SDT o nalazu Radovićeve: Vještakinja je štitila Mugošu?

Nalaz vještakinje Sanje Radović u sudskom predmetu protiv Miomira Mugoše, ukazuje na njenu totalnu pristrasnost, nekompetentnost i neprofesionalnost.

To, između ostalog, piše u izvještaju Specijalnog državnog tužilaštva, nakon stručne analize nalaza Radovićeve, u koji su Vijesti imale uvid.

Izvještaj je rađen u predmetu pred podgoričkim Višim sudom protiv bivšeg gradonačelnika Podgorice, koji se tereti da je prodajom opštinske zemlje kompaniji “Carine” za 165 eura po kvadratu - oštetio lokalni budžet.

Vještaci građevinske i ekonomsko-finansijske struke Vukašin Đuričković i Milenko Popović, u svojim nalazima ranije su konstatovali da je takvom prodajom zemljišta površine 8.047 i 7.158 metara, Mugoša kasu Glavnog grada “zakinuo” za 6.723.194,85 eura.

Nakon toga, sudska vještakinja građevinske struke, procjeniteljka Sanja Radović sačinila je nalaz prezentovan u sudu - u kojem je napisala da vrijednost dviju parcela gradsko-građevinskog zemljišta u servisno-skladišnoj zoni na Starom aerodromu u Podgorici po metru kvadratnom iznosi 246 eura, odnosno 167 eura.

Time je okrivljeni praktično aboliran.

Analiza

U izvještaju tužilaštva, navodi se da je vještakinja Radović u sudu 28. maja izjavila da je diplomirani inženjer građevinske struke - konstrutivni smjer, zbog čega, tvrde, nije bila kvalifikovana da vještači u ovom predmetu:

“S obzirom na to da su diplomirani inženjeri arhitekture jedini kvalifikovani da se bave građevinsko-urbanističkim projektovanjem i kompletnim objektima visokogradnje u okviru oblasti građevinarstva, a što je i predmet vještačenja, za razliku od građevinskih vještaka - konstruktivnog smjera, koji su kvalifikovani za oblast konstrukcije (statičkih proračuna kod objekata visokogradnje) i za objekte niskogradnje: puteve, nasipe, tunele, mostove, itd. ali ne i za poslove urbanizma i za objekte visokogradnje, za koje su kvalifikovani diplomirani inžinjeri arhitekture, zbog čega prigovaram nalazu u cijelini, jer je sačinjen od nekvalifikovanog vještaka suprotno činjeničnom stanju i pravilima struke i nauke, a samim tim i dobijenom zadatku”, piše u dokumentu Specijalnog tužilaštva.

Navodi se da je istoga dana vještakinja kazala da je u tom predmetu veoma bitno poznavanje konstrukcije objekta, tehnologije gradnje, organizacije gradilišta...

“Kojom izjavom je potvrdila svoju nekompetentnost, neistinito prikazala činjenično stanje i postupila suprotno etičkom kodeksu sudskih vještaka, jer joj nije bio zadatak da utvrđuje konstrukciju objekata (koji nijesu bili izgrađeni, već samo DUP-om predviđena namjena i gabariti objekata), niti da se bavi tehnologojim gradnje, organizacijom gradnje, organizacijom gradilišta i slično, niti se u datom nalazu navedenim radnjama bavila”.

Konstatuju da je vještakinja postupila suprotno Etičkom kodeksu sudskih vještaka i apostrofiraju član 2: “Sudski vještak se zakletvom obavezuje svojom čašću da će povjerena vještačenja obavljati savjesno i po svom najboljem znanju i da će tačno i potpuno iznijeti svoje nalaze i mišljenja, kao i dati potrebne procjene, sve na temelju stvarnih činjenica, prikupljenim raspoloživim podacima u spisima predmeta, u skladu sa pravilima struke, nauke i vještine”.

Tvrde i da je morala obavijestiti sud da iz objektivnih razloga, odnosno zbog svojih kvalifikacija - ne može vještačiti u tom predmetu...

“Prethodno navedno neupitno ukazuje da je vještakinja Sanja Radović svjesno obmanula sud, preuzimajući u rad predmet za koji nije kvalifikovana a koji je uradila suprotno pravilima struke i nauke, suprotno važećim propisima i činjeničnom stanju, čak i suprotno dobijenom zadatku”...

Tužiteljka Sanja Jovićević podsjeća da je vještakinja, prema nalogu suda, bila u obavezi da, “na osnovu kompletnih spisa predmeta te posebno planske dokumentacije, stepena izgrađenosti objekata za navedni period i shodno procjeni vještaka, primijeni relevantne metode i nakon toga se izjasni o tržišnoj vrijednosti predmetnih nepokretnosti u vrijeme zaključenja neposredne pogodbe između Glavnog grada i preduzeća ‘Carine’... u junu 2007. godine, kao i u oktobru 2011. godine”.

Opravdava okrivljenog

Iz SDT-a konstatuju i da Radovićeva u nalazu nije navela, niti obradila bitnu dokumentaciju vezanu za predmet spora, odnosno izmjene i dopune DUP-a poslije 2002. godine, da je Čedomir Popović (vlasnik kompanije ‘Carine’) 2002. godine od opštne Podgorica na istoj parceli kupio zemljiše površine 3.339 m2 po cijeni od po 58,30 ¤/m2, a potom po cijeni od 165,00 ¤/m2 u junu 2007. i u oktobru 2011. godine, za potpuno drugu namjenu, kao i stepen predviđene izgrađenosti objekata a da kupac u periodu od 2002. godine do 2007. godine nije realizovao objekte na kupljenom zemljištu a što je shodno zakonu morao:

“Da su periodu 2002. do 2011. godine, za predmetne parcele mijenjani DUP-ovi, kako po namjeni, tako i po predviđenom stepenu izgrađenosti, da se nije nijednom riječju nije osvrnula na zakonitost, kako izvršenih prodaja tako ni na zakonitost izmjene DUP-ova, da se očito vidi da je parcelizacija zemljišta po datim DUP-ovima prilagođavana vlasniku zemljišta kupljenog 2002. godine, da se oglas iz 2007. godine morao ponoviti a ne da se vrši direktna prodaja”.

“Dakle, vještakinja nije postupila po zadatku suda, jer nije obradila dokumentaciju koja se nalazi u spisima predmeta, kako dokumentaciju koja se odnosi na postupke prodaje i izmjene DUP-ova, tako i na sve ugovore koji se nalaze u spisima predmeta, koncetrišući se samo na ‘utvrđivanje tržišne vijednosti’ predmetnih parcela, korišćenjem samo dijela dokumentacije koja ‘opravdava’ okrivljenoga, birajući povoljne cijene, primjenom komparativne metode, koja se ne može primijeniti kod procjene UP, bez obračuna vrijednosti zemljišta koje vrijednost se u cijeni predmetnih objekata kreće 20-30 odsto od vrijednosti 1 m2 predmetnih objekata”.

Dodaje se da je vještak procjenu vrijednosti predmetnog zemljišta u junu 2007. utvrdio primjenom neadekvatne uporedne-komparativne metode, a u 2011. primjenom rezidualne metode, zbog čega se nalaz ne može prihvatiti kao stručan i kompetentan, niti se isti može ispitati, niti provjeriti, zbog nepotpuno datih i neakdekvatnih podataka:

“Na što ukazuje i to što je u nalazu navedeno da su za komparaciju korišćene ‘slične parcele i slični objekti’, za koje je samo navedena površina zemljišta, broj urbanističke parcele, koeficijent izgrađenosti, gradska zona i vazdušna udaljenost a nijesu navedeni ostali bitni podaci i to: vrsta, namjena, spratnost i struktura objekata, bliža komunalna opremljenost, kao i svi ostali neophodni elementi za utvrđivanje tržišne cijene građevinskog zemljišta, već je navedeno da se radi o uporednim parcelama sa riječju ‘slično’, iako su sve date uporedne parcele različite po svim elementima”, navodi se u izvještaju.

Objašnjavaju da o neprimjenjivosti uporedne metode o vrijednosti zemljišta iz juna 2007. godine govori i činjenica iz nalaza vještaka Đuričkovića i Popovića, koji za predmetne urbanističke parcele, ali sa ogromnom razlikom u predviđenom stepenu izgrađenosti objekata, utvrđuju tržišnu vrijednost - za urbanističku parcela UP 3 u iznosu od 384,88 po kvadratu, a za urbanističku parcelu UP 2 u iznosu od 857,02 po kvadratu: “Iz čega nedvosmisleno proizilazi da se ne može vršiti procjena zemljišta komparacijom kako je to urađeno u nalazu vještaka Sanje Radović”.

Značajne promjene

Iz SDT-a tvrde da je vještakinja koristila “gimnastiku” koju nije smjela kada je upoređivala cijene zemljišta, zbog čega je njen nalaz “tendenciozan i krajnje neprofesionalan”.

Dodaju da je opština prodala zemljište za 165 eura po kvadratu, ali naglašavaju da je ta cijena dobijena na bazi nezvanične metodologije Uprave za nekretnine koja nikada nije usvojena:

“I to u vrijeme eksproprijacije zemljišta radi izgradnje zaobilaznice... Međutim, u vrijeme prodaje zemljišta 2007. došlo je do znatnih urbanističkih promjena kako po namjeni objekta, tako i zbog izgrađenih prilaznih puteva, što je znatno smanjilo rastojanje, tj. prilazne saobraćajnice od centra grada do urbanističke parcele bile su znatno kraće u odnosu na dužinu iz perioda kada je procjena vršena za potrebe ekspropijacije, pri čemu se ne može koristiti vazdušno rastojanje od centra grada do lokacije... A da je i korišćena nezvanična metodologija Uprave za nekretnine bila pravilno primijenjena, cijena zemljišta bi iznosila 286,27 ¤/m2, a ne 165,00 ¤/m2, što bi značilo da je opština u doba prodaje zbog netačno primijenjene nezvanične metologije, oštećena za navedene prodate parcele za iznos od 1.843.910,35 ¤, a što u nalazu Sanje Radović nije ni pomenuto”.

( Danilo Mihajlović )