovitim putem istine za dobro svih građana Ulcinja. I jedan stari filozof kazao je da način postojanja pravičnosti leži u tome da radiš svoj posao a ne tuđi, za koji nijesi sposoban. Nrekić je, govoreći o anomalijama u Opštini i neiskrenoj koaliciji, ovog puta radio svoj posao, onako kako i priliči predsjedniku svih građana. Zato očekujem da će vrlo brzo iznijeti više detalja o partijskom zapošljavanju u Ulcinju i objelodaniti na koji se način to radi, po principu jedan vaš-jedan naš, dva za jedan ili jedan za četiri, po već prevaziđenoj jednačini Jelića.

Vjerujem da će saopštiti i imena svih zastupnika opštinske imovine koji nijesu ili još uvijek ne rade iskreno svoj posao. To mu je sada obaveza, jer čovjek je gospodar riječi samo dok je ne izgovori. Ubijeđen sam da će Ljoro vrlo brzo skinuti i te okove i progovoriti bez obzira na to što među tim simpatičnim likovima unazad 30 godina, ima i pripadnika njegove partije. Jer ko se više sjeća komaraca koji su početkom devedestih prošlog vijeka napali cijeli Balkan a Ulcinj platio zaprašivanje od milion i kusur eura? Ili čuvenog rožajskog advokata koji je u skladu sa moćnom pravnom sintagmom da žalba ne odlaže izvršenje rješenja, opustošio gradsku kasu za više stotina hiljada eura, ali zastupnici sada ne mogu da ga nađu da vrati pare po pravosnažnoj presudi. Pa sve nedavno do Kneževićevog Rekreatursa, koji je ojadio Opštinu, uzevši joj više od šest miliona eura za rušenje montažnih kućica u Štoju, koje nije naredio Ulcinj već tadašnji Titograd. Nrekić bi morao i da objasni zašto je u tim sporovima, pored toliko vrsnih zastupnika, Opština angažovala ni malo jeftine advokate iz Podgorice.

Posljednji je trenutak da se Ljoro, i po cijenu novih neugodnih poziva iz centrale i od vjernih saboraca, izdigne iznad uskopartijskih interesa i građanima javno kaže zašto kupci ne grade nove hotele Galeb i Lido. Javnost ima pravo da zna - Ulcinjanima je dosta ministara koji bolje kriju istinu nego što ćute i propalih strateških investitora, kojima je jedini posao da traže rupe po zakonima i tuđim džepovima; je li grad prodao Borovu šumu Vladi ili je predao, i ko sad kome tu i kako duguje ako uzete pare još nijesu stigle do Rekreatursa; šta je sa više decenija starom incijativom da Javno preduzeće za upravljanje morskim dobrom na teritoriji Ulcinja uđe u zakonite gabarite; koji su to centri moći koji gospodare gradom i ko je od njih sve u sprezi sa građevinskom mafijom koja bi da betonira i maslinjake; ko sve od visokih opštinskih činovnika na svoje ili tuđe ime, od te iste Opštine zakupljuje najatraktivnije lokalitete na Pristanu i Starom gradu i nezakonito se bogati na uštrb drugih građana... Mnogo je pitanja koja čekaju još jedan bljesak prvog čovjeka grada, trenutak kada će njegov gen istine ponovo probiti auru zatrovanu partijskim direktivama, obmanama i beznađem...

Ali partijsko zapošljavanje i tričavih 40-50 hiljada eura, koliko građane košta ta više nego simpatična pojava, ipak nije dovelo Ulcinj do toga da bude najsiromašnija primorska opština sa jednom od najmanjih prosječnih zarada u državi. Trpanje problema pod tepih nije rješenje, jer je malen ulcinjski sag. Ljoro bi to morao da zna. Zato on više nema alibi o zatečenom stanju kada je zasjeo u prvu fotelju grada. Na vlasti je skoro dvije godine i ako nema kontrolu, vrijeme je da ode. Vlast bez empatije sa viškom egoizma i narcisa, kao što je ova ulcinjska danas, loša je vlast.

Havel je u eseju „Politika i svijest“ sada već daleke 1984. napisao:

„Ja sam za jednu ‘antipolitičku politku’, što znači za politiku koja nema karakter manipulacije i tehnologije vlasti, ili kibernetički pravac, odnosno umjetnost prilagođavanja, manevrisanja i intrige. Ja sam za politiku koja predstavlja život pun smisla, koja štiti život i služi životu, za jednu politiku koja ima karakter primijenjenog morala, koja se stavlja u službu istine i koja stavlja pečat na ljudsku pažnju prema drugima. Ovo je oblik politike koji u ovom našem svijetu nije nimalo praktičan i veoma teško ga je primjenjivati u svakodnevnom životu. Ipak, ja ne znam za neku drugu alternativu“.

Možeš li, Ljoro?

( Samir Adrović )