Oni su najveći gubitnici u svijetu fudbala: Rođeni da budu drugi

Jedna izjava Paola Maldinija, legende sa 25 trofeja pored svog imena tokom igračke karijere, u kojoj je sebe proglasio gubitnikom, samo je na trenutak bacila sjenku na najveće luzere svjetskog fudbala.

- Najveći sam gubitnik u istoriji! Zašto? Zato što sam, pored svega što sam osvojio, izgubio tri finala Lige šampiona, finale Mundijala, finale Eura i Superkupa Evrope, kao i polufinale Mundijala - rekao je Maldini.

A ako je Maldini gubitnik - šta su onda Ektor Kuper ili Mihael Balak? ARGENTINSKO PROKLETSTVO

Havijer Maskerano je legenda Barselone, s kojom je osvojio 19 trofeja. Od toga pet u Primeri, ima i dva pehara u Ligi šampiona. Teško da je mogao bolje u klupskoj karijeri, ali u reprezentativnoj je prolio mnogo suza. Istina, ima dva olimpijska zlata, mada mnogo više pamti poraze.

Izgubio je u karijeri 11 finala (jedno više od Lionela Mesija), od čega pet sa „gaućosima”. Poražen je u duelu za titulu prvaka svijeta 2014, a gubio je i mečeve za trofej u Kupu Amerike - 2004, 2007, 2015. i 2016.

Niko nikada nije izgubio više finalnih utakmica u Ligi šampiona od Patrisa Evre. Čak četiri puta Francuz je bio na 90 minuta od najvećeg klupskog pehara.

Niz je počeo 2004. kada je s Monakom poražen od Porta, kasnije je dva puta gubio finale od Barselone u dresu Mančester junajteda (2009. i 2011), kao i 2015. sa Juventusom kada su takođe bolji bili Katalonci. Da Ligu šampiona pamti i po dobrom pobrinuo se u sezoni 2007/08. kada je Junajted pokorio Stari kontinent pobjedom nad Čelsijem u finalu u Moskvi. Nije imao sreće ni sa reprezentacijom, s kojom je 2016. na domaćem tlu izgubio finale Eura protiv Portugala.

Još jedan fudbaler koji je osvojio mnogo, ali istovremeno propustio još mnogo šansi je Arjen Roben. Holandski majstor je u karijeri pao u šest finala - pet sa Bajernom (dva u Ligi šampiona, tri u njemačkom Superkupu), kao i u dresu nacionalnog tima 2010. na Svjetskom prvenstvu kada je od „lala” bolja bila Španija.

Osvojio je skoro 30 pehara u klupskoj karijeri, a najvažniji je u Ligi šampiona 2013. Tada je na „Vembliju” i postigao pobjedonosni gol u finalu protiv Borusije. NJEMAC KOJI JE ROĐEN DA BUDE DRUGI

Ne postoji Njemac koji je imao manje sreće u karijeri od Mihaela Balaka. Može da se pohvali sa 13 trofeja sa Kajzerslauternom, Bajernom i Čelsijem, ali ostao je upamćen po tome da mu je uvijek falio posljednji korak ka najvećim ciljevima.

Prije 18 godina je sa Bajerom iz Leverkuzena u posljednjih desetak dana sezone izgubio sve - i titulu u Bundesligi (koju je osvojila Borusija) i Kup Njemačke (trofej je osvojio Šalke) i Ligu šampiona kada je u finalu u Glazgovu slavio Real Madrid. Ni tu nije bio kraj za Balaka, jer je njegova Njemačka nekoliko mjeseci kasnije te 2002. poražena od Brazila u finalu Mundijala u Južnoj Koreji. Balak je, istina, preskočio finale zbog suspenzije...

Ukleta je za Balaka bila i 2008. godina u kojoj je izgubio još dva finala - prvo u Ligi šampiona sa Čelsijem, a onda i sa Njemačkom na Evropskom prvenstvu. FINALA KOBNA ZA ITALIJANSKE GIGANTE

Karijera Đanluiđija Bufona neće biti potpuna ako ne osvoji - Ligu šampiona. Sve ostalo je odavno arhivirao, ima ukupno 23 pehara, a ovaj u evropskoj eliti mu je izmicao tri puta u dresu Juventusa - 2003, 2015. i 2017.

Tri puta je finala gubio i Alesandro del Pjero, takođe s Juveom (1997, 1998, 2003), s tim što je „pinturikio” Ligu šampiona osvojio makar jednom - 1996. I Del Pjero i Bufon su bili dio italijanske selekcije koja je 2006. postala prvak svijeta u Njemačkoj. I MATEUS JE MOGAO BOLJE

Lotar Mateus - velikan u pravom smislu te riječi, čovjek koji je osvojio skoro sve, ali i sportski podnosio brojne poraze. Pet puta je nastupao na mundijalima sa Njemačkom, a jedinu titulu je osvojio 1990. I to nakon što je gubio finala 1982. od Italije i 1986. od Maradonine Argentine.

Sa Bajernom je dva puta stigao do finala Kupa/Lige šampiona - tugovao je nakon njih. Prvi put 1987. kada je bolji bio Porto, a onda i 1999. pred sam kraj karijere (imao je 38 godina) u epskom okršaju sa Mančester junajtedom na „Nou kampu”.

Dok je nosio dres Borusije iz Menhengladbaha izgubio je u meču za trofej u Kupu Uefa od Ajntrahta, ali je to jedino evropsko takmičenje koje je osvajao. Uradio je to dva puta - 1991. sa Interom i 1996. sa Bavarcima. JEDINI TRENER U IZBORU

Lista gubitnika u evropskom fudbalu je nezamisliva bez jedinog trenera na njoj - Ektora Kupera, nekadašnjeg šefa Majorke, Valensije i Intera.

Argentinac je prije dvadeset i kusur godina bio jedan od priznatijih trenera u evropskom fudbalu, ali finala su rekla svoje. Kuper je 1998. sa Majorkom osvojio Superkup Španije, godinu kasnije isti trofej i sa Valensijom, tada se i činilo da je stručnjak za velike domete.

Porazi u finalima Kupa kralja i Kupa pobjednika kupova na kraju devedesetih bili su najava borbe za trofej u Ligi šampiona - 2000. je Valensija s Kuperom izgubila od Real Madrida, a godinu kasnije je bolji bio Bajern nakon penala.

Kuper se potom oprobao u Interu, a da mu sreća nije naklonjena postalo je jasno odmah, već u maju 2002. kada je u posljednjem kolu Serije A porazom od Lacija u Rimu izgubio Skudeto... Pamtiće se da je poražen i u finalu Kupa Grčke sa Arisom 2010, te 2017. kao selektor Egipta, kada mu je titulu prvaka Afrike „oteo” Kamerun.

( Admir Haverić )