Ulcinj diže spomenik žrtvama zemljotresa 1979.

Sadete i Nazmi imali su po dvije godine, Naser tri a Slobodanka tek četiri. Na pragu života, za samo 20 sekundi, dječji osmijesi i snovi zauvijek će nestati u ruševinama. Bilo je nedjeljno jutro, 15. april 1979. godine, kada je razoran zemljotres pogodio Crnogorsko primorje...

To su četiri od ukupno trideset žrtava katastrofalnog zemljotresa u Ulcinju, čija imena će se uskoro naći na spomeniku blizu Kaceme, ispod Starog grada.

Ulcinjska Skupština je shodno Programu podizanja spomenika za 2020. pokrenula aktivnosti na izgradnji i postavljanju spomenika svim žrtvama zemljotresa iz 1979. U saradnji sa administrativnim organima, sakupljeni su podaci o nastradilim.

“Molimo sve građane, da ukoliko posjeduju više informacija da se jave Skupštini opštine Ulcinj na tel. 030 412 456, e-mailom na adresu parlament@ul-gov.me ili poštom na adresu Skupština opštine Ulcinj, Bul. Gjergj Kastrioti Skenderbeu bb, 85360 Ulcinj“, stoji u apelu SO.

Skupština je do sada, uz pomoć arhivske građe i provjerom matičnih knjiga MUP-a, došla do tačnih podataka o sljedećim žrtvama zemljotresa: Jusuf Ahmet Elezaga (1912 - Stari grad), Xhemal Idrizaga (1929 - 50, Stari grad), Feriha Nimanbegu (1935 - Stari grad), Agron Goga (1966 - Stari grad), June Uruçi (1905 - Stari grad), Fatime Shurdha (1892 - Stari grad), Rabie Kurti (1948 - Klezna), Adem Kurti (1974 - Klezna), Rexhep Kurti (1974 - Klezna), Sadete Kurti (1977 - Klezna), Naser Kurti (1976 - Klezna), Pal Nrekić (1966 - Klezna), Haxhi Sellaj (1885 - Brajša), Ramazan Kasneci (1967 - Brajša), Nurije Ibroçi (1929 - Kaliman), Prena Dugagjin (1916 - Reč), Lulë Llukiq (1921 - Salč), Rabie Ardoliq (1919 - Zoganje), Nazmi Ardoliq (1977 - Zoganje), Slobodanka Radovanović (1975 - Zoganje), Zorka Vučević (1922 - Zoganje), Mark Llukiq (1912 - Kolomza), Angja Nilloviq (1905 - Kolomza), Gjon Pepgjonoviq (1897 - Pistula) i Veliša Sekulić (1904 - Ulcinj).

Uvidom u akt “Zakoni i druga dokumenta Skupštine SR Crne Gore doneseni u vezi sa situacijom poslije zemljotresa u Crnoj Gori” izdate od Skupštine SR Crne Gore 1979. godine, dodata su i imena Leka Rudović - Donji Štoj, Huso Slaković - Međuriječ, Milica Kovačević - Titograd, Refije Zagoviq - Kravari, Danica Jovović - Ulcinj i Xhevahire Kraja iz Gornjih Rastiša.

Predsjednik SO Ulcinj Ilir Čapuni kazao je da na kraju tabele sa 30 imena stoji da postoje još dvije žrtve koje nijesu identifikovane.

"Jedna od tih žrtava može biti da je Fatime Shurdha, koju je zemljotres zadesio i povrijedio u Starom gradu, a preminula je desetak dana kasnije u Prištini. U toku su daljnje provjere novih saznanja po matičnim knjigama, a Predlog odluke o podizanju spomenika je poslat Ministarstvu kulture na saglasnost“, kazao je Čapuni “Vijestima”.

Naveo je da SO ima i idejno rješenje spomenika, na kome će biti postavljena ploča sa imenima poginulih građana.

“Svojim dizajnom, spomenik će simbolizovati razornu moć zemljotresa, značaj solidarnosti i snagu Ulcinja da izdrži ovakve nedaće“, kazao je Čapuni.

Izvještaj za novine slali helikopterom

Razorni zemljotres stigao je sedam dana nakon što je slabiji najavio da se zemlja zaljuljala, a novinari od toga napravili “malo čudo“, zapisao je u “Ulcinjskim skicama” dugogodišnji ulcinjski novinar i publicista Aleksandar Janinović. Tadašnja Pobjeda 14. aprila objavila je tekst “Mobe oporavljaju kuće“.

“Već narednog dana, nije bilo moguće poslati izvještaj. Zemljotres je pokidao električne i telefonske instalacije...Vezu sa urednikom uspostavili smo preko helikoptera... Odavde smo poslali nezavršen izvještaj jer helikopter nije mogao da čeka“, prisjetio se Janinović zemljotresa u kom je duž Crnogorskog primorja stradalo oko 100 osoba, dok je na hiljade bilo povrijeđeno. Janinović je naglasio i solidarnost svih građana i republike bivše Jugoslavije.

“Nije Crna Gora prvi put u crno zavijena. I od ljudi i od slijepih sila prirode. Iako nikada neće moći da namiri ljudske žrtve, crnogorski čovjek ni ovog puta nije priznao poraz. Tim prije što Crnogorci i Albanci i Muslimani i svi oni koji žive na ovom tlu znaju da nijesu i da nikada neće biti sami“, prenio je Janinović riječi književnika Sretena Asanovića iz uvodnika Pobjede.

( Samir Adrović )