Iskrcavanje evropske titule u njemačku luku
Velike fudbalske ekipe - HSV iz Hamburga se 1983. godine popeo na krov Evrope. Legendarnu generaciju sa klupe je predvodio Ernst Hapel, prve violine na terenu bili su Feliks Magat i Horst Hrubeš
Najveći grad na sjeveru Njemačke, druga po veličini luka u Evropi, grad sa najviše mostova na Starom kontinentu i metropola odakle su se Bitlsi vinuli ka muzičkom Olimpu podarila je šampiona Evrope u fudbalu 1983. godine. Riječ je o Hamburgu i prvom njemačkom timu poslije minhenskog Bajerna sa titulom Kupa evropskih šampiona (KEŠ).
Zlatno doba počelo je 1981. godine kada je majstor za biznis i tadašnji generalni direktor, Ginter Necer povukao istorijski potez - za trenera je postavio austrijskog vuka, Ernsta Hapela.
Opsesija svih u klubu bio je trofej KEŠ-a. Najbolji njemački klub, minhenski Bajern imao je tri pehara, HSV jedno finale, izgubljeno od Notingem foresta godinu prije dolaska čuvenog stručnjaka, pred kojim je postavljen jedan zadatak - odvesti ekipu na vrh Evrope.
Hapelova produžena ruka na terenu bio je Feliks Magat. Sjajni vezista znao je kako se osvajaju pehari. Postigao je gol u finalu Kupa pobjednika kupova 1977. protiv Anderlehta i bio najzaslužniji za prvi evropski trofej “dinosaurusa” u klupskoj istoriji. Zajedno sa Kevinom Kigenom i Horstom Hrubešom 1979. donio je klubu bundesligaški pehar prvi put poslije 19 godina i ere Uvea Zelera. Kigen je tokom boravka u Njemačkoj dva puta osvojio Zlatnu loptu - 1978. i 1979. Otišao je poslije finala sa Forestom, prije Hapelovog dolaska, dok su Magat i Hrubeš nastavili putem na čijem kraju je stajao pehar KEŠ-a.
Usputne stanice do titule evropskog šampiona bile su dvije bundesligaške “salatare“ osvojene 1982. i 1983. I danas se pamti rekord generacije - od 16. januara 1982. do 29. januara 1983. odigrali su 36 ligaških mečeva i nijedan nijesu izgubili. Nova sila je rođena...
Dokazani na domaćem terenu, “dinosaurusi“ su snagu morali da pokažu i u Evropi. U prvom kolu KEŠ-a eliminisali su Dinamo iz Berlina, tadašnje Istočne Njemačke, zatim Olimpijakos, Dinamo Kijev i Real Sosijedad. U meču za trofej čekao ih je Juventus.
U prvoj postavi “stare dame“ u atinskom finalu bilo je šest svjetskih prvaka i dva superstara. Zof, Širea, Đentile, Kabrini, Tardeli i Rosi godinu ranije osvojili su Mundijal u Španiji. Torinski drim-tim zaokružili su Mišel Platini i Zbignjev Bonjek. Trener je bio Đovani Trapatoni.
Okosnicu njemačke ekipe činili su Manfred Kalc, Ditmar Jakobs, Volfgang Rolf, Jirgen Milevski, Lars Bastrup, Magat i Hrubeš. Meč je rješio Feliks Magat snažnim udarcem sa ivice šesnaesterca u osmom minutu, a Hapel postao prvi stručnjak koji je sa dva različita tima osvojio KEŠ. Prvi evropski kup uzeo je sa Fejnordom 1970.
Dupla kruna osvojena te sezone bila je posljednji šampionski ples na sjeveru Njemačke. Iskusni stručnjak ostao je još četiri godine, u posljednjoj sezoni 1987. uzeo Kup i otišao u Austriju. U četiri države osvojio je titulu prvaka. Sa Hamburgerom je bio najbolji u Njemačkoj, Fejnordom u Holandiji, Klub Brižom u Belgiji i Tirolom u Austriji. To je pošlo za rukom još Tomislavu Iviću, Žozeu Murinju i Trapatoniju.
Njegovim odlaskom klub se vratio u prosječnost. Nikada više nije osvojio veliki trofej, a izlasci u Evropu bili su rjetkost. HSV je Iz Bundeslige prvi put ispao prije dvije godine, a sat koji je otkucavao vrijeme provedeno u eliti prestao je da kuca.
( Savo Njunjić )